حسین عباسی اقتصاددان در یادداشتی در دنیای اقتصاد نوشت:  رئیس‌جمهور محترم چندی پیش گفتند: «به هر چه می‌خواهیم دست بزنیم می‌گویند به این دست نزن… همه چیز پر از مشکل است. به هر جا دست بزنیم یک جا دردش می‌آید.» 

این توصیف درستی از اقتصاد ایران است. ولی گوش کردن به توصیه «به این دست نزن» توصیه درستی نیست. با وجود همه مشکلات، منفعل ماندن و اصلاح نکردن راه‌حل نیست. تنها چیزی که بدتر از منفعل بودن است، اتخاذ سیاست‌هایی است که علم اقتصاد و تجربه، خطا بودنشان را نشان داده است. برخی از «دست نزن» ها به این معنی است که اینجا در انحصار من و قبیله من است. لطفا به آنجاها با قاطعیت تمام دست بزنید. همه مردم نفس راحتی می‌کشند. انواع مجوزهای دولتی و انحصارها و امتیازها برای خواص و خودروسازی، ارز، وام دولتی، فیلترینگ و امثال اینها را می‌گویم.

برخی از «دست نزن» ها به این معنی است که گروه‌هایی از مردم به زحمت خواهند افتاد. لطفا به آنجاها دست بزنید چون اگر تاخیر کنید، آن‌چنان که تاکنون بوده است، زحمت‌ها صد برابر می‌شود. فقط مراقب افرادی که خیلی به زحمت می‌افتند، باشید. 

بنزین و آب و برق و گاز و امثال اینها را می‌گویم. برخی از «دست نزن» ها هم هیچ منطقی ندارند. دولت‌های گذشته و شاید همین دولت آن‌ها را درست کرده‌اند و به جز زیان چیزی ندارند. آن‌ها را می‌توانید با لگد بیرون بیندازید. مقررات بی‌خودی و دخالت‌های بی‌جای دولت در همه چیز را می‌گویم. آقای رئیس‌جمهور، این شرایط ماحصل اشتباهات گذشته است. اگر آن‌ها را تکرار نکنید و قدم‌های هر چند کوچک در مسیر درست بردارید، شرایط به تدریج بهتر خواهد شد.