ابراهیم بهمنی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به شرایط خاص جغرافیایی بندر شیرینو اظهار کرد: شهر شیرینو از شمال به کوه‌های زاگرس، از جنوب به خلیج فارس و از شرق و غرب به صنایع نفت و گاز و منطقه ویژه اقتصادی محدود شده است؛ به همین دلیل عملاً هیچ زمینی برای توسعه شهری باقی نمانده و همین وضعیت خاص جغرافیایی مسیر توسعه این شهر را عملاً قفل کرده و آینده شیرینو را در بن‌بست قرار داده است.

وی با اشاره به پیشینه زمین‌های اطراف شهر افزود: زمین‌هایی که امروز در اختیار برخی دستگاه‌ها و سازمان‌ها قرار دارد، در گذشته محل کشت و زرع مردم بومی بوده است.

سخنگوی شورای اسلامی شهر شیرینو بیان کرد: خانواده‌های شیرینویی سال‌ها از این زمین‌ها ارتزاق می‌کردند، اما اکنون نه‌تنها دسترسی به آن‌ها را از دست داده‌اند، بلکه برای تأمین نیاز اولیه خود یعنی مسکن نیز با بن‌بست روبه‌رو هستند.

بهمنی با بیان اینکه جمعیت شیرینو طی یک دهه گذشته بیش از سه برابر شده و امروز به بیش از ۱۷ هزار نفر رسیده است، تصریح کرد: در شرایطی که صنایع عظیم اطراف شهر میلیاردها دلار درآمد سالانه دارند، جوانان شیرینو همچنان برای دسترسی به یک قطعه زمین یا خانه مناسب با مشکلات جدی روبه‌رو هستند.

وی با تأکید بر تکلیف قانونی دولت در اجرای طرح حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، خاطرنشان کرد: دولت موظف است زمین موردنیاز خانواده‌های دارای سه فرزند و بیشتر را تأمین کند، اما در شیرینو به دلیل نبود زمین آزاد، اجرای این قانون عملاً ناممکن شده است.

سخنگوی شورای اسلامی شهر شیرینو خواستار ورود جدی دولت شد و گفت: انتظار داریم دولت با رویکرد عدالت‌محور، زمین‌های مازاد در اختیار صنایع نفت و گاز و همچنین محدوده پایگاه هوایی سیراف را برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای و مسکونی به مردم بازگرداند.

بهمنی در پایان تأکید کرد: این مطالبه نه یک امتیاز ویژه، بلکه احقاق حق تاریخی مردمی است که سال‌ها بار اقتصاد کشور را به دوش کشیده‌اند و در مقابل جز آلودگی و محرومیت سهمی نصیب‌شان نشده است.

شیرینو می‌تواند به‌جای شهری در حاشیه صنایع، به الگوی توسعه عادلانه جنوب کشور بدل شود؛ مشروط بر آنکه زمین‌ها دوباره به صاحبان واقعی خود بازگردد.