فرارو: مشتری، غول گازی و بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی، سال‌هاست رازهای درونی خود را پنهان کرده است. دانشمندان مدت‌ها تصور می‌کردند هسته عجیب و غیرمعمول این غول گازی نتیجه برخوردی مهیب با یک سیاره دیگر است. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شکل‌گیری این سیاره برخلاف تصورات پیشین، پروسه‌ای آرام و تدریجی بوده است.

به نقل از  ساینس دیلی،  هسته مشتری احتمالا در طول میلیاردها سال شکل گرفته و نتیجه جذب آرام عناصر سبک و سنگین بوده، نه یک برخورد ناگهانی و ویرانگر.

جونو راز هسته مشتری را آشکار کرد

داده‌های «جونو» فضاپیمای ناسا، نشان داد که هسته مشتری مرز مشخصی ندارد و به‌صورت تدریجی با لایه‌های هیدروژن اطرافش ادغام شده است؛  این کشف پرسش‌های جدیدی درخصوص منشأ هسته مشتری ایجاد کرد.

محققان دانشگاه دورهام همراه با همکاری ناسا SETI و دانشگاه این برخورد مهیب را  با استفاده از شبیه‌سازی‌های پیشرفته بازسازی کردند تا دریابند مواد چگونه با یکدیگر مخلوط می‌شوند.

نتایج شبیه‌سازی‌ها: برخورد مهیب هسته بدون مرز  نمی‌سازد 

در این شبیه سازی هیچ‌یک از برخوردها باعث شکل‌گیری  هسته  بدون مرز نشدند. مواد سنگی و یخی هسته پس از برخورد سریعا به جای خود بازمی گشتند و مرز مشخصی با لایه‌های هیدروژن و هلیوم ایجاد می‌کردند.

دکتر توماس سندنس از دانشگاه دورهام و نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: «بررسی واکنش یک سیاره بزرگ به چنین برخوردی بسیار هیجان‌انگیز است. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که این برخورد مشتری را تا عمق هسته می‌لرزاند، اما نه به شکلی که ساختار داخلی آن را توضیح دهد.»

هسته بدون مرز در زحل هم وجود دارد

دانشمندان اخیرا دریافتند که زحل نیز چنین هسته ای  دارد. دکتر لوئیس تئودورو از دانشگاه اسلو می گوید: « وجود هسته بدون مرز در زحل نشان می‌دهد که این ساختارها نتیجه برخوردهای نادر و پرانرژی نیستند، بلکه طی رشد تدریجی سیاره شکل می‌گیرند.»

این کشف می‌تواند به درک بهتر سیاره‌های فراخورشیدی هم‌جرم مشتری و زحل کمک کند و نشان دهد که هسته‌های پیچیده احتمالا در بسیاری از این سیاره‌ها وجود دارند.

دکتر جیکوب کگرریز، همکار این تحقیق می گوید: « برخوردهای مهیب بخش مهمی از تاریخ بسیاری از سیاره‌ها هستند، اما همه چیز را توضیح نمی‌دهند. این پروژه همچنین به ما کمک کرد روش‌های پیشرفته‌تری برای شبیه‌سازی این رویدادهای کیهانی توسعه دهیم و تنوع شگفت‌انگیز جهان منظومه شمسی و فراتر از آن را بهتر درک کنیم.»