به گزارش سلامت نیوز به نقل ازایلنا،دکتر «مینو محرز»، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و متخصص بیماریهای عفونی به مصرف بیرویه آنتیبیوتیکها در ایران اشاره کرد و تاکید کرد که این داروها برای درمان بیماریهای ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مؤثر نیستند. وی گفت: «ویروس سرماخوردگی به هیچ عنوان نیاز به آنتیبیوتیک ندارد و این داروها تنها بر عفونتهای باکتریایی مؤثر هستند.»
دکتر محرز اضافه کرد که متأسفانه در ایران، بسیاری از افراد بدون مشاوره پزشک به داروخانهها مراجعه میکنند و آنتیبیوتیکها را بدون نسخه دریافت میکنند. او این مسئله را تهدیدی جدی برای سلامت عمومی دانست و افزود که برخی داروخانهها بهطور غیرقانونی داروهای بدون نسخه را به افراد تجویز میکنند.
مهمترین خطر مصرف بیرویه آنتیبیوتیکها: مقاومت دارویی
دکتر محرز هشدار داد که مصرف بیرویه آنتیبیوتیکها میتواند به مقاوم شدن میکروبها نسبت به این داروها منجر شود. وی گفت: «اگر این روند ادامه پیدا کند، نسل آینده ممکن است دیگر دارویی برای درمان حتی یک عفونت ساده نداشته باشند.»
این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران تأکید کرد که مقاومت دارویی یکی از مهمترین تهدیدهای بهداشتی جهانی است و حتی ممکن است بیماران در بیمارستانها به عفونتهایی مقاوم مبتلا شوند که درمان آنها دیگر ممکن نباشد.
چرا آنتیبیوتیک در ایران مصرف بالایی دارد؟
دکتر محرز دلیل مصرف بالای آنتیبیوتیک در ایران را به چند عامل نسبت داد: اولاً آموزش ناکافی مردم درباره استفاده صحیح از داروها و بهویژه آنتیبیوتیکها، ثانیاً فشارهایی که از طرف بیماران به پزشکان وارد میشود تا داروهایی تجویز کنند که نیاز به آنها نیست. همچنین در برخی کشورها، دسترسی آسان به آنتیبیوتیکها باعث افزایش مصرف خودسرانه آنها میشود.
آنتیبیوتیکها در کشاورزی و صنعت دام و طیور
این متخصص بیماریهای عفونی همچنین به استفاده بیرویه از آنتیبیوتیکها در دام و طیور اشاره کرد و گفت که این داروها از طریق زنجیره غذایی وارد بدن انسان میشوند و میتوانند به افزایش مقاومت میکروبها کمک کنند.
نتیجهگیری: آیندهای بدون درمانهای مؤثر
دکتر محرز هشدار داد که اگر مصرف بیرویه آنتیبیوتیکها ادامه یابد، داروهای مورد نیاز برای درمان عفونتهای ساده در آینده دیگر مؤثر نخواهند بود. این مسئله ممکن است به یک بحران جهانی در درمان بیماریها منجر شود.
وی در پایان تاکید کرد که باید برای مقابله با این بحران، آموزشهای عمومی بهبود یافته و محدودیتهایی در دسترسی به آنتیبیوتیکها در نظر گرفته شود تا سلامت نسلهای آینده تأمین شود.