از همان قسمت‌های اول، «جام‌جم» جایی بود برای مناظره‌های داغ و بی‌پرده درباره مسائل مختلف فرهنگی و رسانه‌ای؛ از نقد برنامه‌های کودک و آثار مناسبتی گرفته تا بررسی نقش رسانه در بحران‌ها و تحلیل عملکرد پلتفرم‌ها. این برنامه نه فقط بازتاب‌دهنده دغدغه‌های مردم و منتقدان بود، بلکه تلنگری برای مدیران فرهنگی و رسانه‌ای کشور به شمار می‌رفت.

اما در ادامه راه، «جام‌جم» با تغییر روز پخش به سه‌شنبه و بازنگری ساختار، کم‌کم از فضای جنجالی و مناظره‌ای خود فاصله گرفت. تنها چند قسمت معدود بود که دوباره صدای صریح و شجاعانه برنامه شنیده شد؛ مانند حضور مهران مهام که با جمله جنجالی «صداوسیما تبدیل به پادگان شده» دوباره موجی از شفافیت و نقد را به ارمغان آورد.

در قسمت‌های جدید نیز حضور چهره‌هایی همچون سعید ابوطالب، ناصر کریمان، مسلم آقاجانزاده، بهروز افخمی و ابوالقاسم طالبی نشان از تلاش‌هایی برای بازگرداندن روحیه نقادانه داشت؛ اما هنوز سوال اصلی پابرجاست: آیا «جام‌جم» می‌خواهد به همان مدل پیشین چالشی و انتقادی بازگردد یا در مسیر آرام‌تر و محافظه‌کارانه‌تری قدم می‌گذارد؟

پخش تازه‌ترین قسمت این برنامه با حضور حسن روزی‌طلب، سرپرست اداره کل برنامه‌های سیاسی صداوسیما، و محوریت بررسی عملکرد رسانه ملی در جنگ 12 روزه، اگرچه از نظر موضوعی بسیار مهم و به‌روز بود، اما خالی از نقد تیز و کارشناسی نبود. کارشناسان منتقد کنار مدیر برنامه نبودند و همین موضوع، به نگاه یک‌طرفه دامن زد و از عمق گفت‌وگو کاست.

رسالت اصلی «جام‌جم» که همان دعوت از کارشناسان و دیدگاه‌های متفاوت برای نقد رسانه‌های زرد، شفاف‌سازی و بررسی موضوعات مغفول مانده است، نباید در سایه محافظه‌کاری و آرامش کاذب گم شود. مخاطب امروز می‌خواهد این برنامه همچنان تریبونی برای بیان دغدغه‌ها، انتقادات و اعتراض‌های بی‌پرده باشد؛ بی‌سانسور و بی‌ملاحظه‌کاری.

از سوی دیگر، انتخاب دقیق موضوعات نیز اهمیت دارد. پرداختن به چالش‌های سریال‌سازی، برنامه‌سازی در عصر پلتفرم‌ها و نیازهای مخاطب جهانی، گام‌های مثبتی به شمار می‌آید، اما گاهی «جام‌جم» از مسیر اصلی خود منحرف می‌شود و به موضوعاتی می‌پردازد که اولویت حوزه فرهنگی و رسانه‌ای نیستند.

در نهایت، اگر برنامه‌ای بخواهد خود را نقد کند، باید این کار را با جسارت، صداقت و عمق انجام دهد؛ به گونه‌ای که مخاطب باور کند «جام‌جم» هنوز همان تریبون آزاد و بی‌پرده است که رسانه ملی را از درون اصلاح می‌کند، نه صرفاً یک برنامه نمایشی و تشریفاتی.

به همین دلیل است که بسیاری از علاقه‌مندان واقعی رسانه، حالا با یک صدا می‌گویند: «لطفاً جام‌جم را به عقب برگردانید؛ به همان جایی که با صراحت و شجاعت آغاز شد.»