به گزارش خبرگزاری مهر، سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر میراث‌فرهنگی، در پیامی به مناسبت سالروز جشن باستانی مهرگان، بر اهمیت تمدنی و راهبردی این آیین کهن در جهان معاصر تأکید کرد.

وی در این پیام آورده است: مهرگان، در فرهنگ ایران‌زمین و گستره تمدن‌های هم‌پیوند با آن، تنها یک آیین کهن نیست؛ بلکه تبلور اندیشه‌ای است که بر مبنای مهر، عدالت، اعتدال، سپاسگزاری، و همزیستی مسالمت‌آمیز شکل گرفته است. این آیین، در طول قرون، از سطح یک جشن ملی فراتر رفته و به نماد فلسفه‌ای جهانی بدل شده است؛ فلسفه‌ای که می‌تواند در عصر ما، با همه چالش‌ها و بحران‌هایش، الهام‌بخش بازاندیشی در مسیر آینده مشترک بشریت باشد.

صالحی‌امیری با اشاره به ثبت‌جهانی این آیین در سال ۱۴۰۳ به ابتکار جمهوری اسلامی ایران و جمهوری تاجیکستان در فهرست یونسکو تصریح کرده است: ثبت‌جهانی مهرگان در یونسکو، پیامی استراتژیک به جامعه جهانی است: این که فرهنگ و تمدن، بنیان پایدار صلح و اعتماد میان ملت‌ها هستند. این دستاورد، نه تنها عمق تاریخی و غنای فرهنگی ملت‌های ما را نمایان می‌سازد، بلکه مسئولیتی تمدنی بر عهده ما می‌گذارد؛ مسئولیت حفاظت، بازآفرینی و انتقال ارزش‌های اخلاقی و انسانی‌ای که در جان این آیین ریشه دارد.

وزیر میراث‌فرهنگی مهرگان را «جشن هم‌آوایی انسان و طبیعت» توصیف کرد و افزود: امروز که بشریت با بحران‌های زیست‌محیطی و اقلیمی مواجه است، این پیام کهن، بیش از هر زمان دیگری معنادار و ضروری جلوه می‌کند. مهرگان، جشن عدالت و همبستگی میان انسان‌هاست و در جهانی که گرفتار بی‌اعتمادی، تبعیض و خشونت است، این آیین یادآور ظرفیت‌های فرهنگی برای بازسازی اعتماد جهانی و تحقق عدالت اجتماعی است.

وی همچنین با اشاره به هم‌زمانی ماه مهر با آغاز سال تحصیلی در ایران‌ گفت: این هم‌زمانی، مسئولیت خطیر نسل جوان را یادآور می‌شود: رسالتی برای ساختن فردایی که در آن، دانایی، اخلاق، ایمان و اعتماد متقابل، شالوده ایران و جهان باشد. آینده‌ای که در آن جوانان ما، به‌مثابه حاملان فرهنگ ایرانی ـ اسلامی و شهروندان جامعه جهانی، نقش‌آفرینان اصلی صلح پایدار و توسعه انسانی خواهند بود.

صالحی‌امیری در پایان پیام تأکید کرده است: امروز بیش از هر زمان، جامعه جهانی نیازمند بازگشت به حکمت‌های فرهنگی و آیین‌های تمدنی است که انسان را به عدالت، همبستگی و کرامت فرا می‌خوانند. مهرگان، بخشی از میراث مشترک بشریت است؛ میراثی که ما را به سرنوشت مشترک انسانی و ضرورت گفت‌وگوی میان‌فرهنگی رهنمون می‌سازد.