به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، این تحلیلی است که پایگاه خبری واللا امروز از شرایط اسرائیل و آماگی تل آویو برای تهاجم به غزه به اطلاع مخاطبان خود قرار داد.

به اعتقاد نویسنده این تحلیل، اگر بتوان به توافقی جامع دست یافت و در عین حال از این بلندپروازی غیرواقعی که حماس با خلع سلاح خود موافقت کند چشم پوشید، گزینه درست محقق می‌شود و حدود 80٪ از شهروندان کشور نیز از این رویکرد حمایت می‌کنند.

اسرائیل امروز، و نه برای نخستین بار، بر سر یک دو راهی ایستاده است؛ جایی که باید میان دو گزینه دشوار تصمیم گرفت:

1. پذیرفتن چارچوب توافق جزئی که حماس از پیش با آن موافقت کرده است.

2. رد این توافق و سپس آغاز عملیات نظامی گسترده در غزه، آن‌طور که برنامه‌ریزی شده است.

پیش از پرداختن به این معضل عینی، شایسته است از خود بپرسیم: چگونه شد که پس از 22 ماه، اسرائیل در تحقق بیشتر اهداف جنگی خود شکست خورد؟ در طول تاریخ، در هر بازنگری از شرایط وقتی اهداف برآورده نمی‌شدند، باید میان دو توضیح یکی را پذیرفت:

نخست، اهداف جنگ بیش از اندازه بلندپروازانه و از ابتدا دست‌نیافتنی بودند.

دوم، اهداف واقع‌بینانه و قابل دستیابی بودند، اما مسیر انتخاب‌شده اشتباه بود.

واللا در این تحلیل بعد از پرداختن به نمونه‌های تاریخ همچون جنگ ویتنام و انتفاضه دوم به بررسی اهداف جنگ در غزه پرداخت و در این رابطه تاکید کرد، برای جنگ غزه چهار هدف تعیین شد:

وارد کردن آسیب جدی به توان نظامی حماس

سرنگونی حکومت آن

ایجاد وضعیتی بدون تهدید نظامی علیه اسرائیل از سوی غزه

بازگرداندن اسیران (به‌ویژه اسیران زنده‌ها)

اسرائیل در هدف نخست تا حد زیادی موفق بود و در هدف چهارم بخشی از موفقیت را به دست آورد. اما باور داریم می‌شد همه اهداف را محقق کرد اگر مسیری کاملاً متفاوت با مسیر کنونی انتخاب می‌شد؛ مسیری که صرفاً بر فشار نظامی تکیه نکند. امروز آشکار است که تحقق همه اهداف در آینده نزدیک ممکن نیست.

مشکل اینجاست که بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر نگاه متفاوتی نسبت به این مسئله دارد و والبته از نگاه اشتباه پیروی می‌کند.

او باور دارد می‌توان به توافق جامعی دست یافت که بر اساس آن همه گروگان‌ها آزاد شوند، حماس خلع سلاح شود و رهبرانش از غزه تبعید شوند. به همین دلیل اسرائیل از توافقی که همه گروگان‌ها را بازمی‌گرداند پرهیز می‌کند، چرا که چنین توافقی مستلزم باقی ماندن حماس در قدرت است.

عجیب آنکه مواضع اسرائیل و حماس برعکس شده‌اند: تا دو هفته پیش اسرائیل فقط خواستار توافق جزئی («طرح ویتکاف») بود که طبق تفسیر اسرائیلی، امکان از سرگیری جنگ پس از 60 روز را فراهم می‌کرد، در حالی که حماس بر توافق جامع شامل پایان جنگ و خروج کامل ارتش از غزه اصرار داشت.

اکنون برعکس شده: حماس با طرح ویتکوف موافق است و اسرائیل توافق جامع را شرط می‌داند.

اکنون توپ در زمین اسرائیل است، یا بهتر بگوییم در دست نتانیاهو قرار دارد. او تنها دو گزینه دارد:

پذیرش متنی که حماس از پیش پذیرفته (با اصلاحات جزئی)

یا کنار گذاشتن هر توافقی در این مرحله و تجدید تلاش برای اشغال غزه.

خطرات و هزینه‌های این اقدام نظامی برای همه روشن است. تنها نکته مبهم، سود احتمالی اشغال غزه است. اما نخست‌ وزیر در اشتباه است که می‌گوید «حماس تحت فشار شدید» است.

چنین نیست! هر چه کشتار، ویرانی و رنج در نوار غزه بیشتر شود، اسرائیل به نفع حماس عمل کرده است، این جنگ ثابت کرده است که اشغال منطقه‌ای پرجمعیت از دشمنان، الزاماً حماس را بازدارنده نمی‌کند، بلکه شاید نتایج معکوسی در پی داشته باشد.

با توجه به وضعیت وخیمی که اسرائیل به دلیل اشتباهات 22 ماه گذشته به آن دچار شده، بهتر است از اشغال غزه صرف‌ نظر کند. اگر توافق جامع بدون شرط خلع سلاح حماس امکان‌پذیر باشد، همان انتخاب درست است که حدود 80٪ اسرائیلی‌ها نیز از آن حمایت می‌کنند.

اگر این توافق شدنی نباشد، باید به سراغ توافق جزئی رفت، تنها با یک شرط: تعهد حماس و میانجی‌ها به تأمین غذا و خدمات درمانی لازم برای 12 گروگانی که در مرحله نخست آزاد نمی‌شوند، باید صورت بگیرد.

انتهای پیام/