احمد بابایی شاعر برجسته کشور در حاشیه سومین رویداد آئینی محرم شهر در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: روز عاشورا سال ۶۱ هجری، اتفاقی افتاد و آن هم این بود که دنیا به امامش رحم نکرد و مردم عاطفه‌شان را «علیه» امام خرج کردند. به همین دلیل، خداوند تعهد کرد که تا روز قیامت عاطفه همه مردم خرج سیدالشهدا شود. خداوند کاری کرد که تا روز قیامت، قلب همه مردم برای امام حسین بتپد و سالهاست که این تعهد پروردگار عالم را به وضوح می‌بینیم. در روایت آمده است: «یجددون العزاء جیلاً بعد جیل».

وی با نقل یک روایت از بزرگان، صحبت‌های خود را ادامه داد و گفت: عزای سیدالشهدا، فقط گریستن بر حسین (ع) نیست، بلکه برگشتن به فطرت است. همه ما گرد و خاک‌ها را باید کنار بزنیم و بگوییم که چه قدر امام حسین را دوست داریم. آمیرزا اسماعیل دولابی می‌گفت: «خانم صدیقه طاهره، خیلی سیدالشهدا را دوست دارد و هر کسی که سیدالشهدا را دوست داشته باشد، خیلی دوست دارد.» او می‌گفت: «می‌دانید چرا خانم حضرت زهرا، امام حسن را از همه دنیا بیشتر دوست دارد؟ چرا که امام حسن، از همه عالم، سیدالشهدا را بیشتر دوست دارد.» ما متوجه این قواعد عالم نیستیم.

احمد بابایی بیان کرد: جالب است بدانید که حضرت اباعبدالله الحسین اولین کسی که در قلتگاه صدا زد و گفت: ای کاش کنارم بودی، امام حسن مجتبی بود. انگار که پرچم بر عرش آویخته شده سیدالشهدا، دست امام حسن علیه‌السلام است و ایشان برای برادرش کاروان سالاری می‌کند. خوشحالم که این توفیق را داریم که توأمان برای هر دو امام گریه می‌کنیم.