برترین‌ها: چند روزی است که یک ویدیو از رقصیدن ابوالفضل پورعرب در پشت صحنه فیلم بهشت پنهان(مربوط به دهه هفتاد) پربازدید شده، انتشار این ویدیو چون اشاره به بخش‌های حذف شده از زیست و زندگی ایرانی‌ها در سه یا چهار دهه اخیر دارد، مورد توجه و تحلیل کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته، ابوالفضل پورعرب به عنوان یکی از نشانه‌دارترین آدم‌هایی که زیبا و به اصطلاح امروزی‌ها کراش به نظر می‌رسیدند در مقابل دوربین عمدتا کنترل شده و با حفظ شئونات حضور داشته اما در پشت دوربین لحظاتی از زندگی روزمره و روتین او پس از سال‌ها فاش شده. این نکته اصلی ماجراست که انگار به اعتقاد عده قابل توجهی از مردم در ایران سال‌های اخیر مساله "زندگی کردن" لابه‌لای مسائل دیگر گم شده، زیبایی، رقصیدن، رفاه، آرامش، عشق، رویا و چیزهای عادی‌ای از این قبیل.

در ادامه و در ابتدا یادداشت بهناز اقبال را می‌خوانید و بعدتر یادداشت‌های کوچکی از کاربران در شبکه‌های اجتماعی.

بهناز اقبال: امروز ویدیویی از پشت صحنه‌ی فیلم بهشت پنهان، جایی که زنده‌یاد فرج حیدری و ابوالفضل پورعرب در جمعی دوستانه، بی‌پروا و شادمان می‌رقصند دیدم. آن سالها ابوالفضل پورعرب بازیگری بود که با سینمای دهه‌ی هفتاد نامش گره خورده بود.ستاره‌ای که حضورش روی پرده کافی بود تا صف‌های طولانی مقابل سالن‌های سینما شکل بگیرد.

شاید در نگاه اول، این تصویر تنها یادگاری ساده از خلوت یک پشت صحنه‌ی فیلم باشد، اما اگر آن را در بستر اجتماعی همان دوران ببینیم، معنایی عمیق‌تر پیدا می‌کند.

دهه‌ی هفتاد، سال‌هایی بود که سینما و هنرمندان بیش از همیشه زیر ذره‌بین بودند. جامعه‌ای که در آن بسیاری از شادی‌های روزمره، از رقص و موسیقی گرفته تا نوع پوشش، با محدودیت و خط قرمز تعریف می‌شد. در چنین فضایی، بازیگران نه تنها در نقش‌هایشان، که حتی در زندگی شخصی هم ناچار به رعایت قواعد نانوشته بودند. آن‌قدر که یک رقص ساده، اگر علنی می‌شد، می‌توانست جنجال بسازد یا آینده‌ی کاری هنرمندی را به خطر بیندازد.مانند انتشار فیلمی از محمود شهریاری در عروسی برادرش که او را به خاک سیاه نشاند!

این تصویر نشان می‌دهد که پشت چهره‌ی جدی و عاشقانه‌ی ستاره‌ای محبوب، انسانی وجود داشت با نیاز به شادی، رهایی و لحظه‌ای نفس کشیدن. انسانی که مثل همه‌ی ما می‌خواست گاهی از بار سنگین چارچوب‌های تحمیل شده فاصله بگیرد.

این تصاویر برای ما یادآور نسلی هستند که بخشی از زندگی‌شان نادیده گرفته شد؛ نسلی که شادی‌های کوچکشان هم باید پنهان می‌ماند.دورانی که هنر و هنرمند هرگز در مرزهای شخصی رها نبودند. ستاره‌ها روی پرده عاشقانه‌ترین نقش‌ها را بازی می‌کردند، اما در زندگی واقعی‌شان حتی برای ساده‌ترین شکل شادی هم باید در پشت صحنه و به دور از چشم‌ها پناه می‌بردند.

ویدئوی کوتاه رقص ابوالفضل پورعرب، بیش از هر چیز یک سند تاریخی است؛ سندی از روزگاری که شادی خصوصی، به همان اندازه‌ی بازیگری در مقابل دوربین، نیازمند جسارت بود.

نوشینه: ‌یه چیزی که الان با دیدن این فیلم به ذهنم رسید اینه که چقدر برخی ستاره‌های سینما رو نسبت به چیزی که در واقع بودن زشت‌تر می‌کردن ،تمام جلوه‌های زیبایی  و لوندی حتی مردا رو می‌گرفتن و یه ستاره سینمایی یه وجهی به ملت عرضه میکردن.

اطلاعات وینسنت جالب است: ‌این گروه مال اکیپ حسین فرحبخشن. (پشت صحنه خیلی به همه خوش می‌گذشته قاعدتا و در تصویر هم مشخصه.) غیر از پورعرب، اکبر اصفهانی (عکاس/بازیگر) و فرج حیدری (فیلمبردار) هم در حال رقصن.

بسیاری از کاربران البته به کراش بودن پورعرب در آن سال‌‌ها اشاره کرده‌اند و یا وجوه مردانه و جذاب استایل و چهره‌اش، اما خیلی دیگر از کاربران هم به اعتیاد احتمالی او اشاره کردند، این که او در یک گفتگو در برنامه دورهمی هم اشاره کرده که دچار یک شکست عاطفی شده و اعتیاد باعث به هم ریختن چهره‌اش شده، به هر حال سینمای ایران هم آن‌قدر تنوع سناریو ندارد که تا ابد برای یک بازیگر نقش داشته باشد. نکته مهم و چشمگیر اما "زندگی‌های نکرده" است. چون هنوز این مساله شایع است و "زندگی‌های نکرده" جولان می‌دهد، پس عجالتا ویدیوی رقص ابوالفضل پورعرب، گریه دارد، خیلی هم زیاد، انگار در سوگ خودمان گریه می‌کنیم.