خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: در تاریخ دفاع مقدس، نام‌هایی بر صفحه زرین مقاومت ملت ایران حک شده که مرور زندگی‌شان، درس‌های بزرگی از ایمان، شجاعت و مجاهدت را به همراه دارد. شهید محمود کاوه، فرمانده جوان و بی‌باک تیپ ویژه شهدا، از همین چهره‌های درخشان است؛ مردی که عمر کوتاهش را یکسره وقف پاسداری از میهن و دفاع از آرمان‌های انقلاب کرد و در میانه کارزار، بی‌هیچ هراس، جان بر کف نهاد. رد پای او در کوهستان‌های کردستان، سنگرهای جبهه شمال‌غرب و عملیات‌های بزرگ جنگ تحمیلی، همچنان زنده و الهام‌بخش است. شهید محمود کاوه، فرزند برومند خراسان رضوی، با رشادت‌های بی‌نظیرش در جبهه‌های کردستان، امنیت و آرامش را به مردمان این خطه بازگرداند؛ فرمانده‌ای جوان که کوه‌ها و دره‌های شمال‌غرب، هنوز خاطره گام‌های استوارش را زمزمه می‌کنند.

محمود کاوه در یکم مرداد ۱۳۴۰ در مشهد مقدس و در خانواده‌ای مذهبی و متدین به دنیا آمد. پدرش از کسبه خوشنام و مادرش زنی با ایمان و مهربان بود که تربیت فرزند را با آموزه‌های قرآنی و اخلاقی پیوند زد. فضای خانه پر از گرمای محبت و در عین حال آمیخته با سخت‌کوشی و قناعت بود. محمود از کودکی روحیه‌ای پرتحرک، جدی و عدالت‌خواه داشت؛ او را کودک پرسشگر و مقاومی می‌شناختند که در برابر بی‌عدالتی، بی‌قرار می‌شد.

دوران نوجوانی محمود، هم‌زمان با اوج‌گیری خفقان ساواک و نارضایتی عمومی از رژیم پهلوی بود. او تحت تأثیر روحانیون مبارز مشهد، به ویژه آیت‌الله خامنه‌ای، به فعالیت‌های انقلابی روی آورد. هنوز ۱۷ سال نداشت که به جمع توزیع‌کنندگان اعلامیه‌های امام خمینی (ره) پیوست. چندین بار نیز تحت تعقیب نیروهای ساواک قرار گرفت و حتی طعم بازداشت و بازجویی را چشید، اما این تهدیدها نتوانست عزمش را سست کند.

با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷، محمود که به‌تازگی ۱۸ ساله شده بود، از اولین افرادی بود که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست. او خیلی زود استعداد و توانایی فرماندهی‌اش را نشان داد و در اوایل دهه ۶۰ برای مقابله با ناامنی‌های ضدانقلاب به کردستان اعزام شد. آن روزها، مناطق غربی و شمال‌غرب کشور، صحنه فعالیت گسترده گروه‌های مسلح ضدانقلاب بود و نیاز به نیروهایی شجاع و آگاه بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شد.

آغاز مأموریت در کردستان

ورود محمود کاوه به کردستان، نقطه عطفی در زندگی نظامی‌اش بود. او با شناخت دقیق زمین، تاکتیک‌های نوآورانه و ارتباط خالصانه با مردم بومی، خیلی زود اعتماد اهالی و نیروها را به دست آورد. روحیه مردمی‌اش باعث شده بود که در دورافتاده‌ترین روستاها، در کنار مردم بنشیند، مشکلاتشان را بشنود و از خودگذشتگی‌اش را در عمل نشان دهد. همین رفتار، نفوذ و محبوبیت تیپ ویژه شهدا را در منطقه دوچندان کرد.

با اوج گرفتن تهدیدات دشمن در جبهه شمال‌غرب، تیپ ویژه شهدا تشکیل شد و محمود کاوه، به فرمان مقام‌های سپاه، فرماندهی این تیپ را بر عهده گرفت. تیپی که به سرعت تبدیل به یکی از یگان‌های عملیاتی کارآمد جنگ شد. مأموریت‌های سخت در ارتفاعات صعب‌العبور، درگیری‌های ناگهانی و نبرد در هوای سرد و بارانی، از ویژگی‌های مأموریت این یگان بود. کاوه، به جای دستور دادن از پشت بی‌سیم، همیشه در خط مقدم و شانه‌به‌شانه نیروها می‌جنگید.

رشادت‌ها در عملیات‌ها

نام شهید کاوه با عملیات‌های مهمی چون والفجر ۸، کربلای ۲ و ۳ و آزادسازی حاج عمران گره خورده است. هر کدام از این عملیات‌ها، حکایتی از ابتکار عمل، شجاعت و نبوغ نظامی اوست. در عملیات والفجر ۸ که منجر به آزادسازی فاو شد، نیروهای تیپ تحت فرماندهی کاوه نقشی تعیین‌کننده در تثبیت خطوط داشتند. در کربلای ۲، با حمله‌ای غافلگیرانه به ارتفاعات استراتژیک، ضربه سنگینی به دشمن وارد شد. روایت هم‌رزمانش، پر است از لحظه‌هایی که کاوه، بی‌پروا به دل خطر می‌زد تا مسیر را برای نیروهایش هموار کند.

شهادت در حاج عمران

‌

شهید محمود کاوه در تاریخ ۱۱ شهریور ۱۳۶۵ در منطقه حاج عمران، در حالی که تنها ۲۵ سال داشت، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل آمد. آن روز، او در حین هدایت عملیات، برای اطمینان از پیشروی صحیح نیروها، خود را به خط مقدم رسانده بود. شهادتش، موجی از اندوه و احترام را در جبهه‌ها و میان مردم ایران برانگیخت. پیکرش پس از تشییعی باشکوه در مشهد به خاک سپرده شد.

ویژگی‌های اخلاقی و انسانی

ساده‌زیستی، تواضع، شجاعت و ایمان عمیق، چهار شاخص برجسته در شخصیت شهید کاوه بود. نیروهایش می‌گفتند که فرمانده‌شان هیچ‌گاه خود را برتر از سربازان نمی‌دانست و در تقسیم غذا و امکانات، همیشه کمترین سهم را برای خود برمی‌داشت. اقامه نماز اول وقت، حتی در سخت‌ترین شرایط جنگ، از عادت‌های جدانشدنی او بود. لبخند آرامش‌بخشش، به نیروها دل‌گرمی می‌داد و در لحظات بحرانی، با تصمیم‌گیری‌های قاطعش، آرامش را به جمع بازمی‌گرداند.

نابغه‌ای در جنگ‌های چریکی و قهرمان ملی که در سن ۲۵ سالگی مانع تجزیه ایران شد

در همین رابطه حسین سهرابی، یکی از همرزمان شهید محمود کاوه در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به فضای انقلابی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، نقش مساجد در تربیت نسل‌های انقلابی و ویژگی‌های شخصیتی فرمانده شهید، اظهار کرد: محمود کاوه در ۲۵ سالگی به عنوان نابغه نبردهای چریکی وپارتیزانی، با روحیه‌ای ماهرانه و سرشار از ایمان، اخلاص و شجاعت، ضربات سنگینی بر پیکره ضدانقلاب تجزیه طلب وارد کرد و مانع تجزیه بخش‌هایی از سرزمین ایران شد.

همرزم شهید کاوه در آغاز روایت خود از شهید محمود کاوه گفت: از سال ۱۳۴۲ که نهضت امام خمینی (ره) آغاز شد، جنگ و گریز میان پیروان ایشان و رژیم پهلوی شکل گرفت. فضای زندگی انقلابیون ملتهب و سرشار از مبارزه و جهاد بود. در مشهد مقدس، انقلابیون مخفیانه شعار می‌دادند: مردان حق زندانند یا کشته در می‌دانند؛ یعنی انقلابیون یا در زندان بودند یا زیر شکنجه‌های ساواک و موساد به شهادت می‌رسیدند. در این فضا نسلی انقلابی و متهور، پرورش یافت که امام خمینی آن را نشانه تحول روحی درملت ایران می‌دانست.

وی افزود: پیش از انقلاب، ایران دائم در حال تجزیه بود، اما انقلاب اسلامی نسلی پویا و پرتلاش پروراند که چهره‌های بزرگی چون چمران، حاج قاسم سلیمانی، ولی‌الله چراغچی، شهید برونسی و دیگر عزیزان از دل آن برخاستند. شهید کاوه نیز، از ۱۲ سالگی، در مسجد کرامت و مسجد امام حسن (ع) مشهد و در کنار نوجوانان دیگر، با هدایت بزرگانی مانند مقام معظم رهبری، شهید هاشمی‌نژاد و شهید کامیاب با تفسیر آیات قرآن رشد و نمو و شخصیت او تکوین یافت..

سهرابی با اشاره به سخنان امام خمینی (ره) پس از عملیات چذابه گفت: امام فتح‌الفتوح انقلاب را ساختن انسان‌هایی چون کاوه و چراغچی می‌دانستند و نه فتح سرزمین‌ها. ایشان پس از پیروزی‌های بزرگ رزمندگان در عملیات چزابه فرمودند: «آنچه برای اینجانب غرور انگیز و افتخارآفرین است، روحیه بزرگ و قلوب سرشار از ایمان و اخلاص و روح شهادت‌طلبی این عزیزان که سربازان حقیقی ولی الله الاعظم، ارواحنا فداه هستند، است و این است، فتح الفتوح».

همرزم شهید کاوه ادامه داد: شهید کاوه طی سال‌های دفاع مقدس تا ۲۵ سالگی مانع تجزیه بخش‌هایی از ایران، به‌ویژه در شمال‌غرب، شد و به حزب دموکرات کردستان، منافقین و دیگر گروهک‌های ضدانقلاب ضربات مهلک وارد کرد. او اهل نماز شب، مأنوس با قرآن و پایبند به اسلام ناب محمدی (ص) و سیره اهل‌بیت (ع) بود. فرماندهان بزرگ همرزم او در ارتش جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران او را نابغه بزرگ جنگ‌های چریکی و پارتیزانی خاورمیانه می‌دانستند.

وی درباره خاطرات روزهای پایانی این فرمانده گفت: چند روز پیش از عملیات کربلای ۲، در جلسه‌ای محدود روی ارتفاع تمرچین، شهید کاوه قبل از شروع جلسه، قرآن تلاوت کرد و همه فرماندهان منقلب شدند. پس از جلسه، در راه بازگشت به خط مقدم، از یاران شهیدش چون محمد بروجردی، ناصر کاظمی و علی قمی یاد کرد و از دلتنگ شدن برای آن‌ها باور و گداز یادکرد؛ انگار که زمان شهادتش را می‌دانست.

سهرابی افزود: دو شب بعد، در همان عملیات در یازدهم شهریور ۱۳۶۵، به شهادت رسید. روحیه شهادت‌طلبی او برخاسته از بصیرت بالا و اعتقاد عمیق او به آرمان‌های انقلاب نشأت می‌گرفت، نه هیجان بی‌منطق. زندگی کوتاه ولی پربرکتش اثر عمیقی بر فروپاشی ضدانقلاب در غرب کشور گذاشت.

میراث ماندگار

پس از شهادت، یاد و نام شهید محمود کاوه زنده ماند. در مشهد، بوستان‌ها، خیابان‌ها و مراکز فرهنگی به نام او مزین شد. کتاب‌ها، مستندها و یادداشت‌های بسیاری برای بازخوانی زندگی این قهرمان منتشر شد. اما شاید مهم‌ترین میراثش، الگویی است که برای جوانان به جا گذاشت: الگویی از جوانی که هم در میدان جنگ پهلوان است و هم در زندگی شخصی، یک انسان وارسته.

شهید محمود کاوه، در عمر کوتاه خود، برگ زرینی بر کتاب ایثار و مقاومت افزود. او نشان داد که مقام انسانیت در سایه اخلاص، تلاش و ایستادگی در برابر دشمن، به دست می‌آید. امروز، بازخوانی سیره او نه‌تنها ادای دین به یک قهرمان ملی است، بلکه یادآوری مسیری است که می‌تواند برای نسل امروز، چراغ راه باشد. در کوه‌های کردستان و در حافظه مردم مشهد، صدای گام‌های استوار این فرمانده جوان، هنوز شنیده می‌شود.