به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، روزنامه اقتصادی و عبری زبان گلوبس در گزارشی تحلیلی در این رابطه که شامگاه یکشنبه روی خروجی وب سایت خود خد منتشر کرد، خبر داد، عربستان سعودی به تدریج در حال گسترش هر چه بیشتر روابط راهبردی خود با چین است.

به نوشته این رسانه، اخیرا شاهد سومین دور از رزمایش شمشیر آبی 2025 بودیم که به طور مشترک بین نیروهای سعودی و چینی برگزار شد، این در حالی است که شاهد سرمایه گذاری چند میلیارد دلاری چینی‌ها در بخش ساخت و ساز در عربستان سعودی هستیم و ظاهرا همکاری بین ریاض و پکن روز به روز عمیق تر می‌شود امری که می‌تواند بر روند روابط بین عربستان سعودی و ایالات متحده تاثیر گذار باشد.

به گزارش این رسانه عبری زبان، در بحبوحه بحث‌ها در مورد مزایای آتش‌بس در غزه، از جمله تاثیر مثبت آن بر احتمال گسترش توافق‌نامه‌های ابراهیم، ​​عربستان سعودی در حال مذاکره با دولت ترامپ برای ایجاد یک اتحاد دفاعی است.

با این حال، ریاض منافع خود را از جهات مختلفی پیش می‌برد که برخی از آنها با منافع آمریکا در تضاد قرار دارد و در این رابطه  به ویژه سرگرم توسعه روابط با چین است.

مشغله بین‌المللی با آزادی گروگان‌ها، نگاه‌ها را از آغاز رزمایش دریایی مشترک عربستان و چین، شمشیر آبی 2025، منحرف کرده است.

این رزمایش که به مدت سه هفته در منطقه اقتصادی انحصاری عربستان سعودی برگزار می‌شود، با هدف تقویت همکاری استراتژیک بین دو کشور برگزار می‌شود.

این سومین دور از این رزمایش است که پس از رزمایش جده در سال 2019 و رزمایش بزرگتری در ژانجیانگ در سال 2023 برگزار می‌شود.

این رزمایش‌های دریایی نشان‌دهنده تنوع استراتژیک چین در خاورمیانه است.

نمونه‌هایی از این تنوع را می‌توان در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی نیز یافت. برای مثال، همانطور که گلوبز فاش کرد، در طول جنگ شمشیر آهنین، غول کشتیرانی چینی COSCO تنها شرکت بزرگی بود که به درخواست‌های شورشیان حوثی مبنی بر توقف پهلو گرفتن در بنادر اسرائیل عمل کرد.

در عین حال، چین همچنان هدف بیش از 90 درصد از صادرات نفت ایران است و انتظار می‌رود هممکاری‌اش  با تهران در سال‌های آینده افزایش یابد.

دکتر یوئل گوزانسکی، عضو ارشد و رئیس برنامه خلیج فارس در مؤسسه مطالعات امنیت اسرائیل، خاطرنشان می‌کند که ترامپ بخشی از اعتماد از دست رفته در دوران سلف خود، بایدن، را بازگردانده است.

به گفته این کارشناس: رابطه بین چین و عربستان سعودی بر اساس منافع مشترک در جریان است.

پکن، بزرگترین واردکننده نفت جهان، به طلای سیاه محمد بن سلمان نیاز دارد. در سال 2019، عربستان سعودی منبع تقریباً 17.5 درصد از واردات نفت چین بود.

از آن زمان، این سهم به طور پیوسته، هرچند با شیب ملایم، به حدود 14.5 درصد در سال گذشته کاهش یافته است.

این درصد برای کشوری که سال گذشته 553.4 میلیون تن نفت وارد کرده است، هم قابل توجه است.

امروزه، نفت هنوز بیش از 80 درصد از کل صادرات عربستان سعودی به چین را تشکیل می‌دهد و عربستان سعودی را به یکی از معدود کشورهای جهان با مازاد تجاری با چین تبدیل کرده است.

عربستان سعودی منافع متعددی در تقویت روابط خود با چین دارد که  فراتر از مسایلی امنیت، دارد.

وزیر سرمایه‌گذاری عربستان سعودی حدود دو ماه پیش از پکن بازدید کرد.

در طول سفر خود، او با وزیر بازرگانی چین دیدار کرد و جلساتی با بیش از 35 موسسه مالی و بیش از 70 شرکت در بخش‌های انرژی، ساخت و ساز، تولید، حمل و نقل، لجستیک، مخابرات، هوافضا و مراقبت‌های بهداشتی برگزار کرد.

با نگاهی به آینده، انتظار می‌رود رقابت ایالات متحده و چین برای نفوذ در ریاض بر صنعت دفاعی متمرکز شود.

عربستان سعودی اولین سامانه پدافند هوایی THAAD خود را در جولای گذشته مستقر کرد، اما در حال حرکت به سمت خودکفایی صنعتی است.

براساس طرح چشم‌انداز 2030، این پادشاهی قصد دارد بیش از 50 درصد  از محصولات دفاعی خود را در داخل کشور تولید کند. به این ترتیب، ریاض امیدوار است فرصت‌های شغلی و دانش را افزایش دهد و همچنین هزینه‌ها و وابستگی به منابع خارجی را کاهش دهد.

دکتر گوزانسکی نتیجه می‌گیرد که سعودی‌ها مایل به همکاری با ایالات متحده و چین هستند، اما نه لزوماً در مسائل امنیتی: "من رزمایش‌های نظامی را ابزاری برای فشار بر آمریکایی‌ها برای پذیرش بیشتر در مذاکرات می‌بینم.

بن سلمان نمی‌خواهد به مدل اتحاد دفاعی با قطر که یک دستور ریاست جمهوری است، اکتفا کند، بلکه می‌خواهد چیزی پایدارتر را به دست آورد.

دستور ریاست جمهوری فقط در دوران دولت ترامپ معتبر است، زیرا توسط کنگره تصویب نشده است و رئیس جمهور بعدی می‌تواند آن را لغو کند. سعودی‌ها در اعمال فشار بر آمریکایی‌ها در مسیر باریکی حرکت می‌کنند.

انتهای پیام/