محمد گودرزی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: مطالعه کتاب کار سخت و دشواری است که در شرایط عادی، کمتر کسی به آن تمایل نشان می‌دهد. گران بودن کتاب، نگهداری از آن، صرف زمان برای تهیه و مطالعه کتاب و از همه مهم‌تر عدم احساس نیاز، هر یک به تنهایی کافی است که خیلی‌ها را از کتاب خواندن به کلی منصرف کند.

وی خاطرنشان کرد: با این همه، اگر مطالعه عادت شود، لذتی فوق تصور به شخص کتاب‌خوان می‌دهد که حاضر نیست آن را با تفریح دیگری عوض کند. بیهوده نیست که برای کتاب‌خوانان حرفه‌ای اصطلاح «کتاب‌باز» به کار برده می‌شود.

این پژوهشگر اضافه کرد: خانواده و مدرسه اولین و دومین و مهم‌ترین کانونی است که کتاب خواندن از آنجا باید آغاز شود و به صورت عادت درآید. این که چرا کمتر خانواده‌ای مطالعه را جدی می‌گیرد و این که چرا مدرسه، از ایجاد علاقه به مطالعه در کودکان و نوجوانان باز می‌ماند، پرسش مهمی است که باید به صورت علمی مورد بررسی قرار گیرد.

گودرزی اضافه کرد: یک مانع بسیار مهم در نظام آموزش و پرورش ایران تمرکز شدید بر کنکور بوده که زمانی را برای توجه دانش‌آموزان به مطالعه باقی نگذاشته است.

وی ادامه داد: اگر مطالعه در گذشته جنبه تفننی داشته و نوعی فضیلت شمرده می‌شده، امروز یک ضرورت زندگی است و باید جایگاه واقعی خود را بیابد.

این نویسنده تصریح کرد: یک مشکل بزرگ این است که بسیاری از مسئولان نیز اهل مطالعه نیستند و اگر از آنها در مورد آخرین کتابی که خوانده‌اند، پرسش شود، سکوت می‌کنند.

گودرزی بیان کرد: انتظار حل مسئله از چنین مسئولانی بی‌مورد است. ناگفته نماند که در «قانون تأسیس و نحوه اداره کتابخانه‌های عمومی» مصوب ۱۷ اسفند ۱۳۸۲ توجه خوبی به موضوع مطالعه شده است اما یک مشکل بزرگ و مهم این است که این قانون در روند اجرا، چنان مورد بی‌مهری مسئولان مربوطه قرار گرفته، که عملا راه به جایی نمی‌برد.

وی اظهار کرد: به نظر می‌رسد که در دیدگاه مسئولان نسبت به مطالعه و ضرورت آن باید تجدیدنظر کلی صورت بگیرد.

انتهای پیام