به گزارش خبرگزاری تسنیم، چند ماه پیش از نخستین بازی لبران جیمز در NBA، مایکل جردن درباره توانایی او برای سلطه در لیگ تردید نشان داده و گفته بود؛ «فکر می‌کنم او فعلاً بازیکنی متوسط در لیگ باشد، با این پتانسیل که بازیکنی بزرگتر شود. مقایسه‌اش با تریسی مک‌گریدی یا کوبی برایانت در این مقطع عادلانه نیست.»

پاسخ جیمز 19 ساله اما نشان از پختگی داشت؛ «مایکل جردن بهترین بازیکن تاریخ است. اگر کسی در دنیا حق داشته باشد کسی را نقد کند، اوست. من هیچ وقت از انتقاد جردن ناراحت نمی‌شوم. مایکل جردن مثل پدر است؛ اگر او چیزی بگوید، همه بازیکنان، مربیان و رسانه‌ها باید گوش کنند.»

هر چند مایکل جردن در آن زمان تمایلی به ستایش زودهنگام از جیمز نداشت اما پشت پرده از نفوذ خود برای کاهش فشار رسانه‌ای روی این ستاره جوان استفاده می‌کرد. مایکل ویل‌بون، کارشناس NBA فاش کرده است؛ «بارها پیش آمده که جردن زنگ زده و گفته که "دست از سر لبران بردارید. این بچه را راحت بگذارید." او نمی‌خواست انتقادهای بی‌مورد علیه لبران شدت بگیرد.»

جیمز خیلی زود اما ثابت کرد که فراتر از یک پدیده تبلیغاتی است؛ چهار سال پس از ورودش به NBA، تیم کلیولند کاوالیرز را به فینال رساند و دو سال بعد نخستین MVP (باارزش‌ترین بازیکن لیگ) خود را کسب کرد. امروز و در فصل بیست‌وسوم، فوق ستاره لس‌آنجلس لیکرز همچنان با ثباتی کم‌نظیر در اوج قرار دارد.

اگرچه جدال بر سر عنوان «بهترین بازیکن تاریخ» همچنان میان طرفداران جیمز و جردن ادامه دارد اما رابطه این دو اسطوره همواره بر پایه احترام متقابل بوده است. حتی اگر دوستی نزدیک مشابه رابطه جردن و کوبی برایانت شکل نگرفته، میراث لبران و جردن برای همیشه در تاریخ بسکتبال به هم گره خورده است.

انتهای پیام/