وی با اشاره به اینکه 40درصد دانش‌آموختگان قادر به یافتن شغل مناسب نیستند، تأکید کرد:بیش از 30درصد آموزش‌ها در کشور، متناسب با نیاز بازار کار طراحی نشده‌اند و همین موضوع باعث ناهماهنگی بین عرضه و تقاضای نیروی کار شده است.

دانشگاه‌هایی که برای اشتغال تربیت نمی‌کنند

بنابر این گزارش, آمارها و مشاهدات میدانی نشان می‌دهد بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی حتی با داشتن مدارک کارشناسی و بالاتر، مهارت‌های پایه‌ای ورود به بازار کار را ندارند. از ضعف در مهارت‌های فنی و تخصصی گرفته تا نداشتن تجربه عملی، همه و همه باعث شده تا شکاف عمیقی میان دانش نظری و نیاز واقعی بازار شکل بگیرد.

کارفرمایان نیز بارها اعلام کرده‌اند که بسیاری از نیروهای جوان حاضر در بازار، نیاز به آموزش مجدد دارند و عملاً فاقد توانایی کاربردی هستند. این یعنی سیستم آموزشی فعلی، پاسخگوی نیازهای صنعت و خدمات نیست.

محمدی با اشاره به تجارب جهانی بیان کرد:در دنیا، بیش از 70درصد دانش‌آموزان به‌ جای صرفاً ادامه تحصیل دانشگاهی، به سراغ آموزش‌های مهارتی می‌روند؛ آن هم در محیط‌هایی که هم صنعت و خدمات در آن مشارکت دارند و هم نهادهای آموزشی نقش تنظیم‌گر دارند.

این مدل که به محیط‌های دوگانه آموزشی معروف است، به‌ طور هم‌زمان افراد را با دانش نظری و تجربه عملی آشنا می‌کند و آن‌ها را به سمت اشتغال مولد هدایت می‌کند. تجربه کشورهای صنعتی نشان داده که بیش از 80درصد مشاغل در دنیا ماهیت مهارتی دارند، نه صرفاً آکادمیک.

به گزارش تسنیم,کارشناسان بر این باورند که برای حل بحران بیکاری فارغ‌التحصیلان، باید نقشه مهارت ملی بازنگری شود و رشته‌های دانشگاهی با مشارکت مستقیم صنعت تعریف شوند. همچنین توسعه مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای، بازنگری در محتوای درسی و گسترش کارآموزی در محیط‌های واقعی کار از مهم‌ترین اقداماتی است که باید در اولویت سیاست‌گذاران قرار گیرد.

رشد بی‌ضابطه آموزش عالی بدون پیوند با بازار کار، جوانانی را روانه جامعه کرده که در تئوری قوی اما در عمل ناتوان هستند. مهارت‌آموزی، نه یک گزینه، بلکه یک ضرورت برای آینده اشتغال در کشور است. پیوند واقعی میان آموزش و صنعت، می‌تواند کلید عبور از بحران بیکاری تحصیل‌کردگان باشد.