به گزارش خبرگزاری مهر، طرح بازنگری تپه باستانی سیلک کاشان به عنوان برنامه‌ای پژوهشی بلندمدت از سال ۱۳۸۰ کلید خورد. مرحله نخست این طرح طی سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ به انجام رسید و مرحله دوم آن در فاصله سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ ادامه یافت. مرحله سوم از سال ۱۴۰۱ آغاز شده و هم‌اکنون فصل چهارم آن در جریان است.

هدف اصلی این مرحله، پاسخ به پرسش‌های تخصصی و بنیادی باستان‌شناختی درباره منطقه مرکزی ایران از دوران نوسنگی تا آغاز دوره هخامنشی است. در کنار آن، ایجاد شرایط و امکانات لازم برای نمایش آثار مکشوفه به گردشگران داخلی و خارجی نیز در دستور کار قرار گرفته است.

در فصل چهارم کاوش، کارگاه‌های O.۲۹ و P.۲۹ به عنوان محور پژوهش انتخاب شده‌اند؛ ادامه‌ای بر کاوش‌های سال گذشته با هدف شناخت دقیق‌تر و عمیق‌تر جدیدترین لایه‌های محوطه. تاکنون یافته‌های ارزشمندی از این بخش‌ها به دست آمده است.

از مهم‌ترین دستاوردها می‌توان به کشف فضایی کارگاهی از دوره سوم سیلک (حدود ۵۵۰۰ تا ۵۳۰۰ سال پیش) اشاره کرد. این فضا به ابعاد تقریبی ۲.۵ در ۳ متر شناسایی شده و وجود اجاقی نعل‌اسبی شکل همراه با بخش‌های حرارت‌دیده، نشان از کارگاهی مرتبط با صنعت فلزگری، به‌ویژه مس، دارد.

همچنین در این فصل، مصطبه‌ای چینه‌ای و وسیع از دوره ششم سیلک (حدود ۲۸۰۰ تا ۲۶۰۰ سال پیش) کشف شده است. شواهد نشان می‌دهد این سازه در پیوند با ساخت بنای عظیم خشتی و جوی سفالی آب که در فصل دوم شناسایی شده بود بخشی از یک برنامۀ عمرانی جامع و سازمان‌یافته در دورۀ مادها بوده است.

یافته‌های دیگر این فصل نیز شامل کشف فضایی احتمالاً مسکونی با دیوارهای خشتی در زیر مصطبه چینه‌ای است که تاکنون دو اتاق آن شناسایی شده و کاوش در آن ادامه دارد.

با پایان فصل چهارم، انتظار می‌رود شناختی دقیق‌تر و جامع‌تر از حیات ساکنان سیلک در واپسین مراحل سکونت در این محوطه ارزشمند باستانی ایران حاصل شود؛ شناختی که گامی اساسی در مسیر بازخوانی تاریخ تمدن کهن فلات مرکزی به شمار می‌رود.