جماران: مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان در آخرین روز سفر به نیویورک و در حاشیه هشتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در گفت‌وگویی با شبکه تلویزیونی «NBC» آمریکا، به تشریح مهم‌ترین مواضع جمهوری اسلامی ایران درباره موضوعات هسته‌ای، تحریم‌ها، تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی و مسایل جاری جهان پرداخت.

مسعود پزشکیان در این مصاحبه درباره ماجرای مهسا امینی به خبرنگار آمریکایی گفت: موضع من هیچ تغییری نکرده است. من همان فرد با همان باور و همان اعتقاد هستم. انسان‌ها حق انتخاب دارند و این حق باید محترم شمرده شود. نوع مدیریتی که در آن مقطع به کار گرفته شد، از نگاه من، مدیریت درستی نبود. بخشی از مشکل به ضعف مدیریت خودمان بازمی‌گشت و بخشی دیگر به رفتار دنیا در قبال ما، به‌ویژه در ماجرای مهسا امینی. من خود در گفت‌وگویی در صدا و سیما و نیز در سخنرانی در مسجدی نسبت به این موضوع اعتراض کردم و تأکید داشتم که چنین رفتاری نباید انجام می‌شد، اما آنچه دنیا به بهانه این حادثه انجام داد، بزرگ‌نمایی و بهره‌برداری سیاسی بود.

برای فردی که به هر دلیلی جان خود را از دست داد، در آمریکا قانونی به نام مهسا امینی تصویب کردند. آیا واقعاً برای یک انسان این‌چنین حساس می‌شوند، در حالی که بیش از 65 هزار نفر در غزه، لبنان، فلسطین و نقاط دیگر جهان به دست همین مدعیان حقوق بشر کشته شدند؛ زن و کودک و پیر و جوان. چرا برای آنان قانونی تصویب نشد؟ چرا دل‌شان به حال آنان نسوخت؟ مگر آنان انسان نیستند و حق زندگی ندارند؟ اقدام آمریکا و اروپا چیزی جز تظاهر نبود. ما خود موافق آن روند نبودیم و امروز هم بر اساس آن سیاست عمل نمی‌کنیم، اما بی‌تردید آنچه آنان انجام دادند، دروغی بیش نبود.

متن کامل این گفت‌وگو به شرح زیر است:

مجری: آقای رئیس جمهور، ممنون از وقتی که در اختیار ما گذاشتید. باید بپرسم آیا برایتان عجیب نیست که در ایالات متحده حضور دارید، در حالی که کشور ما کشور شما را بمباران کرده است؟ این تجربه برای شما چگونه است؟

رئیس‌جمهور: بسم الله الرحمن الرحیم. قبل از هر چیز ما به مجمع عمومی سازمان ملل آمدیم. مبنای سازمان ملل بر این است که ملت‌ها بتوانند با هم حرف بزنند، در چارچوب قوانین در کنار هم باشند، تجاوز نباشد، جنگ نباشد، جنایت نباشد و مشکلات حل شود. ما با همین نگاه آمدیم، اما متأسفانه آن اهداف را در اینجا نمی‌بینیم. با این حال آمدن بهتر از نیامدن است.

به خبر روز و موضوع احتمالی اجرای اسنپ‌بک بپردازیم. چرا اجازه نمی‌دهید بازرسان سازمان ملل از همه تأسیسات هسته‌ای بمباران‌شده بازدید کنند؟

این خبری است که به شما می‌گویند. ما توافقی با آژانس داشتیم و قرار شد طبق همان توافق عمل کنیم. در چارچوب‌هایی که قرار بود تروئیکای اروپا با هم گفت‌وگو کنند، ما هم ارتباط خود را با آژانس اصلاح کنیم. آژانس بتواند بیاید بازدید کند و هم‌زمان درباره مسایل موجود با آمریکا گفت‌وگو داشته باشیم. همچنین قرار بود به مواد غنی‌شده دسترسی پیدا کنند. در همه این موارد ما آماده بودیم که در چارچوب توافق عمل کنیم. این آمریکا است که نمی‌خواهد و علاقه‌ای ندارد مسیر با صلح و آرامش پیش برود؛ همان‌طور که پیش از این هم برجام را پاره کرد.

برای روشن شدن موضوع، کشور شما اجازه خواهد داد که همه بازرسان سازمان ملل از تمام تأسیسات هسته‌ای بمباران‌شده بازدید کنند؟ فقط می‌خواهم این مسئله شفاف باشد.

این موارد در گفت‌وگوها مطرح و قرار شده بود، اجرای اسنپ‌بک را متوقف کنند، تا بتوانند برای بازدید بیایند. مشکل این است که آن گفت‌وگو را قبول نکردند و می‌خواهند روند را به سمت اسنپ‌بک ادامه دهند.

اگر اوضاع طبق خواسته شما پیش نرود و تحریم‌های اسنپ‌بک بازگردد، آیا بازرسان سازمان ملل را از ایران اخراج خواهید کرد؟

اگر قرار باشد ما را متهم کنند که اجازه نمی‌دهیم به مراکز هسته‌ای ما راه پیدا کنند، چطور انتظار دارند بعد از اسنپ‌بک بتوانند بیایند؟ این کاملاً نادرست است. ما اجازه دادیم و خواستیم این کار انجام شود و آن هم در چارچوب قوانین بین‌المللی و معاهده ان‌پی‌تی که عضو آن هستیم. اما آن‌ها نخواستند طبق این مقررات عمل کنند.

متأسفانه در روندی که در منطقه ما جریان دارد، رژیم صهیونیستی شش یا هفت کشور را بمباران کرده و در حالی که عامل اصلی نا‌آرامی در منطقه است، به او جایزه هم می‌دهند. در طرف مقابل، ما را که هیچ اقدامی نکردیم و مورد تهاجم هم قرار گرفتیم، می‌خواهند دوباره تحریم کنند. این هم نمونه‌ای از قوانینی است که فقط می‌توان آن را قانون زور نامید و چیز دیگری نمی‌توان گفت.

آقای رئیس‌جمهور، نمی‌دانم آیا گزارش امروز را دیده‌اید یا نه، اما گزارشی تازه در واشنگتن پست منتشر شده که یک تصویر ماهواره‌ای را نشان می‌دهد. این گزارش ادعا می‌کند ایران در حال ساخت یک تأسیسات هسته‌ای مخفی دیگر در کوهستان است. پاسخ شما به این ادعا چیست؟

اگر راست می‌گویند، ما که با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی توافق کرده‌ایم، می‌توانند بیایند و ببینند. اینکه آنها با ماهواره بخواهند چیزی را بگویند و بعد ادعا کنند که مشاهده کرده‌اند، کار سختی نیست. ما آماده همکاری با آژانس بودیم و هستیم. به‌جای اینکه عکس‌هایی نشان دهند و سپس با توهماتی چارچوب‌هایی تعریف کنند، آژانس بیاید به صورت میدانی ببیند؛ ما که می‌خواهیم با آژانس در چارچوب قوانین همکاری کنیم، به چه دلیلی می‌خواهند با توهماتی که می‌سازند و ذهنیت‌هایی که قابل‌قبول نیست، به دنیا القا کنند که ما به‌سمت ساخت سلاح هسته‌ای می‌رویم؟

ما علناً اعلام کرده‌ایم که به هیچ وجه دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیستیم. معلوم نیست به اینها در این دنیا باید با چه زبانی گفت که ما نمی‌خواهیم این کار را انجام دهیم؟ در توهماتی که در ذهن‌شان دارند، می‌خواهند به دنیا بگویند که ما به سمت سلاح هسته‌ای می‌رویم؛ این کاملاً غلط است. ما آماده هرگونه راستی‌آزمایی در این رابطه هستیم.

شما به سلاح‌های هسته‌ای اشاره کردید. آن حدود 900 پوند اورانیوم غنی‌شده که به‌طور عمومی اعلام شده، اکنون دقیقاً کجا قرار دارد؟

این کار سختی نیست. همان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بیاید، ارزیابی کند و روند را بررسی نماید. مراکزی که تحت نظارت آژانس بودند، آن‌ها حق نداشتند وارد شوند و خلاف قانون عمل کردند و متأسفانه سازمان‌های بین‌المللی هم اقدامی نکردند. اما اکنون بازدید، ارزیابی و راستی‌آزمایی کار سختی نیست؛ ما که آماده‌ایم برای این کارها، چه لزومی دارد اسنپ‌بک را فعال کنند؟

آن بازرسان پیش از جنگ 12 روزه به‌طور علنی اعلام کردند که دسترسی‌های مشخصی از آن‌ها سلب شده است. آیا این همان چیزی نیست که در ایران اتفاق افتاد؟

در روند قضیه، مجلس قوانینی را مشخص کرده بود که بر اساس آن‌ها اساساً اجازه نداشتند وارد شوند. اما ما در شورای امنیت و در مجمع این اجازه را دادیم که بیایند و ببینند. با ترامپ و تروئیکای اروپایی نیز تفاهماتی انجام شد تا بتوانند بازدید کنند و گفت‌وگوها ادامه یابد. درباره آن 400 کیلو اورانیوم غنی‌شده هم قرار بود در فرصتی که داده می‌شود، مشکل حل و در نهایت تعیین شود که آیا اسنپ‌بک ادامه پیدا کند یا مسئله حل شود. ما آماده بودیم که با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی این کار را انجام دهیم.

برای بینندگان آمریکایی‌مان در خانه، چگونه توضیح می‌دهید که گزارش‌ها می‌گویند اورانیوم غنی‌شده شما به 60 درصد رسیده، در حالی که برای مصارف غیرنظامی مانند تولید برق به 3.5 درصد نیاز است؟ چگونه به این ادعا پاسخ می‌دهید که این میزان غنی‌سازی، بسیار نزدیک‌تر است و می‌تواند به ساخت بمب اتمی منجر شود؟

آنچه مشخص است این است که روند توافق شکل گرفته بود، اما رئیس‌جمهور ترامپ آن را پاره کرد. ما در گفت‌وگوها توافق کرده بودیم که هر طرف وظایفی داشته باشد. ما وظایف خود را انجام دادیم، اما وقتی آمریکا از برجام خارج شد، کشورهای اروپایی هم عملاً خارج شدند. البته می‌گفتند ما خارج نشدیم، ولی تمام شرکت‌های اروپایی که قرار بود در ایران کار کنند، فعالیت خود را رها کردند و رفتند و ارتباطات مالی ما هم قطع شد. بنابراین اروپایی‌ها هم به آنچه توافق کرده بودند عمل نکردند. طبیعی بود که در ایران هم از آن چارچوب عبور شود، اما این به معنای ساخت بمب نبود.

ما بارها به‌روشنی اعلام کرده‌ایم که چنین چیزی اصلاً مطرح نیست. رهبر انقلاب، هم به‌عنوان نفر اول کشور و هم به‌عنوان رهبر مذهبی و فکری جامعه، رفتن به سمت سلاح هسته‌ای را حرام اعلام کرده‌اند. وقتی این مسئله حرام اعلام شود، هیچ‌کس در جمهوری اسلامی حق ندارد به سمت ساخت سلاح هسته‌ای برود. این یک باور اعتقادی و امری علنی است و قابل تغییر نیست. بنابراین ما آماده‌ایم که در ادامه، هرگونه همکاری لازم را با آژانس داشته باشیم.

رئیس‌جمهور ترامپ می‌گوید چرا به دنبال انرژی هسته‌ای هستید در حالی که این همه نفت در اختیار دارید. پاسخ شما به این حرف چیست؟

ببینید، مسایل هسته‌ای صرفاً مربوط به ساخت بمب نیست. امروز در حوزه پزشکی بسیاری از اقدامات تشخیصی و درمانی برای سرطان و دیگر بیماری‌ها نیازمند فناوری‌ها و منابع هسته‌ای است. در صنعت به این فناوری‌ها نیاز داریم و در کشاورزی نیز کاربرد دارند. به چه دلیلی نباید این فناوری و دانش را در چارچوب قوانین بین‌المللی و معاهده ان‌پی‌تی داشته باشیم؟ آیا به‌خاطر این‌که آنها گمان می‌کنند ما قصد ساخت بمب داریم باید از دسترسی به این فناوری محروم شویم؟

ما آماده‌ایم فعالیت‌هایمان را تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و در چارچوب ان‌پی‌تی ادامه دهیم. آنها می‌توانند بیایند و بازدید کنند؛ پس چرا نباید این کار انجام شود؟

احتمالاً می‌دانید گزارشی که همین الان به شما نشان دادم درباره تأسیسات هسته‌ای مخفی جدید منتشر شده است. آیا نگرانید که این موضوع باعث شود جنگ‌های بیشتری به ایران کشیده شود؟

ببینید، ما به دنبال جنگ نیستیم، اما از جنگ هم نمی‌ترسیم. رئیس‌جمهور ترامپ گفته که آمده‌اند صلح برقرار کنند، اما واقعیت این است که با روند فعلی کل منطقه را به آتش خواهند کشید. آیا می‌توان با چند فروند هواپیما یک کشور را تسلیم کرد؟ رفتاری که آنها انجام دادند باعث شده وحدت و انسجام داخل کشور و حتی میان کشورهای اسلامی افزایش یابد. آیا‌پذیرفتنی است رژیمی به نام اسرائیل مردم را بکشد، مرزها را ببندد، اجازه ندهد انسان‌ها حتی دارو، غذا و مایحتاج‌شان را دریافت کنند! عده‌ای از گرسنگی بمیرند و سپس همان رژیم مدعی حقوق بشر و انسانیت شود و بعد بگوید «ما می‌خواهیم بجنگیم»؟ برای چه؟ برای اینکه حق و حقوق کشوری را که می‌خواهد در چارچوب قوانین بین‌المللی عمل کند، از آن بگیرند؟ در جهان فعلی و در چارچوب آن قوانین، چرا ما نباید از حقوق مشروع خود بهره‌مند شویم؟

متشکرم بابت پاسخ شما، آقای رئیس‌جمهور. سوال را به فرمتی متفاوت می‌پرسم: آیا ایران برای جنگ‌های بیشتر آماده می‌شود؟

ما آغازگر هیچ جنگی نبوده‌ایم و آغازگر هیچ جنگی نخواهیم شد، اما هر کسی به ما حمله کند، تلاش خواهیم کرد که بتوانیم پاسخ کوبنده‌ای بدهیم. قطعاً این توان دفاعی را روزبه‌روز تقویت خواهیم کرد تا هیچ‌کس به این راحتی نتواند به ما تجاوز کند. چرا در غزه این انسان‌ها هر روز بمباران می‌شوند و سازمان‌های بین‌المللی که ادعای قدرت دارند، عملاً کاری نمی‌توانند بکنند؟ چرا هیچ اقدامی برای جلوگیری از کشته شدن حدود 65 هزار انسان بی‌گناه در غزه انجام نشده است؟ تعداد زیادی کودک و زن از گرسنگی می‌میرند؛ با کدام چارچوب انسانی و حقوق بشری اجازه داده می‌شود عده‌ای که قدرت دارند هر روز در هر جایی که بخواهند بمباران کنند و کسی مانع‌شان نشود؟

در مقابل، ما که می‌خواهیم طبق قوانین بین‌المللی عمل کنیم، چرا باید محدود و محکوم شویم و مورد حمله قرار بگیریم؟ آیا این غیر از قانون جنگل است؟

برگردیم به جنگ 12 روزه. به‌عنوان رهبر یک کشور و به‌عنوان رئیس‌جمهور، دیدن بمباران شدن کشورتان و کشته شدن دانشمند برجسته‌تان چه احساسی برای شما داشت؟

طبیعی است، اگر فرمانده‌هایتان را همین‌گونه بزنند و دنیا تماشا کند و تازه کشورهایی که مدعی حقوق بشر هستند از چنین جنایتکاری دفاع کنند، چه حالی به انسان دست می‌دهد؟ آیا تنفری نسبت به آنچه ادعا می‌کنند، بشریت، قوانین و حقوق بشر، پدید نمی‌آید؟ فرماندهان ما را در یک شب در خانه‌شان شهید کردند. دانشمندان ما را ترور کردند. دانشمندان چه گناهی کرده بودند؟ به این بهانه که ممکن است روزی بمب بسازند، آیا دلیل می‌شود که کسی را بکشند؟

چه قانونی در نظام قضایی جهانی اجازه می‌دهد انسانی را تنها به این دلیل که ممکن است در آینده مرتکب اقدامی شود بمباران کنند و هیچ‌کس در جهان در برابر آن جنایت موضع نگیرد؟ این فاجعه است، نه تنها برای کشور ما، بلکه برای منطقه و شاید اکنون برای جهان. رفتارهای رژیم صهیونیستی موجب انباشت عمیق نفرت در دل‌ها شده است.

فکر می‌کنم منظور این است که شما شخصاً ناراحت شدید، چون هیچ‌یک از متحدانتان از شما دفاع نکردند، حتی روسیه. درست است؟

ما در زندگی و بر اساس اعتقادات‌مان به خدا اتکا کرده‌ایم و با پشتوانه‌ایمان و باور مردم خودمان ایستاده‌ایم، نه با تکیه بر اعتقاد یا پشتیبانی دیگران. با همه دنیا مایل به داشتن ارتباط سالم هستیم، اما این‌طور نیست که اگر کسی به ما کمک نکند، تسلیم شویم. ما با مردمان خود و با وحدت و انسجامی که وجود دارد و با رفتاری که رژیم صهیونیستی و آمریکا داشتند و موجب تقویت انسجام داخلی شد، در برابر هرگونه تجاوز مقاومت می‌کنیم.

این موضوع تنها به سلاح مربوط نمی‌شود. اگر مردم نسبت به کشور و حاکمیت باور و اعتقاد داشته باشند و ما نیز با مردم خود بر پایه عدالت و انصاف رفتار کنیم، در نهایت با مردمی متحد و یک‌دل، مهاجمان قادر نخواهند بود جنگ را به پیش ببرند.

می‌دانم که در برخی از بمباران‌ها حضور داشتید. آیا می‌توانید برای بینندگان آمریکایی ما دقیقاً توضیح دهید که در جریان آن بمباران‌ها چه اتفاقی برای شما افتاد؟

این هم یکی از همان قوانینی است که حق نقض آن را ندارند و دنیا هم تنها نظاره‌گر است و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد و حتی گاهی آن را توجیه می‌کند. اما ما اگر مانند دیگران شهید شویم، از شهادت و مرگ هراسی نداریم. زندگی خود را کرده‌ایم و برای سربلندی و عزت کشورمان تلاش می‌کنیم.

ما می‌خواهیم در این کره خاکی همچون دیگر انسان‌ها در صلح و آرامش زندگی کنیم، ولی رژیم صهیونیستی منطقه را به هم ریخته است. گرفتار توهم شده و تصور می‌کند همه دشمن او هستند، در حالی که خود دشمن همه است. او مردم را از خانه‌هایشان بیرون می‌کند، آوارگان را بمباران می‌کند، راه آب و نان را بر زنان و کودکان می‌بندد و اجازه نمی‌دهد بیمارستان‌ها کار خود را انجام دهند و متأسفانه دنیا تنها نظاره‌گر این رفتارهاست.

شما اشاره کردید که پزشک هستید، پس اجازه بدهید از این زاویه بپرسم: دقیقاً کجا مجروح شدید؟ گزارش‌هایی وجود دارد که می‌گویند پای شما آسیب دیده است. آیا زخمی یا اثری از جراحت دارید که بتوانید به ما نشان بدهید؟

چیز خاصی نبود. خون‌ریزی‌ در زانویمان ایجاد شد که بعد از مدتی خوب شد. البته بیش از پانزده بمب شلیک شد، با این تصور که نابود کنند. اگر راست می‌گویند، و اگر واقعاً هدف‌شان مراکز هسته‌ای ماست، مردم بی‌گناه ما را چرا می‌زنند؟ اگر آمریکا واقعاً می‌گوید قصدش جلوگیری از ساخت سلاح هسته‌ای است، پس چرا این مراکز را زدند و راه تجارت و زندگی را بر مردم می‌بندند؟ آمریکا در حقیقت از رژیم صهیونیستی در منطقه حمایت می‌کند و همان مسیر او را دنبال می‌کند و می‌خواهد مردم را در شرایط بی‌دارویی و بی‌غذایی نگه دارد، ولی ما راه پیدا می‌کنیم و مشکل خودمان را حل خواهیم کرد. دنیا فقط آمریکا نیست و همه کشورها دوستان آمریکا نیستند.

به‌وضوح یک نقص اطلاعاتی رخ داده است. آیا شما باور دارید که بازرسان سازمان ملل، همان‌طور که برخی در ایران ادعا کرده‌اند، عوامل اسرائیل هستند؟

ببینید، یک واقعیت این است که ما از نظر اطلاعاتی ضعف‌هایی داشته‌ایم. این‌که دقیقاً توسط چه کسانی این اتفاق افتاده، قطعی نیست و مورد اتهام قرار دارد. برخی می‌گویند احتمالاً همان افراد این کارها را انجام داده‌اند. بخشی از مسئله به تکنولوژی برمی‌گردد که می‌تواند اطلاعات و آدرس‌ها را در اختیار آن‌ها قرار دهد و بخشی هم به بازدید‌ها، گفت‌وگوها و دیدارها مربوط بوده که باعث شناسایی شده است.

همین مسایل باعث شد در کشور ما نسبت به کسانی که می‌خواهند با ما گفت‌وگو کنند دیوار بی‌اعتمادی شکل بگیرد. چون اگر ما عضو ان‌پی‌تی هستیم و اگر عضو آژانس هستیم، آن‌ها باید طبق همین قوانین اجازه نمی‌دادند به مراکز هسته‌ای که تحت نظارت آژانس بود، حمله شود. هیچ کس حق ندارد تاسیسات تحت نظارت آژانس بین‌المللی را بمباران کند، اما آن‌ها این کارها را انجام دادند و حتی این کار محکوم هم نشد.

عدم اطمینان در مورد بازرسان؛ فقط می‌خواهم در این مورد شفاف باشیم.

عدم اطمینان موضوع دیگری است، هرچند ما در همین چارچوب‌ها زندگی می‌کنیم، اما چرا اینجا هستیم؟ ما آمده‌ایم تا بتوانیم با کسانی که امکان رسیدن به یک نگاه و زبان مشترک وجود دارد، گفت‌وگو کنیم، به هم کمک کنیم و طبق شعاری که امسال در سازمان ملل مطرح شد، همبستگی واقعی ایجاد کنیم، نه شکاف و جدایی.

متأسفانه به نام همبستگی کشورها را تکه‌تکه می‌کنند، به انسانیت توهین می‌کنند، بمباران می‌کنند و زیرساخت‌ها را نابود می‌سازند و در نهایت می‌گویند ما در حال ایجاد صلح هستیم.

برخی گفته‌اند پس از بمباران‌ها تا 21 هزار نفر در ایران بازداشت شده‌اند. پاسخ شما به این ادعا چیست؟

من الان عدد دقیقی در دست ندارم، چون قوه قضاییه در حال پیگیری است، اما آن‌چه که مشخص است و اسم او را «شکست اطلاعاتی» می‌گذارید، برخی افراد، چه در داخل و چه با پول یا مطامع دیگر، ممکن است فریب خورده باشند یا فریب داده باشند. بالاخره عده‌ای هم از داخل این کارها را انجام داده‌اند. در آن جاهایی که سیستم اطلاعاتی ما دسترسی داشته و توانسته شناسایی کند، جلوی آن را گرفته است. اما آیا اینکه 20 یا 25 هزار نفر باشد، بعید می‌دانم چنین عددی وجود داشته باشد.

شما درباره سفرتان به اینجا و دلایل حضورتان صحبت کردید. اروپایی‌ها از شما خواسته‌اند با آمریکایی‌ها مذاکره کنید. آیا توانسته‌اید مذاکره‌ای داشته باشید؟ آیا توانسته‌اید با آمریکایی‌ها گفت‌وگو کنید؟

قرار بود وزیر خارجه ما با آمریکایی‌ها بنشیند، اما قبل از آن، آن‌ها شرط گذاشته بودند که ابتدا باید شرایط‌شان را بپذیریم و بعد گفت‌وگو کنیم. وقتی قرار باشد از قبل آنچه را که آن‌ها می‌گویند بپذیریم، دیگر گفت‌وگو معنا ندارد و به همین دلیل گفت‌وگویی شکل نگرفت.

در همین آمریکا که ادعای دموکراسی و آزادی دارند، اولاً بخش زیادی از اعضای هیئت ما را اجازه ندادند بیایند، دوماً جایی را که می‌خواستیم برای اقامت نزدیک به محل برگزاری مجمع عمومی در نظر بگیریم، نپذیرفتند و ما را مجبور کردند در محل دیگری اسکان پیدا کنیم. حتی اجازه ندادند اعضای هیئت ایرانی بتوانند از محدوده‌ای دورتر رفت‌وآمد کنند و با بقیه هیئت‌ها دیدار داشته باشند.

این همان شیوه رفتاری است که با ما دارند. در عین حال، در فضای مجازی و رسانه‌های صوتی و تصویری خودشان می‌گویند ایران دنبال ناآرامی است، در حالی که ما آماده گفت‌وگو هستیم و خیلی راحت می‌خواهیم حرف‌هایمان را بزنیم، اما طبیعی است که زیر بار زور نمی‌رویم و نمی‌خواهیم خلاف آنچه را حق و حقوق انسان‌ها در چارچوب قوانین بین‌المللی است، بپذیریم؛ متأسفانه آن‌ها نمی‌خواهند این مسیر طی شود.