براساس این آمار، نزدیک به 7 میلیون نفر به سینماهای کشور رفتند و 203 هزار و 691 سانس اکران داشتند. اگرچه این جمعیت در مقایسه با جمعیت تقریباً 90 میلیون نفری کشور عدد قابل توجهی نیست، اما با توجه به نبود سینما در بسیاری از شهرستان‌ها و روستاها، قیمت بلیت از یک سو و ایام عزاداری، تعطیلات و شرایط پساجنگی از سوی دیگر، می‌توان فروش تابستان امسال را یکی از فروش‌های تاریخی سینمای کشور عنوان کرد.

فروشی که شاید در هر کشور دیگری، به‌خاطر فضای پساجنگی و نگرانی‌های طبیعی مرتبط با آن، ممکن نبود. اما بازگشت مردم به سینماها بعد از ایام جنگ نشان می‌دهد که حس امنیت و روح زندگی کماکان در مردم ایران وجود دارد و سینما همچنان یکی از پناهگاه‌های فرهنگی و اجتماعی ملت است.

نکته بعد آن‌که فروش فیلم‌های کمدی، با تعداد بیشتری نسبت به دیگر گونه‌های سینمایی، مؤید همین روحیه و حس نشاط با وجود برخی مشکلات است. البته باید در نظر داشت که تنها فیلم‌های کمدی صاحب این فروش بالا نیستند، بلکه فیلم اول و سوم جدول فروش، دو فیلم اجتماعی هستند که در کنار فیلم‌های کمدی، وزن اصلی فروش را به سمت خود کشیده‌اند.  حتی جمع فروش همه فیلم های کمدی اکران شده در تابستان تقریبا 200 میلیارد تومان کمتر از فروش دو فیلم اجتماعی «پیرپسر» با 162 میلیارد و نیم و «زن و بچه» با 88 میلیارد تومان، مجموعه 250 میلیارد تومان است.

بنابراین و در مجموع، می‌توان فروش سینماها را کماکان امیدوارانه دانست. و مهم‌تر آن‌که بازگشت سینمای اجتماعی، به‌عنوان یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین گونه‌های سینمایی کشور، خبر از قدرت و ظرفیت بالای این گونه مهم و فکری برای گیشه دارد—چیزی که می‌توان در ماه‌های آینده نیز به آن امیدوار بود.