خبرگزاری مهر، گروه استان ها: استان مازندران با بیش از ۴۶۰ کیلومتر نوار ساحلی، یکی از مستعدترین مناطق کشور برای توسعه ورزش‌های ساحلی است؛ ظرفیتی کم‌نظیر که اگر درست مدیریت می‌شد، می‌توانست مازندران را به قطب والیبال ساحلی ایران و حتی غرب آسیا تبدیل کند. اما آنچه امروز در سواحل شمالی می‌گذرد، چیزی جز یک فرصت‌سوزی مزمن، مدیریت ناکارآمد، بی‌توجهی به نسل جدید و نبود سرمایه‌گذاری زیرساختی نیست.

در حالی که دنیا والیبال ساحلی را به‌عنوان یکی از جذاب‌ترین، سالم‌ترین و اقتصادی‌ترین رشته‌های المپیکی می‌شناسد، در مازندران خبری از زمین تخصصی، لیگ بومی، برنامه استعدادیابی یا حتی حداقل حمایت از تیم‌های موجود نیست. این در حالی است که امروز دو بازیکن تیم ملی بزرگسالان ایران اهل همین استان هستند.

خبرنگار مهر در جریان برگزاری یکی از مسابقات محلی در ساحل نوشهر، با چند تن از فعالان این رشته گفت‌وگو کرده که روایت‌های آنان نشان می‌دهد، نه‌تنها ورزشکاران، بلکه مسئولان شهرستانی نیز از این وضعیت گلایه‌مندند.

پویان اکبری، داور بین‌المللی والیبال ساحلی، وضعیت فعلی را نامناسب توصیف می‌کند و می‌گوید: در سال‌های اخیر به‌دلیل مدیریت نادرست، حتی در رده‌های سنی پایه با کمبود بازیکن مواجه شده‌ایم.

وی در گفت وگو با خبرنگار مهر افزود: در گذشته حمایت‌هایی وجود داشت و همان حمایت‌ها باعث شد دو بازیکن از مازندران امروز در تیم ملی باشند، اما حالا هیچ خبری از آن پشتیبانی‌ها نیست درحالی که پتانسیل بسیار بالایی داریم اما عملاً کاری نمی‌شود.

والیبال ساحلی یک ورزش المپیکی کم‌هزینه است

وی با اشاره به ارزش اقتصادی این رشته گفت: والیبال ساحلی یک ورزش المپیکی کم‌هزینه است و برخلاف بسیاری از رشته‌ها که سالیانه بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان بودجه نیاز دارند، در والیبال ساحلی می‌توان با ۳ تا ۴ میلیارد تومان در لیگ برتر تیمداری کرد و حتی اعزام‌های خارجی با ۳۰ تا ۴۰ میلیارد تومان انجام می‌شود، اما هیچ اسپانسری به آن جذب نمی‌شود چون زیرساخت وجود ندارد و برنامه‌ریزی نیست.

اکبری تاکید کرد: در صورت حمایت، مسیر رشد در این رشته بسیار سریع‌تر از والیبال سالنی است، چون تعداد بازیکنان کمتر است و فرصت دیده‌شدن و رشد بیشتر می‌شود و نمونه‌های موفقی مثل رضوان آقاجانی و عباس پورعسگری با چند سال پشتکار و حمایت محدود توانستند تیم ملی را به سطح بالایی برسانند.

اما ماجرا به کمبود حمایت مالی ختم نمی‌شود. حتی زمین تخصصی برای تمرین و برگزاری مسابقات رسمی وجود ندارد، حسن قمی، مسئول برگزاری مسابقات والیبال ساحلی مازندران، از این ضعف ساختاری به عنوان «بزرگ‌ترین حسرت ورزشکاران استان» یاد می‌کند.

ما بیش از ۴۶۰ کیلومتر نوار ساحلی داریم، اما یک زمین تخصصی والیبال ساحلی نداریموی در گفت‌وگو با مهر تصریح می‌کند: ما بیش از ۴۶۰ کیلومتر نوار ساحلی داریم، اما یک زمین تخصصی والیبال ساحلی نداریم و مسابقات را به صورت موقت، با سازه‌های سبک و بی‌دوام برگزار می‌کنیم.

وی افزود: بچه‌ها سال‌هاست منتظر یک زمین واقعی هستند در عوض، استان‌هایی مثل یزد و اصفهان که حتی به دریا دسترسی ندارند زمین‌های تخصصی دارند و این یک تناقض دردناک است.

قمی تاکید کرد: نبود برنامه‌ریزی در ورزش ساحلی، مستقیماً به رشد آسیب‌های اجتماعی منجر شده و در همین منطقه اگر مسابقات ورزشی برگزار نشود، شاهد رشد ناهنجاری‌هایی مثل استعمال دخانیات، قلیان، اعتیاد و ناامنی هستیم ولی وقتی والیبال ساحلی برگزار می‌شود، امنیت، نشاط اجتماعی، نشاط جوانی و فضای فرهنگی مثبت ایجاد می‌شود. چرا این اثرات دیده نمی‌شود، مگر جز این است که ورزش باید اولویت فرهنگی باشد؟

وی در ادامه گفت: وقتی ورزش در ساحل فعال نباشد این نوار ساحلی به حال خود رها می‌شود و هر اتفاقی ممکن است در آن بیفتد، حالا که ظرفیت داریم چرا نباید یک زمین واقعی، با نور، سکو، رختکن و فضای تمرینی داشته باشیم؟

نوشهر در ورزش ساحلی پیشتاز است

با وجود همه این مشکلات، به‌نظر می‌رسد شهرستان نوشهر در میان سایر شهرهای استان، پیشتازتر بوده است، آرش رضوی، رئیس اداره ورزش و جوانان نوشهر، با تاکید بر ظرفیت‌های موجود گفت: نوشهر از گذشته قهرمانان بزرگی در سطح ملی و بین‌المللی داشته است و امروز با همراهی شهرداری و شورای شهر، یک فضای ساحلی منحصربه‌فرد ایجاد شده که در غرب استان بی‌نظیر است.

وی در گفت وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: ما زمین بسکتبال ساحلی، فوتبال ساحلی، هندبال ساحلی و حتی زمین پدل در حال ساخت داریم و والیبال ساحلی هم در همین مجموعه جای گرفته، اما نیاز به ارتقای جدی دارد.

با این لوکیشن عالی نوشهر آمادگی میزبانی تورنمنت‌های ملی و حتی آسیایی را دارد

وی با اشاره به ظرفیت میزبانی نوشهر گفت: با این لوکیشن عالی نوشهر آمادگی میزبانی تورنمنت‌های ملی و حتی آسیایی را دارد و اگر مسابقات ما وارد تقویم فدراسیون شود، قطعاً شاهد رشد جدی این رشته خواهیم بود.

رضوی از همراهی چهره‌های محلی به‌عنوان سرمایه‌های انسانی ورزش ساحلی استان یاد کرد و گفت: با هم‌افزایی ادارات، شهرداری و هیئت والیبال می‌توان نوشهر را به قطب واقعی والیبال ساحلی کشور تبدیل کرد.

مشکل اصلی والیبال ساحلی مازندران نه کمبود استعداد، بلکه کم‌کاری ساختاری و ضعف مدیریتی است. استعدادهایی که به تیم ملی رسیده‌اند، در سایه زحمات فردی و نه برنامه‌ریزی سیستمی رشد کرده‌اند. نبود زمین، نبود برنامه‌ توسعه، و نبود جذب اسپانسر، سه حلقه‌ی گمشده‌ای هستند که اگر تکمیل شوند، می‌توانند مازندران را به قطب واقعی این ورزش در منطقه تبدیل کنند.

در شرایطی که بسیاری از رشته‌های پرهزینه با حمایت‌های میلیاردی هنوز نتوانسته‌اند مدال‌آوری یا نشاط‌آفرینی لازم را ایجاد کنند، رشته‌ای مثل والیبال ساحلی با هزینه‌ای بسیار پایین‌تر، می‌تواند هم مدال‌آور باشد، هم جوان‌پسند، هم نشاط‌آفرین و هم بازوی فرهنگی موثر.اکنون توپ در زمین مسئولان است؛ آیا قرار است فرصت‌سوزی ادامه یابد، یا بالاخره صدای ساحل شنیده خواهد شد؟