به گزارش سلامت نیوز به نقل از سالم خبر، پس از اظهارات صریح محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت و درمان مبنی بر اینکه "روسیه در جریان بحران جنگ دوازده‌روزه به‌رغم انتظار، هیچ کمکی به ایران نکرد"، یکی از نمایندگان مجلس، علی‌اصغر نخعی‌راد نماینده مشهد، با لحنی تند و غیرمتعارف به این موضع واکنش نشان داد و آن را خلاف منافع ملی و حکایت از بیماری مزمن او دانست.

اما این پرسش جدی مطرح است: آیا نقد عملکرد یک دولت خارجی در شرایط بحرانی، مخالفت با منافع ملی است یا دفاع از استقلال کشور؟

اظهارات وزیر بهداشت نه از موضع سیاسی، بلکه از منظر واقعیت‌های میدانی بیان شد؛ واقعیتی که نشان می‌دهد در روزهای بحرانی کشور، هیچ پشتیبانی مؤثری از سوی متحدان شرقی، از جمله روسیه، صورت نگرفت نه در تأمین دارو و نه در حمایت دیپلماتیک.

در مقابل، حمله نماینده مجلس به جای پاسخ منطقی، با اتهام‌زنی‌های سیاسی و برچسب‌های تکراری مانند "غرب‌زدگی" همراه شد؛ ادبیاتی که نه تنها گفت‌وگو را به سطح جدل‌های جناحی فرو می‌کاهد، بلکه استقلال رأی و تحلیل کارشناسان کشور را قربانی وفاداری‌های سیاسی بیرونی می‌کند.

کارشناسان حوزه سلامت نیز معتقدند که بیان شفاف واقعیت‌ها، نشانه صداقت و مسئولیت‌پذیری وزیر است؛ زیرا وزارت بهداشت نمی‌تواند در برابر کم‌کاری یا بی‌تفاوتی شرکای خارجی سکوت کند، به‌ویژه وقتی پای امنیت دارویی و جان مردم در میان است.

در شرایطی که ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند روابط متوازن و منافع‌محور با همه کشورهاست، وابستگی یک‌جانبه و واکنش احساسی در برابر نقد نه تنها کمکی به توسعه نمی‌کند بلکه حاکمیت ملی را در تصمیم‌گیری‌های کلان تضعیف می‌سازد.

مواضع اخیر وزیر بهداشت، صرفاً یادآور این حقیقت است که سیاست خارجی باید در خدمت سلامت مردم ایران باشد، نه در سایه‌روابط مصلحتی با شرق یا غرب.