به نوشته آرتی عربی، لاوروف در روزنامه «روسیسکایا گازتا»  در مقاله‌ای با عنوان «نیم‌قرن از سند هلسینکی: آرمان‌ها، واقعیت و چشم‌اندازها» نوشت: «پنجاه سال پیش، سند نهایی کنفرانس امنیت و همکاری اروپا در هلسینکی امضا شد؛ سندی که بر پایه توافق‌های یالتا و پوتسدام، پایه‌گذار نظم جدید پس از جنگ جهانی دوم بود. با این حال، مخالفان روسیه تلاش می‌کنند نقش محوری اتحاد جماهیر شوروی در موفقیت روند هلسینکی را نادیده بگیرند و اهداف واقعی رهبری شوروی را تحریف کنند. آنان حتی با اتهامات دروغین، ما را به تضعیف ساختار امنیتی اروپا متهم می‌کنند».

وزیر خارجه روسیه افزود: «امروز شاهد تلاش آشکار سیاستمداران اتحادیه اروپا و ناتو برای بازنویسی نتایج جنگ جهانی دوم هستیم، بی‌آنکه از تحریف آشکار حقایق ابایی داشته باشند».

لاوروف یادآور شد که مسکو در سال 1954 پیشنهاد تأسیس نظام امنیتی جمعی در اروپا را مطرح کرده بود، اما «متحدان پیشینش در جنگ جهانی دوم با این پیشنهاد مخالفت کردند». وی ادامه داد: «در نیمه دوم دهه 1960 نیز رهبری شوروی بار دیگر ایده تشکیل کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا را برای ایجاد ساختار امنیتی واحد مطرح کرد، که این بار با استقبال اولیه کشورهای غربی روبه‌رو شد».

او توضیح داد که رسیدن به سند نهایی هلسینکی در سال 1975 نتیجه سال‌ها تلاش و عبور از بحران‌های بزرگ، از جمله بحران کوبا بود که در نهایت ناتو را به این نتیجه رساند که به ترتیبات امنیتی جدید نیاز است.

لاوروف با اشاره به جایگاه این سند گفت: «توافق هلسینکی، که در یکم اوت 1975 امضا شد، پایه‌گذار ده اصل بنیادین برای اسناد بعدی سازمان امنیت و همکاری اروپا بود؛ نهادی که از سال 1995 جایگزین کنفرانس پیشین شد و اکنون 57 کشور عضو دارد».

او در پایان تأکید کرد: «اگر کشورهای غربی از ابتدا به اصول هلسینکی پایبند می‌ماندند، صلح و توسعه برای همه تضمین می‌شد، اما اکنون روشن شده است که آن‌ها هیچ‌گاه این تعهدات را جدی نگرفتند».