به گزارش «لما ابوحلو»، خبرنگار تسنیم در نوار غزه، قصه فلسطینی‌ها و درخت زیتون؛ داستان مبارزه‌ و مجاهدتی است که تاریخ روایتگر آن است. در شهرک «المغیر» در شمال شرقی شهر رام الله، واقع در کرانه باختری محلی وجود دارد که میزبان کهن ترین درختان زیتون این منطقه است. درختانی که به مانند خانه ها و منازل فلسطینیان از شر لودرهای رژیم اشغالگر در امان نماندند. اینجا درختان بسیاری وجود داشت، اما نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی حتی این درختان را دشمن خود تلقی می‌کنند.

.

در  شهرک المغیر حاجیه خانم «سمیه ابوعلیا»، مادر بزرگ نود و چند ساله ای ساکن است که با دست خود بیش از 50 سال قبل باغ‌های زیتون را غرس کرده بود و امروز برای همان درختان که رژیم اشغالگر آنها را از ریشه برافکنده،گریه و زاری می‌کند.

او با چشمانی اشکبار به تشریح روایت جنایت صهیونیست‌ها در نابودی دسترنج 50 ساله‌اش می‌پردازد و می‌گوید: این درختان رزق و روزی فرزندان من بودند، دار و ندار من بودند. شما جای من باشید قبول می‌کنید، یکی بیاید و به زور آنها را از شما بگیرد؟ من صدای راه رفتن و ورود نظامیان اسرائیلی به زمینم را می‌شنیدم و از اندوه به صورتم چنگ می‌کشیدم؛ چون نمی‌خواستم دختران و خانواده‌ام متوجه ناراحتی‌ام شوند. آنقدر به صورتم چنگ می‌کشیدم که احساس کردم از صورتم خون جاری شده است. این درختان حاصل دسترنج زحمات من بودند، حالا صهیونیست‌ها بیایند و آنها را ببرند؟

وی در ادامه می افزاید: «بیش از 50 سال است که برای آبادانی این زمین جان کندم تا این درخت‌ها را کاشتم و برای دیدن فرزندانم به خانه دیگرم در مرکز شهرک بازمی‌گشتم. ما با کمک و لطف خدا همه این درختان زیتون را کاشتیم و برایشان عرق ریختیم. به خدا سوگند کسی که در این زمین زراعت و آبادانی کرد من بودم، خدا شاهد است من از این خانه تکان نمی خورم و همین جا می‌میرم.»

«حاج محمد ابوعلیا»، همسر حاجیه خانم سمیه و صاحب باغ زیتون شهرک المغیر با اشاره به کارشکنی‌های مستمر رژیم صهیونیستی بر سر ساخت و ساز وی بر روی زمینش به خبرنگار تسنیم اظهار می‌دارد: «به من گفتند چرا این خانه را ساختی؟ گفتم مشکل ساخت‌وساز در زمین خودم چیست؟ گفتند: هرگونه ساخت‌و‌ساز ممنوع است، گفتم: چرا ممنوع است؟ زمین من است و روی آن خانه‌ام را ساخته‌ام. برای اخذ مجوز هم به دفتر ثبت اسناد املاک در «بیت‌ایل» مراجعه کردم. این زمین و سه تا چهار هزار مترمربع در اطرافش متعلق به من است و از هر چهار جهت در مجاورت زمین همسایگانم است. حتی همسایگان استشهادیه را به نفع من امضا کردند.

المغیر، روستای جان سختی که از سال 1968 یعنی تنها چند ماه بعد از اشغال کرانه باختری در آن منع آمد و شد برقرار شد

«مرزوق ابونعیم»، نائب رئیس دهیاری المغیر در تشریح آخرین وضعیت این منطقه می گوید: این روستا در منتهی‌الیه شمال شرقی رام‌الله قرار دارد. این روستا از شرق به دره اردن و عوجا و فصایل محدود می‌شود و مساحتش 43 هزار متر مربع است، البته  در حال حاضر تنها مساحتی بالغ بر 9.500 هزار متر مربع در دست ماست و می‌توانیم در آن زندگی کنیم، اما مابقی مساحت روستا را شهرک‌نشینان با کمک ارتش رژیم صهیونیستی به اشغال خود درآورده‌اند.

ابونعیم از تلاش های مجدانه رژیم صهیونیستی برای تشویق فلسطینیان المغیر به کوچ از این سرزمین سخن می گوید و می افزاید: در سالهای گذشته شهرک نشینان صهیونیستی در معیت نظامیان ارتش اسرائیل به این منطقه مراجعه و به اهالی این روستا می‌گفتند باید مهاجرت کنید... ما شما را به سوریه منتقل می‌کنیم. آنها حتی اتوبوس‌های مجهزی برای انتقال رایگان ما به سوریه تدارک می‌دیدند؛ اما نمی‌دانم چرا همه ادعاهای شهرک‌نشینان متوجه این روستاست؟ با وجود همه این مصائب و مشکلات، اهالی المغیر تصمیم گرفته‌اند از سرزمین خود تکان نخورند.

المغیر با یکی از خطرناک‌ترین شیوه‌ها و اشکال شهرک‌سازی مواجه است: شهرک‌سازی مبتنی بر حربه دامداری و چوپانی که به شکلی سازمان یافته و هدفمند مدیریت می‌شود. در این شیوه شهرک‌نشینان از دام‌های خود به عنوان ابزاری برای تسلط بر اراضی مفتوحه و بی مالک استفاده می‌کنند. کشاورزان و چوپانان فلسطینی را بیرون می‌کنند در حالی‌که لودرها با ریشه‌کن کردن درختان زیتون فلسطینی به محو هویت منطقه و کاشت درختان دیگر مشغول هستند، دقیقا همانند آنچه در سایر نقاط دره اردن رخ می‌دهد.

«هشام ابو ریا»، فعال فلسطینی در تشریح این سیاست مزوانه و فریبکارانه صهیونیست‌ها می‌گوید: شهرک‌سازی مبتنی بر دام‌چرانی و چوپانی از شمال کرانه باختری تا جنوب آن جریان دارد. صدها پروژه شهرک‌سازی مبتنی بر دام‌چرانی در جایی احداث شده‌اند که مانع حضور هر شهروند فلسطینی بر روی زمین‌اش می‌شود. یک یا دو شهرک‌نشین قادرند با برپایی یک چادر، هزاران متر مکعب زمین را تحت تصرف خود درآورند و شهروندان فلسطینی را از زمینهایشان برای دام چرانی و کشاورزی محروم کنند.

طرح‌های شهرک‌سازی و ‌مسلح کردن حدود 97 هزار اسرائیلی با سلاح‌های آمریکایی که در میان آنها نام هزاران شهرک‌نشین به چشم می‌خورد باعث تشدید جنایاتکاری آنها از اکتبر 2023 بدین سو شده است که نتیجه آن شهادت 33 فلسطینی و آوارگی تمامی اهالی 33 مجتمع مسکونی فلسطینی ساکن المغیر بوده است.

با نگاهی به ریشه‌های درختان زیتون روستای المغیر این حقیقت برملا می‌شود که این روستا شبیه ریشه‌های این درختان زیتون جان سخت است. رژیم اشغالگر نه تنها درختان را ریشه‌کن می‌کند بلکه هسته‌های پروژه دام‌چرانی در این مناطق ایجاد می‌کند تا به تدریج به شهرک‌های صهیونیست‌نشین مبدل شوند. در این بین هدف اسرائیل ریشه‌کن‌سازی زمین و خاطرات و تاریخ فلسطینی از این مکان است، اما این درخت زیتون مبارک فلسطینی شاهد زنده‌ای بر واقعیت‌ها و حقایق این سرزمین و ایستادگی و مقاومت مردم آن است.

انتهای پیام/