بر اساس گفته تقدسی مدیر سامانه یکپارچه خودروهای وارداتی، خودروهای عرضه شده در این پلتفرم صرفاً موجودی انبار در ایران هستند و قیمت آنها براساس نرخ ارز زمان تخصیص ارز تعیین شده است. به عنوان مثال، خودروهای تویوتا bZ4x با قیمت قطعی و خودروهای ولوو EX30 با قیمت علی‌الحساب به فروش می‌رسند و افزایش نرخ ارز اخیر بر آنها تأثیر ندارد. این اقدام از نظر شفافیت و جلوگیری از افزایش ناگهانی قیمت قابل تقدیر است، اما نکته مهم اینجاست که تحویل خودروها همچنان به مشکلات ارزی و گمرکی وابسته است.

این پلتفرم به عنوان واسطه خصوصی عمل می‌کند و هیچ توان اجرایی برای الزام شرکت‌های واردکننده به تحویل به موقع خودرو ندارد به نوعی وزارت صمت اجازه داده خود شرکت‌ها اقدام به عرضه و فروش خودروهای برقی کنند.

گفته شده "سازمان حمایت از حقوق مصرف‌کننده و وزارت صمت نظارت لازم را دارند"، اما وضعیت فعلی فرآیند زمان‌بر و کند ترخیص خودرو باعث می‌شود وعده‌های ارائه شده بیشتر جنبه اعتمادسازی روانی داشته باشد تا تضمین عملی تحویل خودرو.

مسئله دیگر، سردرگمی مشتریان است. بسیاری تصور می‌کنند خودروهای برقی از چرخه پیچیده واردات جدا شده و روند تحویل سریع‌تر خواهد بود، در حالی که واقعیت این است که سرنوشت این خودروها همانند خودروهای وارداتی معمولی خواهد بود: گرفتار تخصیص ارز، پیچیدگی‌های گمرکی و تأخیرهای چندماهه.

به گفته کارشناسان، این پلتفرم‌ها صرفاً ابزاری برای نمایش موجودی و قیمت خودروهای وارداتی هستند و اگر خودرو به موقع تحویل داده نشود، کارایی واقعی برای مشتریان ندارند. در عمل، وعده شفافیت و نظارت، هنوز نتوانسته از سردرگمی و انتظار طولانی خریداران بکاهد.

پرسش اساسی این است که آیا این پلتفرم‌ها می‌توانند به مرور وضعیت خودروهای برقی را از بحران تحویل و قیمت خارج کنند یا صرفاً یک ظاهر جدید برای همان مشکلات قدیمی واردات خودرو هستند؟ تا زمانی که مشکلات ارزی، گمرکی و بوروکراسی اداری حل نشود، سامانه‌های خصوصی تنها یک نمایشگر مشکل خواهند بود و نه راهکار واقعی برای مشتریان.