به گزارش سلامت نیوز به نقل از مدیسن‌نت، پژوهشگران در مطالعه‌ای تازه دریافته‌اند که داروی باریسیتینیب (Baricitinib) که به‌طور معمول برای درمان آرتریت روماتوئید، کولیت روده و آلوپسی تجویز می‌شود، ممکن است در کند کردن روند پیشروی دیابت نوع ۱ نیز مؤثر باشد.

این دارو با سرکوب سیگنال‌های التهابی سیستم ایمنی عمل می‌کند؛ سیگنال‌هایی که در بیماری‌های خودایمنی مانند دیابت نوع ۱، به تخریب سلول‌های بتای پانکراس که مسئول تولید انسولین هستند، منجر می‌شوند.

حفظ انسولین طبیعی؛ کاهش نیاز به تزریق

دکتر میکائلا وایبل، ایمنی‌شناس و مدیر پروژه از مؤسسه تحقیقات پزشکی سنت وینسنت در استرالیا، اعلام کرد:
«ما برای اولین بار شاهد اثربخشی یک داروی خوراکی در حفظ عملکرد سلول‌های بتا در بیماران تازه‌تشخیص‌داده‌شده دیابت نوع ۱ هستیم. این دارو می‌تواند وابستگی بیماران به انسولین را کاهش داده و مدیریت روزانه بیماری را آسان‌تر کند.»

جزییات مطالعه: کاهش نوسانات قند خون

در این مطالعه، ۹۱ بیمار بین ۱۰ تا ۳۰ سال که طی سه ماه گذشته به دیابت نوع ۱ مبتلا شده بودند، به‌صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یکی از گروه‌ها به مدت ۴۸ هفته روزانه قرص باریسیتینیب دریافت کردند و گروه دیگر دارونما مصرف کردند.

نتایج نشان داد که مصرف باریسیتینیب:

• به حفظ عملکرد سلول‌های بتا کمک کرد

• نوسانات قند خون را کاهش داد

• و نیاز به تزریق انسولین را در بیماران کمتر کرد

با این حال، پس از قطع دارو، تأثیرات آن به‌تدریج کاهش یافت و تا هفته ۹۶، وضعیت بیماران به گروه دارونما نزدیک شد.

دارویی با تحمل‌پذیری بالا در کودکان

وایبل افزود: «برتری باریسیتینیب این است که خوراکی است، به‌خوبی توسط بیماران - از جمله کودکان - تحمل می‌شود و تاکنون ایمنی مناسبی از خود نشان داده است.»

او تأکید کرد: «این نتایج بسیار امیدوارکننده‌اند، اما برای تأیید اثربخشی بلندمدت و بررسی امکان پیشگیری یا به‌تأخیر انداختن ابتلا به دیابت نوع ۱، مطالعات گسترده‌تر و بلندمدت ضروری است.»

در انتظار فاز سوم آزمایش‌ها

به گفته تیم تحقیقاتی، آزمایش‌های فاز سوم این دارو به‌زودی آغاز خواهد شد. در صورت موفقیت، باریسیتینیب می‌تواند طی پنج سال آینده به عنوان نخستین درمان خوراکی دیابت نوع ۱ تأیید شود.

وایبل در پایان گفت: «اگر بتوانیم افراد در معرض خطر ژنتیکی دیابت را شناسایی و درمان را پیش از شروع بیماری آغاز کنیم، شاید بتوان در آینده این بیماری را مهار کرد یا حتی از بروز آن جلوگیری نمود.»