غلامعلی رضایی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به سابقه فعالیت‌های هنری خود اظهار کرد: از سال ۱۳۵۴ وارد عرصه بازیگری و تئاتر شدم و در آن زمان در اداره فرهنگ و هنر و با گروه رامین کارم را آغاز کردم و از همانجا فعالیت حرفه‌ای من در تئاتر شکل گرفت.

وی تصریح کرد: در کنار فعالیت‌های تئاتری سال‌ها در کسوت معلمی نیز به ترویج هنر نمایش پرداخته‌ام و کارگردانی تئاتر را از سال ۱۳۶۱ با نمایش سند آغاز کردم پیش از آن نیز در سال ۱۳۵۶ با بزرگان تئاتر گرگان همچون استاد محمدرضا صمیمی در نمایش درمه بخوان همکاری داشتم که در خوزستان اجراهای متعددی داشتیم.

این هنرمند پیشکسوت آثار شاخص خود را اینگونه بیان کرد: اولین کار من نمایش رهایی به نویسندگی و کارگردانی زنده‌یاد هادی نامور در سال ۱۳۵۵ بود که در خراسان، قوچان و مشهد اجرا شد همچنین نمایش‌های حماسه سرداران، سید غول را پیدا کردم، سند، آموزگاران و در خون از دیگر آثار شاخص من هستند.

رضایی ادامه داد: در سال ۱۳۶۷ با نمایش عصر چهارشنبه به کارگردانی مرحوم ابوالقاسم جلالی در جشنواره فجر شرکت کردیم و توانستیم تمام جوایز اصلی جشنواره را به دست آوریم همچنین در حوزه تئاتر کودک نیز نمایش‌هایی چون مدرسه حیوانات و عروس توکا و صیاد ناقلا را نوشتم و کارگردانی کردم.

وی با اشاره به فعالیت در حوزه تئاتر خیابانی تصریح کرد: نمایش‌های آلزایمر و یک مشت کاغذهای خاکی از کارهای خیابانی من بودند که در محلات مختلف گرگان اجرا شدند و جوایز متعددی از جشنواره‌های استانی دریافت کردند.

این هنرمند درباره وضعیت تئاتر استان گلستان اظهار کرد: تئاتر استان گلستان زمانی درخشان بود و بزرگان تئاتر کشور می‌گفتند گرگان پایتخت تئاتر ایران است، اما امروز متاسفانه به قهقرا رفته است و سطح آموزش پایین آمده و پیشکسوتان نیز به دلیل شرایط سنی کمتر در صحنه فعال‌اند.

رضایی در بخش دیگری از سخنان خود با انتقاد از وضعیت شبکه گلستان تصریح کرد: شبکه گلستان متاسفانه هیچ مخاطبی ندارد و به شبکه‌ای مرده تبدیل شده است از این رو برنامه‌های این شبکه فاقد جذابیت و خلاقیتند و بیشتر به تکرار موضوعات سطحی و غیرحرفه‌ای می‌پردازند.

وی ادامه داد: رادیو گلستان نیز وضعیت مشابهی دارد سال‌هاست صدای گویندگان و بازیگران تکراری در برنامه‌ها شنیده می‌شود و هیچ تنوعی وجود ندارد این تکرار به شعور مردم توهین می‌کند و طبیعی است که مخاطب علاقه‌ای به دنبال کردن چنین برنامه‌هایی نداشته باشد.

انتهای پیام