به گزارش خبرنگار مهر، آیین رونمایی و جشن امضای رمان «باقلوای گس» اثر نفیسه شیرین (نفیسه روشن) صبح پنجشنبه با حضور اصحاب قلم در کتابشهر تبریز برگزار شد. این مرکز به بررسی نقش بومی‌نویسی در حفظ هویت فرهنگی آذربایجان و بازتاب آن در ادبیات داستانی پرداخت.

بومی‌نویسی، حافظ هویت تبریز

وحید حسنی، نویسنده و دستیار مرکز آفرینش‌های ادبی، در این مراسم بر اهمیت بومی‌نویسی به مثابه ابزاری برای حفظ هویت تاریخی و فرهنگی تبریز تأکید کرد.

وی اظهار داشت: تبریز به عنوان شهری با پیشینه غنی فرهنگی، نیازمند روایت داستان‌ها و وقایع خود است تا هویت آن برای نسل‌های آینده پابرجا بماند.

حسنی با اشاره به ظرفیت‌های نویسندگان جوان تبریزی، بر لزوم تشکیل کانون‌های نویسندگی و افزایش خلق آثار ادبی با مضامین بومی و محلی تاکید کرد.

این نویسنده در ادامه به تأثیر ژرف محیط بر ادبیات اشاره و تصریح کرد: عناصری همچون شعر، موسیقی، خوشنویسی و سایر مولفه‌های فرهنگی بیش از ۲۰۰ سال است که در اقلیم این منطقه ریشه دوانده و به بخشی از ژن فرهنگی آن تبدیل شده‌اند. فضای فرهنگی آذربایجان و پاتوق‌های ادبی آن از اصالت و قدمت بالایی برخوردار است.

طنز، آیینه فرهنگ شاد آذربایجان

داود امیریان، نویسنده برجسته تبریزی و دارنده نشان درجه یک هنری، دیگر سخنران این مراسم بود.

وی با تأکید بر نقش طنز در ادبیات آذربایجان گفت: مردم آذربایجان مردمی شاد هستند و ادبیات این دیار سرشار از کنایه، طنز و مطایبه است. داستان‌های بومی می‌توانند به خوبی این روحیه شاد و شوخ‌طبعی را منعکس کنند.

امیریان با اشاره به نقش حیاتی داستان‌های بومی در حفظ هویت فرهنگی، افزود: روایت این داستان‌ها برای حفظ هویت ما ضروری است.

وی نفیسه شیرین را پیشگام در عرصه طنزنویسی زنان دانست و بیان کرد: شیرین، چراغ راهی در جغرافیای طنزنویسی بانوان است. وجود بانوان طنزنویسی چون ایشان در ایران کم نظیر است و خوشحالیم که این طلوع از تبریز بوده است. امیدواریم سایر بانوان از ایشان الهام بگیرند.

این نویسنده تبریزی با اشاره به موفقیت مجموعه طنز «مربای گل» و «مربای انار» اثر نفیسه شیرین که زندگی یک خانواده تبریزی را روایت می‌کند، از رمان جدید وی با عنوان «باقلوای گس» نیز به عنوان اثری خواندنی و لذت بخش یاد کرد.

«باقلوای گس»: روایت طنازانه مهاجرت

نفیسه شیرین، نویسنده رمان «باقلوای گس»، در این مراسم موضوع اصلی این اثر را مهاجرت و چالش‌های آن در قالب طنز عنوان کرد.

وی درباره انگیزه خود از پرداختن به این موضوع گفت: هدفم ارائه نگاهی طنزآمیز به چالش‌های مهاجرت بود. با استفاده از طنز کوشیدم از تلخی‌های این موضوع بکاهم و نشان دهم که این تجربه همواره با موانع و فراز و نشیب‌هایی همراه است.

شیرین در ادامه به دشواری‌های انتشار کتاب‌های طنز اشاره کرد و افزود: یافتن ناشر مناسب نقش تعیین‌کننده‌ای در معرفی و دیده شدن اثر دارد. متأسفانه رمان طنز در کشور ما کمتر تولید می‌شود و دیده شدن این گونه آثار نیازمند حمایت جدی‌تر نهادهای فرهنگی است.

بومی‌نویسی، پل انتقال فرهنگ به آینده

بومی‌نویسی در آثاری مانند «باقلوای گس» و دیگر نمونه‌های ادبیات آذربایجان، نه تنها بازتابی از فرهنگ و هویت این خطه است، بلکه می‌تواند به عنوان پلی برای انتقال تجربیات، آداب و رسوم و چالش‌های معاصر به نسل‌های آینده عمل کند. حمایت از نویسندگان بومی و انتشار آثار آنان، گامی مهم در جهت غنای ادبیات ایران و معرفی هرچه بیشتر فرهنگ غنی آذربایجان به جامعه ملی و جهانی است. این مهم، علاوه بر همت خود نویسندگان، نیازمند عزم و اقدام نهادهای فرهنگی و اجتماعی است.