این ایده پروژه تحقیقاتی پیشگامانه در مورد «عصب پارچه‌ای» است، الیاف رسانای ویژه‌ای که می‌توانند نسل بعدی لوازم الکترونیکی پوشیدنی را نرم، انعطاف‌پذیر و پایدار کنند. این پروژه کلود هونیاده به بررسی چگونگی ادغام منسوجات و لوازم الکترونیکی به روشی می‌پردازد که روی بدن طبیعی به نظر برسند.

این پروژه به جای تکیه بر سیم‌های فلزی سنتی که سفت و سنگین هستند، بر توسعه مواد جایگزینی متمرکز است که الکتریسیته را هدایت می‌کنند و در عین حال سبک، کشسان و سازگار با تکنیک‌های موجود تولید پارچه هستند.

این تحقیق دو هدف اصلی داشت؛ اولین هدف، جایگزینی فلزات با انواع جدیدی از مواد رسانا مانند ترکیبات مبتنی بر کربن، پلیمرهای دوپ شده و مایعات رسانای یونی بود؛ موادی که در آنها جریان‌های الکتریکی به جای الکترون‌ها از طریق یون‌های باردار جریان می‌یابند.

هدف دوم، مقیاس‌پذیر کردن این الیاف جدید برای تولید منسوجات در دنیای واقعی بود، به‌طوری‌که بتوان آنها را با استفاده از ماشین‌های استاندارد موجود در صنعت پوشاک امروزی، بافت، کشبافی یا یکپارچه کرد.

یکی از امیدوارکننده‌ترین اکتشافات، استفاده از مایعات یونی بود که مایعاتی کاملا ساخته شده از یون‌ها هستند. هنگامی که این مایعات روی الیاف اعمال شدند، به پارچه‌ها، انعطاف‌پذیری و کشش‌پذیری بهبود یافته‌ای دادند و در عین حال آنها را همچنان نرم نگه داشتند. این ویژگی، آنها را هماهنگ کرد تا قادر به سازگاری با منحنی‌ها و حرکات طبیعی بدن، دقیقا مانند پوست شوند.

هونیاده توضیح داد: یونوترونیک، جریان‌های الکتریکی که توسط یون‌ها حمل می‌شوند، راه‌های جدید و هیجان‌انگیزی را برای اتصال الکترونیک با سیستم‌های بیولوژیکی مانند سیستم عصبی انسان ارائه می‌دهند. این مواد ممکن است به خوبی فلزات رسانا نباشند، اما نرمی و سازگاری‌ای دارند که فلزات هرگز چنین ویژگی ندارند.

کاربردهای بالقوه این فناوری گسترده هستند. پارچه‌های هوشمند آینده می‌توانند به‌عنوان الکترودهای زیستی، حسگرها، گرمکن‌ها یا منابع نور عمل کنند و حتی می‌توانند از طریق باتری‌های مبتنی بر پارچه، دستگاه‌های کوچک را تغذیه کنند. اما شاید دگرگون‌کننده‌ترین کاربرد آن در فناوری توانبخشی باشد؛ ماهیچه‌های پارچه‌ای که می‌توانند به ایجاد اسکلت‌های بیرونی نرم و سبک یا پروتزهایی برای پشتیبانی از تحرک و فیزیوتراپی کمک کنند.

این پروژه فراتر از نوآوری‌های تکنولوژیکی خود، از پایداری نیز حمایت می‌کند. این پروژه با فاصله گرفتن از اجزای فلزی و به‌کارگیری اصول شیمی سبز، از هدف توسعه پایدار شماره ۱۲ سازمان ملل در مورد مصرف و تولید مسوولانه پشتیبانی می‌کند.

سایت ساینس گزارش کرد، همانطور که نتایج تحقیقات هونیاده نشان می‌دهد، آینده فناوری پوشیدنی ممکن است در گجت‌های متصل به بدن نباشد، بلکه در پارچه‌هایی باشد که انعطاف‌پذیر، پاسخگو و زنده با پتانسیل الکتریکی هستند و بخشی از وجود ما می‌شوند.

انتهای پیام