به گزارش خبرگزاری اقتصاد ایران ، منوچهر قارونی، متخصص قلب و عروق و استاد دانشگاه علوم پزشکی، در برنامه «به وقت گفت‌وگو» با اشاره به آمار نگران‌کننده سکته قلبی به عنوان عامل ۲۴ درصدی مرگ‌ومیرها در کشور، نسبت به تغییر الگوی سنی این عارضه هشدار داد.

این استاد دانشگاه با مقایسه سبک زندگی نسل حاضر و گذشته، اظهار داشت: در زمان جوانی ما، سکته قلبی مربوط به سنین بالای ۸۰ سال بود، اما حالا متأسفانه به ۳۰ سال رسیده است. علتش سبک زندگی ناسالم است؛ کودک امروز از همان بچگی با چیپس، پفک و پیتزا بزرگ می‌شود. چربی‌ها از همان دوران در رگ‌هایش ته‌نشین می‌شود.

چاقی کودکان و جایگزینی بازی‌های کامپیوتری با تحرک

قارونی با اشاره به افزایش وزن کودکان نسبت به نسل‌های قبل، افزود: بچه‌های امروزی ۱۰ کیلو چاق‌تر از بچه‌های ۶۰ سال پیش هستند؛ کوچه‌ها جای بازی ندارند، فوتبال جای خود را به کامپیوتر داده و تحرک از بین رفته است. این چاقی و استرس‌های روزمره باعث تنگی رگ‌ها و افزایش سکته می‌شود.

استرس؛ بیدارباش روزانه برای سکته

وی در پاسخ به سوال مجری درباره نقش استرس، تأکید کرد: ما هر صبح با استرس بیدار می‌شویم؛ از نحوه زنگ خوردن گوشی تا ترافیک و مشکلات کاری. این فشارهای عصبی مداوم باعث انقباض و گرفتگی رگ‌ها می‌شود.

این متخصص قلب، توجه به سابقه خانوادگی را ضروری دانست و هشدار داد: اگر در خانواده‌ای سابقه سکته یا عمل قلب باز وجود دارد، باید از کودکی مراقب تغذیه باشیم. متأسفانه باور غلطی وجود دارد که "بچه از سنگ می‌خورد آب می‌کند"، درحالی‌که چربی در رگ می‌ماند و در سی‌سالگی باعث سکته می‌شود.

قارونی در رادیو گفت‌وگو، درباره علائم اولیه هشداردهنده گفت: اگر با کمی فعالیت یا عصبانیت، سنگینی سینه، درد پشت کتف چپ یا تنگی نفس احساس شود، باید جدی گرفته شود. گاهی فرد بعد از دعوا با فرزندش یا بالا رفتن از سربالایی کوچه، این درد را دارد و بی‌توجه می‌گذرد اما این‌ها هشدار است.

هشدار درباره قلیان و سیگار

وی با بیان اینکه مصرف سیگار نسبت به گذشته کاهش یافته، اما همچنان خطرناک است، اظهار داشت: اگر کسی روزانه ۱۰ نخ سیگار به‌مدت ۱۰ سال بکشد، سه برابر کسی که سیگار نمی‌کشد در خطر سکته قلبی است. بدتر از مواد مخدر است.

این متخصص قلب، رواج قلیان در میان زنان و حتی کودکان را فاجعه‌بار خواند و به مشاهده خود مبنی بر دادن قلیان به دست یک کودک پنج‌ساله اشاره کرد.

قارونی در پایان با مقایسه سبک زندگی قدیم و جدید، نتیجه گرفت: پدربزرگ‌های ما آرامش داشتند، ما آسایش داریم ولی آرامش نداریم. آن‌ها با تحرک، غذای ساده و نظم زندگی می‌کردند؛ ما با استرس، کم‌تحرکی و پرخوری. پدربزرگ من در ۹۰ سالگی همچنان با دوچرخه راه می‌رفت، غذایش کم و سبک بود، ماست و تکه‌ای نان. اکنون امکانات داریم اما خوشبخت نیستیم. این تفاوت روحی و سبک زندگی است که عمرها را کوتاه کرده.