دکتر مسعود خداپناه، استاد راهنما و دکتر امیرحسین منتظرحجت، استاد مشاور این رساله بودند.

همچنین دکتر تقی ابراهیمی از دانشگاه فردوسی مشهد، دکتر ابراهیم انواری و دکتر بهروز صادقی از دانشگاه شهید چمران اهواز، داوری این رساله را برعهده داشتند.

به گزارش ایسنا و بنا بر اعلام این دانشگاه در روز سه‌شنبه ۲۲ مهر، در چکیده این رساله آمده است: «این پژوهش به واکاوی تطبیقی نقش مزیت نسبی صنعتی در فرآیند متنوع‌سازی صادرات و رشد اقتصادی در دو گروه از کشورهای نفتی توسعه‌یافته و در حال ‌توسعه می‌پردازد تا به چالش کلیدی دستیابی به رشد پایدار در اقتصادهای متکی به منابع پاسخ دهد. چارچوب نظری تحقیق بر پایه نظریه‌های تغییر ساختاری و تجارت بین‌الملل استوار است و با استفاده از روش اقتصادسنجی پانل پویا (GMM) برای دوره زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، به آزمون فرضیه‌ها می‌پردازد. برای سنجش مزیت نسبی، از شاخص مزیت نسبی آشکار شده متقارن (SRCA) در ۹ گروه عمده صنعتی استفاده شده است. یافته‌های تحقیق حاکی از یک واگرایی معنادار میان دو گروه است: در کشورهای نفتی توسعه‌یافته، مزیت نسبی صنعتی در کنار سرمایه انسانی و فیزیکی، به یک تغییر ساختار موفق، ارتقای متنوع‌سازی صادرات و نهایتاً رشد اقتصادی پایدار منجر شده است. در مقابل، در کشورهای نفتی درحال ‌توسعه، مزیت نسبی عمدتاً به شکل ایستا و محدود به صنایع پتروشیمی باقی مانده و فرآیند متنوع‌سازی واقعی در سبد صادراتی رخ نداده است. در نتیجه، پیوند میان مزیت نسبی و رشد اقتصادی در این گروه به مراتب ضعیف‌تر بوده است. نتایج همچنین نقش تعیین‌کننده سرمایه انسانی را در خلق مزیت نسبی پویا و افزایش تنوع صادراتی تأیید می‌کند. این پژوهش نتیجه می‌گیرد که گذار از مزیت ایستا به پویا یک الزام راهبردی است و به کشورهای نفتی در حال‌ توسعه توصیه می‌شود با سرمایه‌گذاری هدفمند در سرمایه انسانی، ارتقای سطح فناوری و تقویت صنایع غیرنفتی، مسیر خود را به سمت رشد پایدار هموار سازند.»

انتهای پیام