به گزارش خبرگزاری تسنیم،گرندپری فرمول یک در آمریکا از نظر اتفاق‌های داخل پیست چندان پرفراز و نشیب نبود؛ تنها لاندو نوریس و شارل لکلرک بودند که اوضاع را تا حدی جذاب نگه داشتند. با این‌حال، این گرندپری اتفاق‌های مهمی را در خود جای داد که شاید بتواند نقطه عطفی در مسیر قهرمانی فصل باشد.

در ادامه به جمع‌بندی نوزدهمین دور از فصل 2025 می‌پردازیم.

فرستاپن واقعاً شانس دارد!
پیش از گرندپری ایالات متحده، مکس فرستاپن با 63 امتیاز اختلاف از صدر جدول عقب بود. با وجود تمام خوش‌بینی‌ها، احتمال قهرمانی او بسیار ضعیف به نظر می‌رسید اما تنها طی دو روز، مکس موفق شد 23 امتیاز کسب کند؛  بیش از یک‌سوم اختلاف قبلی و اکنون دوباره به عنوان یک مدعی جدی در رقابت برای قهرمانی مطرح است. هرچند در این رقابت، هنوز هم او در موقعیتی پایین‌تر از رقبا قرار دارد اما اکنون این امکان وجود دارد که بتواند 40 امتیاز باقی‌مانده را جبران کند.

در آستین، فرستاپن نمایش درخشانی داشت: او در هر دو مرحله‌ تعیین خط پیروز شد و در هر دو مسابقه (اصلی و اسپرینت) از ابتدا تا انتها پیشتاز بود. این عملکرد تا حد زیادی مرهون تلاش تیم ردبول است که سرانجام توانست مشکلات مربوط به شاسی را رفع کرده و خودرویی رقابتی در اختیار راننده‌ اصلی خود قرار دهد. با این وجود، نباید نقش فرستاپن را نادیده گرفت. او تسلیم نشد و در چندین مسابقه‌ اخیر با وجود مشکلات متعدد برای رقبا، بدون اشتباه ظاهر شد و بهترین نتایج ممکن را کسب کرد.

در چند مسابقه پیش، حتی با پیروزی‌های قاطع در مونتزا و باکو، چنین نتیجه‌ای غیرواقعی به نظر می‌رسید اما حالا که ردبول در سنگاپور و آستین نیز عملکردی باثبات داشته، این سناریو کاملاً محتمل است. علاوه بر آن، ادامه‌ رقابت‌های داخلی میان رانندگان مک‌لارن و تقسیم امتیاز بین آنها نیز به نفع مکس تمام می‌شود. حتی اگر فرستاپن در نهایت موفق به کسب قهرمانی نشود، بازگشت قدرتمند او قابل تحسین است، چرا که در برهه‌ای از فصل به نظر می‌رسید که کاملاً از کورس خارج شده است و اگر او در پایان فصل پنجمین عنوان قهرمانی خود را کسب کند، بدون شک این قهرمانی مهمترین و دشوارترین عنوان دوران حرفه‌ای او خواهد بود؛ دست‌کم تا اینجا.

نبرد دیدنی نوریس و لکلرک
تصمیم پرریسک لکلرک برای آغاز مسابقه با لاستیک‌های نرم به شکلی غیرمنتظره نتیجه داد. او با استفاده از مزیت لاستیک‌های نرم در پیچ اول از نوریس سبقت گرفت و موفق شد او را تحت فشار قرار دهد. اگر این تصمیم نبود، فراری شانسی برای رسیدن به سکوی دوم نداشت. در برابر مک‌لارن، راننده موناکویی با اعتماد به نفس ظاهر شد و با مدیریت هوشمندانه موقعیت‌ها، جایگاه خود را حفظ کرد. با آنکه فراری در این مسابقه سرعت کافی نداشت اما با توجه به جمعه‌ای سخت و مشکلات ادامه‌دار این تیم در نیم‌فصل دوم، کسب رتبه سوم نتیجه‌ای تحسین‌برانگیز است.

نوریس نیز نمایشی شایسته داشت. شروع از سمت آلوده‌ خط آغاز و استفاده از لاستیک‌های سخت‌تر، سبقت لکلرک در پیچ اول را اجتناب‌ناپذیر کرد. با این حال، لاندو با رانندگی هوشمندانه موفق شد جایگاه دوم را باز پس بگیرد.

پس از توقف در پیت، نوریس با لاستیک‌های تازه نتوانست از فراری سبقت بگیرد اما با مدیریت مصرف لاستیک، عقب نشست و حمله‌ دوم را طراحی کرد که سرانجام موفقیت‌آمیز بود. هرچند، همین تأخیر باعث شد که فرستاپن از دسترس خارج شود.

عملکرد پیاستری رو به افول است
پس از کنار رفتن نوریس در زندوورت، اسکار پیاستری با 34 امتیاز اختلاف از هم‌تیمی‌اش جلوتر بود، در حالی که فرستاپن 104 امتیاز عقب‌تر بود. در آن زمان، به نظر می‌رسید اسکار در مسیر قهرمانی قرار دارد اما به‌ تدریج این راننده‌ استرالیایی وارد دورانی دشوار شد؛ روندی که همچنان ادامه دارد. برای چهارمین مسابقه‌ پیاپی، پیاستری ضعیف‌تر از هم‌تیمی خود ظاهر شد و این برتری در حال از بین رفتن است. در آستین نیز، عملکردی ناامیدکننده از خود نشان داد. تصادف او در سرعت بالا نتیجه‌ بی‌احتیاطی خودش بود. اگر این برخورد در پیچ اول و دور نخست اتفاق نمی‌افتاد، شاید مسابقه برای او به شکل دیگری پیش می‌رفت اما پیاستری هرگز از آن حادثه بازیابی نشد.

در مرحله تعیین خط روز شنبه، او نزدیک به 0.3 ثانیه از نوریس عقب ماند. در مسابقه نیز، از همیلتون کندتر بود و نتوانست تهدیدی برای راننده‌ فراری ایجاد کند. به نظر می‌رسد در مقطع حساس رقابت قهرمانی، اسکار در حال از دست دادن تمرکز و کنترل است.

رانندگان ویلیامز زیاده‌روی کردند
در طول گرندپری آستین، تیم ویلیامز موفق به کسب 9 امتیاز شد و فاصله‌اش را با سایر تیم‌های میانه‌ جدول افزایش داد. با این حال، جیمز وولز این موفقیت را بیش از هر چیز مدیون اشتباهات پیاستری و حادثه‌ ابتدای اسپرینت می‌داند، چرا که عملکرد کلی رانندگان ویلیامز و آن هم به دلیل اشتباهات شخصی مطلوب نبود. کارلوس ساینس در ابتدا در میان 10 نفر برتر قرار داشت و با مانوری جسورانه در پیچ 15، موفق به سبقت از برمن شد. او تلاش کرد همین مانور را در برابر آنتونلی نیز تکرار کند اما این بار موفق نبود. مشابه اتفاق پیاستری، این تصمیم در تئوری درست به نظر می‌رسید اما در عمل نتیجه نداد و ساینس نیز مسئولیت این برخورد را پذیرفت.

آلبون نیز عملکردی ناامیدکننده داشت. در مرحله‌ تعیین خط شکست خورد، در آخرین تلاش خود از حدود پیست عبور کرد و سپس با بورتولوتو برخورد نمود تا آخرین شانس خود را هم از دست بدهد.

کولاپینتو تسلیم نمی‌شود
فرانکو کولاپینتو در لحظه‌های پایانی مسابقه، شجاعت و جسارت خود را به نمایش گذاشت. این راننده آرژانتینی در تعیین خط و آغاز مسابقه عملکرد ضعیفی داشت اما دست از تلاش برنداشت. او در همان دور نخست موفق شد از پنج راننده عبور کند و با استفاده از لاستیک‌های نرم در دورهای پایانی عملکردی بهتر از هم‌تیمی‌اش داشت. این شرایط به فرانکو اجازه داد تا برخلاف دستورات پیت در پیچ اول از استبان اوکون پیشی بگیرد. در شرایط عادی، چنین اقداماتی نارضایتی تیم را در پی داشت اما کولاپینتو برای کسب صندلی در فرمول یک می‌جنگد و فلاویو بریاتوره از رانندگانی که آماده‌ مبارزه‌ هستند، صرفنظر از شرایط، حمایت می‌کند. فرانکو در مسابقات اخیر با اعتماد به نفس بیشتری ظاهر شده و شاید همین گرندپری آستین در زمان تصمیم‌گیری نهایی مدیریت آلپاین برای انتخاب راننده‌ دوم نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد.

انتهای پیام/