برترین‌ها: این روزها تیم ملی مدل قلعه‌نویی در صدر اخبار است. نمایش‌هایی نه چندان دلچسب که مردم را از این تیم دلزده کرده؛ آمار دریافت 11 گل در ده بازی اخیر و ضعف در تمامی خطوط باعث شده کمتر کسی به موفقیت این تیم در جام جهانی سال آینده دل ببندد.

در این میان حضور چند چهره انگار نفس این تیم را گرفته و البته کاش اگر قرار است در جام جهانی شکست سختی متحمل شویم این بار جوان‌ها فرصت بازی داشته باشند. در این مطلب به سراغ 10 بازیکن تیم ملی می‌رویم که می‌توانند با یک خداحافظی خوشحالمان کنند. 

علیرضا بیرانوند

حضور در دو جام جهانی و دو جام ملت‌ها و عدم کسب دستاورد خاصی باعث شده تا علیرضا بیرانوند به نفر اول این لیست تبدیل شود؛ البته که کاش فقط عدم توفیق او دلیل حضور در این لیست بود؛ بیرانوند این روزها حالا با شاه هم فالوده نمی‌خورد و  بنظر خود را از قواره فوتبال ایران بالاتر می‌داند؛ البته هستند گلرهایی که لیاقت پوشیدن شماره یک تیم ملی را داشته باشند.

علی نعمتی

مدافع فولاد که البته در 30سالگی فرصت حضور در ترکیب ثابت تیم ملی را پیدا کرده و عملکردش در کنار سایر بازیکنان محبوب ژنرال نشانی از استحکام خط دفاعی ندارد؛ دقیقا مشخص نیست که معیار قلعه‌نویی برای حضور برخی نفرات در تیم ملی چیست؟ اما این به وضوح مشخص است که تیم ملی نیاز به نیروهای تازه‌نفس‌تری دارد.

محمدحسین کنعانی‌زادگان

حسین کنعانی هم دیگر سی ساله‌ای‌ست که "ستاره آینده‌دار" محسوب نمی‌شود و حالا 7 سال است که در تیم ملی تقریبا بازیکن ثابت است. او هم به اندازه کافی فرصت در اختیار داشته و مثل بیرانوند به دستاورد خاصی نرسیده؛ البته که در باشگاهش پرسپولیس هم دچار افت محسوسی شده و صدای برخی هوادران این تیم را هم درآورده. شاید بهتر باشد کنعانی زین پس تمرکزش را روی میادین باشگاهی بگذارد.

آریا یوسفی

شایدجوانترین عضو این لیست مدافع راست 23ساله سپاهان باشد؛ آریا یوسفی که البته مشخص نیست چه جریانی را پشت خود دارد که حضورش هم در تیم ملی و هم در سپاهان اینقدر پررنگ شده؛ از این رو می‌گوییم که برای مثال دانیال اسماعیلی‌فر پس از سه فصل قهرمانی پی در پی در لیگ برتر هنوز هم در تفکرات قلعه‌نویی جای ندارد. از سویی دیگر آشکار شدن استعداد نفراتی چون سهیل صحرایی نیز باعث نشده جایگاه یوسفی در تیم ملی ذره‌ای تهدید شود. به هر حال به نظر می‌‌رسد که این پست هم نیاز به خانه‌تکانی اساسی دارد.

رامین رضاییان

اما درباره رامین انصاف نیست که او را در قوار‌ه آریا یوسفی بدانیم؛ ستاره آماده این روزهای فوتبال ایران که البته در حوالی 35سالگی قدم می‌زند و این شاید از ضعف فوتبال ماست که ستاره‌هایش مرز 30 را رد کرده‌اند؛ به هر حال مدت‌ها بود که به عدم حضور رامین در تیم ملی عادت کرده بودیم، او در استقلال به اندازه کافی درخشان هست که می‌تواند با تمرکز در همان نقطه محبوبیت خود را محفوظ نگه دارد.

روزبه چشمی

نفر بعد روزبه چشمی است که شاید گل درخشانش مقابل ولز دوران بازی او را در سطح اول فوتبال ایران تمدید کرد. البته که نمی‌توان سهم او را در شکست‌ها و موفقیت‌های فصول اخیر استقلال نادیده گرفت اما حضورش در فوتبال باشگاهی احتمالا ثمره بیشتری خواهد داشت. روزبه هم حالا 33 سال را پشت سر گذاشته و دیگر آن طراوت سابق را ندارد. در پست او هم کم نیستند نفراتی که هم جوانترند و هم می‌توانند گره گشای روزهای سخت امیر در تیم ملی باشند.

علیرضا جهانبخش

علیرضا جهانبخش احتمالا مهره مار دارد که هنوز به تیم ملی دعوت می‌شود، زمانی که ده سال جوانتر بود او را امید اول تیم ملی در تورنومنت‌ها می‌دانستیم، گرچه که همان موقع هم در تیم ملی لحظه تعیین‌کننده‌ای را از خود ثبت نکرد و حالا که هیچ باشگاهی هم او را استخدام نکرده شاید دعوتش به تیم ملی توجیه خاصی نداشته باشد. ماجرای جهانبخش هم مثل آریا یوسفی‌ست. او  و رفقایش در تیم ملی سه سال قبل مقدمات خروج اسکوچیچ را فراهم کردند و حالا مشخص نیست برای جام جهانی بعدی چه تئوری خاصی را در نظر دارند.

شهریار مغانلو

شهریار مغانلو هم در گذر تند این سال‌ها حالا عدد 31 را مقابل چشمان خود می‌بیند. او البته تصمیماتی هم در فوتبالش گرفت که شانس حضور پررنگ‌تر در تیم ملی را از دست داد؛ البته که حضور سردار و طارمی در پست او هم باعث شد که کمتر به او بازی برسد اما در معدود فرصت‌هایی هم که داشت نتوانست آنطور که باید و شاید از کادر فنی دلبری کند. برای همین است که احتمال می‌دهیم شهریار احتمالا در لیگ امارات بتواندتوفیق بیشتری حاصل کند.

شجاع خلیل‌زاده

بالاخره پس از 5سال شجاع خلیل‌زاده از لیست تیم ملی کنار رفته اما کارشناسان منعتقفدند که او فقط در تورنومنت کافا غایب خواهد بود و همچنان گزینه یک قلعه نویی برای حضور در آمریکاست. شجاعی که البته در سی و هفتمین سال زندگی‌اش به سر می‌برد و البته رویاهایش را کی‌روش در جام جهانی 2022 بر باد داد؛ پس او هنوز دنبال رویاپردازی در آمریکاست. البته که رویاهای شجاع خیلی شخصی‌ست و کاش  تیم ملی فدای تصمیمات احساسی برخی نشود!

سامان قدوس

سختگیرانه‌ترین انتخابی که برای این لیست داشتیم سامان قدوس بود. او در تمام ماجراهای این چندسال تیم ملی عضو هیچ باند و دسته‌ای نبوده و همیشه بی‌حاشیه در خدمت تیم ملی بوده؛ البته که حالا او هم هشت سال سابقه حضور در تیم ملی دارد و شاید بهتر باشد جایش را به نفرات جوانتری بدهد. قدوس این روزها در امارات توپ می‌زند و دیگر آن هافبک پویای برنتفورد نیست. البته که نسبت به نفرات مذکور برای او احترام بیشتری قائلیم.