در این اکوسیستم جدید، مرز میان معامله مشروع و جرم اقتصادی در حال کمرنگ شدن است. مجرمان از خدمات اختلاط رمزارز تا صرافی‌های برخط نظیر به نظیر و سکه‌های حریم خصوصی همچون مونرو و زی‌کش بهره می‌گیرند تا منبع دارایی را از چشم قانون پنهان کنند. حتی هنر دیجیتال، بازی‌های آنلاین و قمار اینترنتی، به عنوان پوشش‌هایی ظاهراً فرهنگی یا تفریحی، در چرخه‌ی تطهیر وجوه غیرقانونی نقش فزاینده‌ای یافته‌اند.

فناوری، همان‌قدر که ابزار پیشرفت است، اگر بدون انضباط نظارتی به‌کار گرفته شود، به ابزار پولشویی جهانی بدل خواهد شد؛ جایی که یک کلیک، مرز میان جرم و تجارت مشروع را در ثانیه‌ای کمرنگ می‌کند.

پولشویی دیجیتال؛ از بلاک‌چین تا توکن‌های غیرقابل تعویض

در ساختار جدید اقتصاد رمزینه، لایه‌گذاری وجوه در قالب هزاران ریزتراکنش، سرمایه‌گذاری در عرضه‌های اولیه توکن‌ها (ICO)، و استفاده از شرکت‌های صوری با حساب‌های ارز دیجیتال، بخشی از پیچیده‌ترین شبکه‌های تطهیر پول را تشکیل می‌دهد. مجرمان با بهره‌گیری از ناشناس‌کننده‌های بلاکچین و بازارهای دارک وب، رد پول را در هزاران گره پراکنده رمزنگاری پنهان می‌کنند، تا راهی برای بازسازی مسیر جریان مالی باقی نماند. در این میان، سرمایه‌گذاری در هنر دیجیتال و توکن‌های غیرقابل تعویض  چهره‌ای نو از پولشویی هنری در فضای آنلاین ساخته است — جایی که ارزش اثر، پوششی هنرمندانه برای جابه‌جایی سرمایه‌های سیاه تلقی می‌شود.

با پیشرفت فناوری، روش‌های مورد استفاده مجرمان نیز تغییر می‌کند. عصر دیجیتال مجموعه‌ای از تکنیک‌های جدید پولشویی را به وجود آورده است که بسیاری از آنها حول اینترنت و ارزهای دیجیتال می‌چرخند. برخی از تکنیک‌های مدرن پولشویی عبارتند از:

اختلاط یا نوسان ارزهای دیجیتال
مجرمان از سرویس‌هایی استفاده می‌کنند که وجوه رمزنگاری‌شده‌ی قابل شناسایی را با سایر وجوه ترکیب می‌کنند و ردیابی آنها را دشوار می‌کنند.

لایه بندی از طریق ارزهای دیجیتال
درست مثل اسمورفینگ اما در دنیای دیجیتال. تراکنش‌های کوچک کریپتو برای پنهان کردن مبلغ واقعی منتقل شده انجام می‌شوند.

صرافی‌های نظیر به نظیر (P2P)
اینها پلتفرم‌هایی هستند که در آنها می‌توان ارزهای دیجیتال را مستقیماً با افراد دیگر خرید یا فروش کرد، اغلب بدون نیاز به ارائه اطلاعات شخصی.

سکه‌های حریم خصوصی
برخی از ارزهای دیجیتال، مانند مونرو یا زی‌کش، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که خصوصی و غیرقابل ردیابی باشند. آن‌ها برای کسانی که می‌خواهند تراکنش‌های خود را پنهان کنند، عالی هستند.

شرکت‌های پوسته‌ای با حساب‌های ارز دیجیتال
ترکیب قدیمی و جدید: شرکت‌های صوری اکنون گاهی اوقات منحصراً با ارزهای دیجیتال معامله می‌کنند و تشخیص آنها را حتی سخت‌تر می‌کنند.

قمار آنلاین
درست مثل قمار سنتی اما آنلاین. مجرمان از وجوه غیرقانونی برای انجام بازی‌های آنلاین یا شرط‌بندی استفاده می‌کنند، سپس «برد» خود را برداشت می‌کنند و کاری می‌کنند که پول مشروع به نظر برسد.

عرضه اولیه سکه (ICO) و فروش توکن
مجرمان پول‌های غیرقانونی را در استارت‌آپ‌های جدید ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند. به محض اینکه ارزش توکن‌ها یا سکه‌ها افزایش یافت، آنها را می‌فروشند و وجوه غیرقانونی را به بازده سرمایه‌گذاری واقعی تبدیل می‌کنند.

ریزتراکنش‌ها
تراکنش‌های دیجیتال کوچک، به ویژه در بازی‌ها یا برنامه‌های آنلاین، می‌توانند برای جابجایی پول بدون ایجاد سوءظن مورد استفاده قرار گیرند. با انجام هزاران مورد از این تراکنش‌های کوچک، می‌توان مبالغ قابل توجهی را پولشویی کرد.

پلتفرم‌های پرداخت دیجیتال
می‌توان از پلتفرم‌هایی مانند پی‌پال یا سایر سیستم‌های پرداخت آنلاین برای جابجایی پول استفاده کرد. با پنهان کردن انتقالات به عنوان پرداخت‌های واقعی برای کالاها یا خدمات، می‌توان وجوه غیرقانونی را پنهان کرد.

بازارهای دارک وب
بخش‌های پنهان اینترنت که به عنوان دارک وب شناخته می‌شوند، بازارهایی دارند که در آنها اقلام غیرقانونی، از مواد مخدر گرفته تا سلاح، فروخته می‌شوند. پولشویی از طریق این پلتفرم‌ها، اغلب با استفاده از ارزهای دیجیتال، امکان‌پذیر است.

هنر دیجیتال 
روندهای اخیر شامل خرید آثار هنری دیجیتال توکن‌های غیرقابل تعویض با وجوه غیرقانونی است. هنگامی که ارزش آنها افزایش می‌یابد، می‌توان آنها را فروخت و این پول را به عنوان درآمد قانونی حاصل از سرمایه‌گذاری‌ها جلوه داد.

بازارهای آنلاین
سایت‌هایی مانند آمازون می‌توانند برای فروش اقلام با قیمت‌های بالاتر از حد معمول و جابجایی پول مورد استفاده قرار گیرند. با خرید این اقلام گران‌قیمت، مجرمان می‌توانند بدون ایجاد سوءظن، پول را جابجا کنند.

سرقت هویت دیجیتال
این شامل سرقت هویت آنلاین شخصی برای انجام تراکنش‌های مالی است، و در نتیجه توجه را از مجرم واقعی منحرف می‌کند.

ناشناس‌کننده‌های بلاکچین
سرویس‌هایی که به ناشناس ماندن تراکنش‌های بلاک چین کمک می‌کنند و فرآیند ردیابی را پیچیده‌تر می‌کنند.

فیشینگ و کلاهبرداری‌های آنلاین
اگرچه این بیشتر به سرقت پول مربوط می‌شود تا پولشویی، اما درآمد حاصل از این کلاهبرداری‌ها اغلب برای جلوگیری از ردیابی مجرمان نیاز به پولشویی دارد.

ضرورت حکمرانی داده و نظارت هوشمند

تحول ابزارهای جرم، پاسخ تازه‌ای در عرصه سیاست‌گذاری مالی می‌طلبد. نظارت سنتی بانکی دیگر کفایت نمی‌کند؛ زیرا تراکنش‌های امروز نه در حساب‌های فیزیکی بلکه در بلاک‌چین‌ها و کیف‌پول‌های توزیع‌شده جریان دارند. برای مهار پولشویی دیجیتال، کشورها باید به سوی حاکمیت داده و نظارت الگوریتمی حرکت کنند؛ نظارتی که از تحلیل هوش مصنوعی، رهگیری الگوهای تکرار تراکنش و اتصال داده‌های کیف‌پول به هویت واقعی بهره می‌گیرد.

بازار املاک، دارایی‌های دیجیتال و پلتفرم‌های پرداخت آنلاین باید در چارچوب مقررات ضد پولشویی بازتعریف شوند؛ به‌گونه‌ای که بدون محدود کردن نوآوری، شفافیت مالی تضمین شود. اگر قانون‌گذار نتواند در سرعتی برابر با فناوری حرکت کند، فضای اقتصادی آینده بیش از هر زمان، به جولانگاه پول‌های آلوده تبدیل خواهد شد.

به تعبیر روشن، عصر دیجیتال نه پایان جرم مالی، بلکه آغاز مرحله‌ای پیچیده‌تر از آن است — مرحله‌ای که تنها با هوشمندی نظارتی می‌توان در برابرش ایستاد.