به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،دکتر عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت، با اشاره به کمبود استقبال پرستاران از سهمیه‌های استخدامی در برخی مناطق به‌ویژه تهران، تأکید کرد: باید برای نگهداشت نیروی انسانی در نظام سلامت تدابیر جدی‌تری اتخاذ شود. به گفته وی، این وضعیت هشداردهنده، نتیجه مستقیم هزینه‌های بالای زندگی در کلان‌شهرها و نبود حمایت‌های کافی برای اسکان و معیشت پرستاران است.

فشار اقتصادی، دلیل اصلی بی‌انگیزگی

عبادی گفت:

«در برخی استان‌ها و به‌ویژه در تهران، تعداد متقاضیان پرستاری در آزمون‌های استخدامی کمتر از ظرفیت اعلام‌شده است. چرا که هزینه‌های بالای زندگی در این مناطق، انگیزه خدمت را کاهش داده است.»

وی مسکن را مهم‌ترین مؤلفه برای حل این مشکل دانست و افزود:

«اگر دولت در تأمین سرپناه برای نیروهای پرستاری ورود نکند، این روند ادامه‌دار خواهد بود.»

اقدامات محدود در زمینه اسکان

به گفته عبادی، برخی دانشگاه‌های علوم پزشکی اقداماتی در این زمینه انجام داده‌اند. به‌عنوان مثال:

• دانشگاه علوم پزشکی ایران، طراحی یک پانسیون بزرگ در بیمارستان فیروزآبادی را در دستور کار دارد.

• دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز پروژه‌هایی مشابه در بیمارستان‌هایی مانند مفید دنبال کرده است.

اما او تأکید کرد که این اقدامات، پاسخگوی نیاز گسترده نظام سلامت نیست و کافی تلقی نمی‌شود.

طرح ملی مسکن ویژه نیروهای سلامت

معاون پرستاری وزارت بهداشت همچنین از تدوین یک طرح ملی خانه‌دار شدن برای پرستاران خبر داد و گفت:

«در حال رایزنی با وزارت راه و سایر نهادهای ذی‌ربط هستیم تا بتوانیم برای نیروهای حوزه سلامت به‌ویژه پرستاران، بسته‌های حمایتی در حوزه مسکن طراحی کنیم.»

پرستار هست، اما نمی‌ماند

عبادی با اشاره به رشد بالای جذب دانشجو در رشته پرستاری گفت:

«در سال گذشته ۱۳ هزار دانشجو در رشته پرستاری و ۱۷ هزار نفر با احتساب رشته‌های وابسته جذب شدند. با این وجود، مشکل اصلی در نگهداشت نیروی تربیت‌شده است.»

وی افزود:

«اگرچه سهمیه استخدامی اعلام می‌شود، اما از سوی دیگر با مشکلاتی چون استعفا، مهاجرت یا خانه‌نشینی پرستاران مواجه هستیم. تخصیص قطره‌چکانی سهمیه‌ها نیز پاسخگوی نیاز واقعی نیست.»

پرستاری؛ شغلی با کمترین جاذبه؟

دکتر عبادی تأکید کرد که دولت باید پرستاری را به‌عنوان یک شغل حاکمیتی به رسمیت بشناسد و با درنظر گرفتن ویژگی‌های سخت و پُرفشار آن، مشوق‌های رقابتی برای این حرفه ایجاد کند. وی پیشنهاداتی چون:

• اعطای فوق‌العاده خاص

• اصلاح تعرفه‌ها

• تدوین سیاست‌های بازگشت به کار برای نیروهای غیر فعال

را از راهکارهای مهم جذب و نگهداشت پرستاران برشمرد.

بورسیه؛ راهی دیربازده اما مؤثر

در خصوص بورسیه دانشجویان پرستاری، عبادی گفت:

«دانشگاه‌ها بر اساس نیاز مراکز درمانی خود، دانشجویان را بورسیه کرده و حقوق پایه به آن‌ها پرداخت می‌کنند. این افراد متعهد می‌شوند که پس از فارغ‌التحصیلی در همان مراکز خدمت کنند.»

با این حال، او خاطرنشان کرد که این مسیر زمان‌بر است و نتیجه آن حداقل پس از چهار سال دیده می‌شود. همچنین اجرای این طرح در حال حاضر به اختیار دانشگاه‌ها گذاشته شده و سراسری نیست.

نظام سلامت کشور با پارادوکسی دردناک مواجه است؛ از یک‌سو نیاز مبرم به جذب پرستار دارد و از سوی دیگر، جاذبه‌ای برای نگه‌داشت نیروها در شهرهای بزرگ فراهم نکرده است. تا زمانی که دولت با نگاه راهبردی و ساختاری به این موضوع ورود نکند، چالش نیروی انسانی در بخش پرستاری ادامه خواهد داشت.