اسماعیل شریعتی فعال صنفی حوزه پرستاری در گزارشی اختصاصی به سلامت نیوز نوشت: اینکه امروز معاون پرستاری وزارت بهداشت صراحتاً اعلام می‌کند بیش از ۱۰۰ هزار کمبود پرستار در کشور وجود دارد، نشان از بحرانی عمیق در نظام سلامت دارد. با این حال، آزمون‌های استخدامی که برگزار می‌شود نه تنها با این حجم از کمبود همخوانی ندارد، بلکه نکته نگران‌کننده‌تر این است که حتی همین تعداد سهمیه محدود نیز در بسیاری از استان‌ها، از جمله در شهر تهران با استقبال پرستاران مواجه نشده و بخشی از صندلی‌ها خالی مانده است.

اینکه نه ظرفیت‌های اعلامی کفاف کمبود پرستار را می‌دهد و نه پرستاران حاضرند همین ظرفیت‌های اندک را پر کنند، خود گویای عمق فاجعه در حوزه پرستاری کشور است. از نظر بنده این وضعیت باید به سؤالی جدی در ذهن مسئولان و حاکمیت تبدیل شود ، چرا پرستاران انگیزه‌ای برای شرکت در آزمون استخدامی ندارند و چه عواملی باعث بی‌میلی آن‌ها شده است؟

واقعیت این است که عدم اجرای صحیح قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و اختلاف فاحش دریافتی پرستاران با سایر گروه‌های درمان، نارضایتی گسترده‌ای در جامعه پرستاری ایجاد کرده است. پیامد این بی‌توجهی، چیزی جز ترک کار، مهاجرت و بی‌میلی به استخدام رسمی نیست. اگر برای پرستاران انگیزه شغلی و معیشتی ایجاد نشود، حرکت در این مسیر قطعاً در آینده‌ای نه‌چندان دور مشکلات بسیار جدی برای حوزه پرستاری و کل نظام سلامت کشور به دنبال خواهد داشت.

از سوی دیگر، اینکه امروز منتقدان این اوضاع نابسامان در شهرهایی مانند مشهد، گیلان، شاهرود و … در جایگاه پاسخگویی و فشار قرار گیرند و فضای نقد و بیان خواسته‌های به حق جامعه پرستاری بسته شود، حقیقتاً کار را سخت‌تر خواهد کرد. امروز بیش از هر زمان دیگر باید واقع‌بینانه به مسائل نگاه کرد و به جای محدود کردن منتقدان، با همفکری و همکاری جمعی مسیر حل مشکلات را هموار نمود. هدف نهایی چیزی جز ارائه خدمات مطلوب‌تر به مردم عزیز ایران نیست و این مهم تنها با پذیرش نقد و اصلاح ساختارها محقق خواهد شد.

حوزه پرستاری یکی از کلیدی‌ترین ارکان نظام بهداشت و درمان است. اگر بی‌توجهی و بی‌برنامه‌گی ادامه یابد، نظام مراقبت از بیماران به سرعت با بحران مواجه می‌شود. مسئولان حاکمیتی باید با حمایت از مدیران کاربلد و مدیران جوان، مسیر نگهداشت پرستاران را هموار کنند. همچنین، تأمین معیشت و رفاه پرستاران باید در سطح قابل قبول قرار گیرد تا علاوه بر حفظ نیروهای فعلی، زمینه بازگشت پرستارانی که به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند نیز فراهم شود.

حاکمیت باید بپذیرد که پرستاری یک شغل حاکمیتی است و نیازمند توجه و برنامه‌ریزی دقیق برای ارتقای جایگاه و امنیت شغلی این قشر است. تنها با چنین اقداماتی می‌توان تضمین کرد که خدمات پرستاری در کشور پایدار، مؤثر و با کیفیت باقی بماند.