به گزارش خبرنگار مهر، آیین بزرگداشت زنده‌یاد محمود حکیمی، نویسنده، پژوهشگر و پیشگام ادبیات متعهد کودک و نوجوان، با عنوان «سرود رهایی» صبح سه‌شنبه ۲۲ تیرماه از ساعت ۱۰ تا ۱۲ با حضور اندیشمندان و جمعی از فعالان فرهنگی در مرکز همایش‌های بین‌المللی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد.

مبارزه فرهنگی با فرانکلین در سال‌های اولیه فعالیت

میرابوالفتح دعوتی، نویسنده و پیشکسوت عرصه ادبیات، هدف از برگزاری این آیین را «نیکی یاد کردن از رفتگان و نیکویی‌ها و خوبی‌های آنان» دانست و با اشاره به سابقه آشنایی خود با مرحوم حکیمی گفت: آشنایی ما به حدود سال‌های ۴۰ تا ۴۵ باز می‌گردد و این آشنایی آغاز راه نویسندگی من بوده است.

دعوتی، یکی از اقدامات آن دوره را راه‌اندازی مجله «پیام شادی» معرفی کرد و هدف آن را مقابله با فعالیت‌های گسترده انتشارات فرانکلین دانست و گفت: با سرمایه‌های عظیم و نویسندگان بزرگ، حضور بسیار شدیدی در تمام مراکز فرهنگی ایران، از مدارس و دبیرستان‌ها گرفته تا دانشگاه‌ها، داشت. به گفته وی، فرانکلین پس از کودتای ۲۸ مرداد با حمایت آمریکا، فعالیت‌های تبلیغاتی گسترده‌ای را در ایران آغاز کرده و کتاب‌های علمی و مرجع بسیاری منتشر می‌کرد.

این سخنران، نقش محمود حکیمی را در نگارش مطالب مجله «پیام شادی» که با تشویق حوزه‌های علمیه آغاز شده بود، بسیار مهم توصیف کردو افزود: مجله «پیام شادی» در آن زمان ماهی ۱۰۰ هزار نسخه منتشر و در مدارس اسلامی توزیع می‌شد و این یک تقابل فرهنگی با فرانکلین بود.

دعوتی در پایان خاطرنشان کرد، سهمی که محمود حکیمی در ادبیات، تاریخ و به خصوص ادبیات کودکان دارند، با آثاری مانند «تاریخ تمدن» و «تاریخ انسانیت» در ۲۱ جلد، قابل شمارش نیست.

در ادامه مراسم، دکتر الیاس کلانتری، استاد دانشگاه و از دوستان نزدیک زنده‌یاد حکیمی، با ذکر این نکته که جایگاه داستان در جامعه ما، علی‌رغم تکرار قصص انبیا در قرآن، مناسب نیست، شخصیت محمود حکیمی را یکی از «شخصیت‌هایی که داستان را به‌عنوان ابزار کار برای آموزش به کار برد» معرفی کرد.

الگوبرداری از قرآن در داستان‌نویسی

دکتر کلانتری سخنان خود را با آیه‌ای از قرآن کریم آغاز کرد و گفت: هدف از روایت داستان موسی و فرعون «برای قومی که ایمان می‌آورند» است. این امر را نوعی آموزش مؤمنان به‌وسیله داستان تلقی کرد و پیشنهاد داد که جامعه فرهنگی کشور باید بیشتر از روش قرآنی در داستان‌نویسی و آموزش بهره ببرد.

کلانتری با اشاره به آشنایی خود با مرحوم حکیمی از طریق مجله «مکتب اسلام»، از اخلاق، گرمی و حرارت برخورد ایشان یاد کرد. وی با وجود وضعیت نامطلوب کتابخوانی در کشور، آماری از فروش آثار حکیمی ارائه داد و گفت: تقریباً یک میلیون تیراژ از کتاب امیرکبیر ایشان [با چاپ‌های مکرر] پخش شده. کتاب «سوگند مقدس» ایشان نیز بیش از ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تیراژ چاپ شده است.

پیشنهاد احیای ادبیات قرآنی

دکتر کلانتری با تأکید بر اینکه «ما پیش‌قدم بودیم» در آموزش داستان‌نویسی، از وزارت ارشاد و نهادهای فرهنگی خواست که در این زمینه قدم عملی برداشته و صرفاً به تقدیر از اهل قلم اکتفا نکنند. وی پیشنهاد داد که کلاس‌های در فن نویسندگی تشکیل شود و ادبیات قرآنی مورد توجه بیشتر قرار گیرد.

اشتباه گرفتن مقصد حیات با جاده

دکتر کلانتری در پایان سخنان خود، به نقل از مرحوم محمدتقی جعفری (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه)، مشکل بزرگ انسان امروز را در این دانست که «مقصد حیات را با جاده آن اشتباه گرفته‌اند». وی با بیان این که ما در جاده حیات هستیم و مقصد عالم بعدی است، اما آن مقصد فراموش شده، افزود: «ما در مسیر یک سفر همیشگی و ابدی هستیم و احتیاج به توشه بیشتری داریم.» ایشان با تکرار حدیثی از نهج‌البلاغه مبنی بر «تجهّزوا رحمکم الله» (آماده شوید، خدا شما را رحمت کند)، رَحلت هر دانشمند و اهل قلم را یک هشدار برای جامعه دانست.