برترین‌ها: فوتبال ایران سال‌هاست با پدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند که بیش از هر عامل دیگری به کیفیت تیم‌ها ضربه زده است: خریدهای دلالی و بازیکنان بنجل. وقتی باشگاه‌ها فاقد ساختار حرفه‌ای در جذب نیرو باشند، دلال‌ها تبدیل به تصمیم‌گیران اصلی می‌شوند. نتیجه چنین شرایطی چیزی جز خرید بازیکنانی که یا آماده نیستند، یا انگیزه ندارند و یا دوران اوج‌شان سپری شده، نخواهد بود. پرسپولیس  در دو فصل اخیر گرفتار معضلات عجیب و غریبی شده است.

نگاهی به نقل‌وانتقالات پرسپولیس نشان می‌دهد بخش قابل توجهی از قراردادها نه بر اساس نیاز فنی و برنامه‌ریزی بلندمدت، بلکه بر پایه روابط پشت‌پرده و منافع عده‌ای خاص شکل گرفته است. نگه داشتن و خرید بازیکنانی مثل احمدزاده یا سروش رفیعی، که بارها نشان داده‌اند در سطح انتظارات هواداران پرسپولیس نیستند، گواه همین حقیقت تلخ است. نتیجه این روند نزولی هم مشخص است: تیمی که چند سال پیش قدرت بلامنازع لیگ برتر بود، اکنون با هر فصل ضعیف‌تر شدن، فاصله‌اش با رقبایی مانند استقلال و تراکتور بیشتر می‌شود.

رسوایی اوریه؛ نماد مدیریت ضعیف

آخرین و شاید عجیب‌ترین گاف مدیریتی پرسپولیس خرید سرژ اوریه، مدافع سابق پاری‌سن‌ژرمن است. جذب این بازیکن که با تبلیغات گسترده مدیرعامل باشگاه همراه شد، ابتدا به عنوان یک موفقیت بزرگ معرفی شد. اما خیلی زود مشخص گردید اوریه مبتلا به هپاتیت است و عملاً توانایی بازی کردن ندارد. حتی برخی رسانه‌ها گزارش دادند که در بدن او ده‌ها هزار ویروس فعال وجود دارد. چنین خبرهایی نه تنها به حیثیت باشگاه لطمه زد، بلکه باعث خشم شدید هوادارانی شد که امید داشتند با این خرید، پرسپولیس ضعف‌های دفاعی خود را پوشش دهد.

این ماجرا نماد ضعف ساختاری مدیریت پرسپولیس است. چگونه ممکن است باشگاهی با این همه سابقه و هوادار میلیونی، بدون آزمایش‌های پزشکی دقیق و بررسی‌های حرفه‌ای، بازیکنی خارجی را به خدمت بگیرد؟ مگر نه این‌که کمترین انتظار از مدیران ورزشی، رعایت اصول اولیه در جذب بازیکن است؟ چنین اشتباهاتی چیزی جز هدر دادن منابع مالی باشگاه و از بین بردن اعتماد هواداران به دنبال ندارد.

بیچاره هواداران پرسپولیس

رسوایی اوریه در شرایطی رخ داد که پرسپولیس بیش از هر زمان دیگری به تقویت ترکیبش نیاز داشت. استقلال و تراکتور با خریدهای حساب‌شده، سطح تیم‌های خود را بالا برده‌اند و در این میان تنها پرسپولیس است که با ترکیبی ناقص وارد فصل جدید شده. حالا به جای ستاره‌ای مثل اوریه، باید یک بازیکن ۱۹ ساله از تیم امید یعنی یعقوب براجعه در ترکیب اصلی به میدان برود؛ آن هم در پست حساسی مثل دفاع. این شکاف کیفی نه تنها پرسپولیس را در کورس قهرمانی عقب می‌اندازد، بلکه می‌تواند آینده بازیکنان جوانی را که مجبورند زیر فشار سنگین جای خالی ستاره‌های غایب را پر کنند، تخریب کند.

واقعیت این است که پرسپولیس نه در زمین و نه در مدیریت شرایط مطلوبی ندارد. تا زمانی که خریدها بر اساس دلالی و روابط غیرشفاف انجام شود و مدیرانی مثل درویش با تبلیغات بی‌پایه و تصمیمات شتاب‌زده باشگاه را اداره کنند، امیدی به بازگشت تیم به اوج نیست.