خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- مهسا ساقی بیرق: ۱۰ سال است که هر سال همزمان با اربعین حسینی، عاشقان اهل بیت (ع) در گیلان از گلزار شهدای رشت تا گلزار شهدای آستانه‌اشرفیه پیاده‌روی جاماندگان اربعین را برگزار می‌کنند؛ مراسمی که به یاد پیاده‌روی زائران کربلا شکل گرفته و فرهنگ زیبا و شور اربعین را در شمال کشور زنده نگه می‌دارد.

امسال نیز ۲۳ مرداد ماه در هوایی خنک و بارانی جمعیت مشتاقی با دل‌هایی پر از ارادت و اشک، مسیر عشق را گام برداشتند تا از راه دور حال و هوای کربلا را در شهرهای خودشان زنده کنند.

صبحی معنوی در گلزار شهدای رشت

ساعت ۸:۱۰ صبح اربعین با رسیدن به گلزار شهدای رشت آسمانی ابری و هوایی خنک بر فضا حکمفرما بود؛ بر خلاف روزهای گرم گذشته نسیمی آرام در میان جمعیت جریان داشت.

صدای مداحی «دورت بگردم، دور حرمت» که از بلندگوهای گلزار پخش می‌شد، فضای معنوی و شور حسینی را بیشتر به دل‌ها می‌نشاند.

با اینکه امسال توفیق حضور در پیاده‌روی برایم حاصل نشد، اما به‌عنوان بدرقه‌کننده زائران جاماندگان آمدم. گلزار هنوز خلوت بود و چند نفر که تازه رسیده بودند، چای گرم موکب‌ها را در دست داشتند و با عشق به اباعبدالله جان می‌گرفتند.

این موکب‌ها که بخش مهم و اصیل مراسم اربعین هستند، نه تنها قوت جسم بلکه قوتی معنوی برای عزاداران فراهم می‌کنند؛ چیزی شبیه آیه شریفه «فلینظر الانسان الی طعامه» که نشان می‌دهد خوراک ما تنها قُوت جسم نیست بلکه روح و روان ما را هم می‌سازد.

موکب‌ها، قوت جسم و جان عزاداران

در کنار من چهار پسر نوجوان ایستاده بودند که بطری‌های آب و خاکشیر را در دست داشتند؛ شاید مادرانشان برای جلوگیری از گرمازدگی آن‌ها را آماده کرده بودند و شاید خودشان آگاهانه شب قبل یادآوری کرده بودند که آب و خاکشیر بردارند. اما صدای غرش آسمان نوید باران را می‌داد و دیگر نیازی به آب و خاکشیر نبود؛ بارانی که رحمت خداوندی بود و در هوایی که چند هفته‌ای از گرما و خشکی گذشت، دل‌ها را جلا می‌داد.

یاد و نیایش در کنار مزار شهدا

داخل گلزار شهدای رشت، فضایی معنوی بر پا بود گروهی از خانم‌ها کنار مزار شهدای مدافع حرم نشسته و با دلی آکنده از ارادت دعا می‌خواندند فاتحه‌ای برای شهدا و نغمه‌ای از عشق به امام حسین (ع) در هوا پیچیده بود به سراغ مزار شهید نقیبی‌راد رفتم، جایی خلوت و مناسب برای تماشای حال و هوای جمعیت.

به تدریج جمعیت افزایش یافت خانم‌ها بیشتر از آقایان بودند، اما از هر قشر و سنی در مسیر دیده می‌شدند بچه‌هایی با کوله‌های مدرسه که برای تبرک همراهشان آورده بودند، در کنار خانواده‌ها و دوستان گرد هم آمده، دعا می‌خواندند و نجوا می‌کردند خادم‌ها و انتظامات با کارت‌های شناسایی آماده خدمت بودند و شور و شعفی مانند چهره زائران واقعی کربلا در بین شرکت‌کنندگان موج می‌زد.

پرچم‌ها و سربندها؛ نشان عشق به مکتب حسینی

پرچم‌ها و چفیه‌ها که کنار دست صاحبانشان بود، نشان از عشق و ارادت آن‌ها داشت؛ اگرچه به کربلا نرسیده بودند اما یاد اربعین و پیاده‌روی عاشقان کربلا را در این مسیر زنده نگه داشتند. در روزهای قبل شاهد کاروان‌های راهی کربلا بودیم، اینجا اما فقط پرچم و سربند نبود؛ بلکه احساس و عشق به امام حسین (ع) بود که تمام فضا را پر کرده بود.

آغاز حرکت در زیر باران رحمت

زمان حرکت فرا رسید باران نم‌نم شروع شد؛ انگار خداوند هوای مردم دیار باران را داشت که پس از هفته‌ها گرما، این باران و هوای خنک را هدیه کرد. طلبه‌ای جوان قرآن را بر سر زائران گرفت و آن‌ها با دلی آرام از زیر قرآن رد شدند تا مسیر پیاده‌روی آغاز شود.

همراهی با زائران؛ سایه پرچم‌های اباعبدالله بر سر دل‌ها

میان جمعیت، خانمی سالخورده نظرم را جلب کرد که چتری بر سر داشت مزین به دو پرچم؛ یکی قرمز و منقش به نام حسین (ع) و دیگری مشکی. کوله‌ای مشکی بر دوش داشت که عکس شهید سلیمانی، شهید ابو مهندس و یکی از شهدای گیلانی روی آن نصب شده بود.

سربندی با نوشته «السلام علیک یا اباعبدالله» به زیبایی نمایان بود. لبخند و برق چشم‌هایش نشان می‌داد که سال‌ها دل در گرو مکتب امام حسین (ع) دارد پرچم روی چترش نوشته بود: «زیر علمت امن‌ترن جای جهان است.» این نمادها، حتی در باران، حال و هوای مراسم را گرم‌تر و پرشورتر می‌کرد.

کودکان، کسبه و همراهی بی‌وقفه مردم

کودکان با پرچم‌های کوچک ایران شادی می‌کردند و مغازه‌داران جلوی در مغازه‌هایشان ایستاده بودند و با نگاه محبت‌آمیز، زائران را بدرقه می‌کردند. این همراهی همه‌جانبه نشان از پیوند عمیق فرهنگی و اجتماعی مردم گیلان با این آئین عاشورایی داشت.

پایان راه؛ اما آغاز دلتنگی‌های دل

به انتهای پل جانبازان که رسیدم، دل پر از احساس و اشک، زائران را نظاره کردم صدای مداحی و اهتزاز پرچم اباعبدالله در پشت سرشان، نشانه‌ای بود از آنکه اگر پای جسم از قافله جامانده، دل‌ها همیشه در رکاب امام حسین (ع) خواهند بود.

پیاده‌روی جاماندگان اربعین در گیلان نمایشی است از عشق، ارادت و وفاداری به مکتب حسینی؛ جشنی که گرچه جسم در کربلا نیست، اما دل‌ها همه جا، با یاد و نام امام حسین (ع) در سفرند و پیوند عاشقانه‌شان را زنده نگه می‌دارند.