به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، وضعیتی که امروز در سراسر نوار غزه می‌بینیم و صحنه‌های دردناک بیهوش شدن زنان، کودکان، سالمندان و مردان فلسطینی در خیابان‌ها و مرگ پی در پی آنها بر اثر گرسنگی، فاجعه‌ای است که در سایه حوادث طبیعی رخ نداده؛ بلکه ساخته دست طرف‌هایی است که اصطلاحا خودشان را انسان می‌نامند.

توحش و اشغالگری اسرائیل در میان خواب عمیق رژیم‌های عربی

به گزارش العربی الجدید، سوال بزرگی که این روزها ذهن همه را مشغول کرده این است که آیا جهان به چنان وضعیتی از درماندگی، ذلت و بی‌شرمی رسیده که نمی‌تواند تکه‌ای نان و جرعه‌ای آب برای دو میلیون و چهارصد هزار انسان بی‌گناه در مساحت کوچکی به نام غزه تامین کند؟ آیا رهبران قدرت‌های بزرگ جهان که حامی واقعی و اصلی اسرائیل و جنایات آن هستند، نمی‌دانند که مسئولیت اخلاقی و سیاسی کشتار و ویرانی سیستماتیک در غزه، مجازات جمعی، گرسنگی، تشنگی و همه فجایع انسانی در این باریکه را بر عهده دارند؟

واقعا چگونه می‌توان این سکوت و همدستی ناموجه در برابر بزرگترین جنایات ضد بشری را توضیح داد؟ یک عقده نژادپرستی ریشه‌دار در تخیل غربی که به شکل یک مانع روانی در برابر هرگونه مجازات جنایتکاران صهیونیست عمل می‌کند، پوششی برای دولت‌های غربی فراهم کرده تا به اسرائیل اجازه دهند ماموریت استعماری خود را برای تکه تکه کردن شرق و اجرای پروژه استعماری غرب در خاورمیانه انجام دهد.

برای رژیم صهیونیستی سیطره بر کل مساحت فلسطین با اشغال مجدد نوار غزه و الحاق کرانه باختری و قدس به این معناست که اگر شرایط مناسب باشد و رژیم‌های عربی به همین شکل خودشان را به خواب بزنند، اسرائیل می‌تواند اشغالگری‌های خود را به دیگر کشورهای عربی از جمله سوریه، لبنان، مصر عربستان و ... گسترش دهد.

آیا حملات وحشیانه، کشتارهای بی‌رحمانه روزانه، استراتژی زمین سوخته، کوچ اجباری، ویران کردن زندگی مردم غزه، تخریب نهادهای حیاتی، زیرساخت‌های ضروری، ساختمان‌های غیرنظامی، خیابان‌ها، میادین، پارک‌ها، عبادتگاه‌ها، گورستان‌ها، تکه تکه کردن اجساد غیرنظامی، بازداشت غیرنظامیان در شرایط بسیار سخت و شکنجه‌هایی که منجر به مرگ آنها می‌شود و انواع جنایات دیگری که اشغالگران علیه مردم بی دفاع و بی‌پناه غزه انجام می‌دهند، هیچکدام نتوانسته حکام عرب را به حرکت در بیاورد و آیا آنها را شوکه نکرد؟

نقش برجسته توافق‌های عادی‌سازی اعراب و صهیونیست‌ها در نسل‌کشی علیه مردم فلسطین

این جنایات وحشیانه باید به فریادی بلند تبدیل می‌شد تا به دنبال آن تصمیمات مشخصی برای گشودن دریچه‌ای از امید، هرچند کودک برای مردم غزه اتخاذ شود و دست کم آب و غذا و دارو به این مردم برساند. آیا این طبیعی است که مردم غزه از بدیهی‌ترین نیازها برای بقا محروم شوند و قلب حکام عربی در مواجهه با وحشت فاجعه‌ای که قابل درک و تصور نیست، به درد نیاید؟ سوال ما این است که اگر این حکام عربی اقدامی هرچند کوچک برای مقابله با جنایات رژیم صهیونیستی و توقف جنگ نسل کشی این رژیم علیه غزه انجام دهند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا زمین شکافته خواهد شد؟ آیا قوم برگزیده خدا (اشاره کنایی به صهیونیست‌ها که خودشان را قوم برگزیده می‌دانند) دچار خشم و غضب خواهد شد و این خشم دامن حکام عربی را می‌گیرد؟

مشخص است که هیچ کدام از این اتفاقات نمی‌افتد، بلکه فقط کابینه راست افراطی رژیم صهیونیستی به ریاست بنیامین نتانیاهو که عرصه را خالی دیده متوجه شده که قراردادهای عادی سازی با کشورهای عربی که تحت نظارت و حمایت آمریکا انجام می‌شود، حکم چراغ سبزی برای این رژیم است تا به جنایات وحشیانه خود علیه مردم فلسطین ادامه داده و این جنایات را تشدید کند.

در حالی که طبق ادعای کشورهای عربی قرار بود توافق‌های عادی سازی آنها با رژیم صهیونیستی عاملی برای توقف تجاوزات این رژیم علیه ملت فلسطین و رسیدن فلسطینی‌ها به حقوق خود از جمله تاسیس کشور مستقلشان باشد، اما می‌بینیم که کاملاً برعکس شده و رژیم اشغالگر با افسار گسیختگی، از هیچ جنایتی ضد فلسطینیان دریغ نمی‌کند.

رژیم سرطانی صهیونیستی عامدانه با کشتار بیشترین تعداد ممکن از مردم غزه و تلاش برای آوارگی همه آنها به خارج از این باریکه، به دنبال تغییر معادله جمعیتی فلسطین بوده و در این زمینه با چندین کشور آفریقایی، اروپای شرقی، آمریکای جنوبی و آسیا و همچنین مصر جهت پذیرش آوارگان غزه به بهانه‌های مختلف، تماس‌هایی برقرار کرده است.

جنایت و وحشی‌گری رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه به جایی رسیده که علاوه بر محروم کردن این مردم از تکه‌ای نان و جرعه‌ای آب، حتی اجازه رسیدن آنها به دریای مدیترانه و استفاده از آب این دریا را هم نمی‌دهد تا موجب ناامیدی بیشتر فلسطینی‌ها شده و آنها را وادار به ترک همیشگی غزه کند.

روشن است که جنایات نسل کشی، گرسنگی، ویرانی و آوارگی که رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه مرتکب می‌شوند، یک پروژه از پیش برنامه‌ریزی شده و یک استراتژی جامع است که در اتاق‌های سیاه تل‌آویو واشنگتن و سایر پایتخت‌های غربی و حتی عربی مورد بررسی قرار گرفته است؛ همانطور که گدعون لیوی، روزنامه نگار و نویسنده صهیونیست در 12 جولای در روزنامه عبری هاآرتص اعلام کرد «این یک جنگ بی‌هدف نیست، بلکه هدفی جنایتکارانه دارد و اسرائیل یک پروژه برنامه‌ریزی شده برای نسل کشی و پاکسازی نژادی در غزه دنبال می‌کند تا زمینه آوارگی همه ساکنان این باریکه را فراهم سازد».

رسوایی مدعیان حقوق بشر در ویرانه‌های غزه

مشخصا اگر یک موضع بین المللی قاطع، اصولی و جدی وجود داشت، رژیم صهیونیستی به این سطح از وحشی‌گری نمی‌رسید؛ اما اتفاقاتی که در غزه رخ می‌دهد بسیاری از حقایق را آشکار کرد، از جمله اینکه نشان داد شعارهای حقوق بشری غرب دروغی بیش نبوده و کشورهای غربی به دلیل تعهد خود به منافع استراتژیک مشترک با رژیم صهیونیستی، از اعمال هرگونه تحریم یا فشار واقعی علیه کابینه فاشیستی این رژیم برای توقف جنایات علیه غزه خودداری کردند و علاوه بر آن، از هیچ گونه حمایت مالی، نظامی و دیپلماتیک از اسرائیل و جنایاتش دریغ نکردند.

مصونتی که آمریکا و غرب به رژیم صهیونیستی در قبال هر مجازاتی به خاطر جنایاتش داده‌اند، موجب شده صهیونیست‌ها به شکل گستاخانه هر کسی را که از جنایات این رژیم انتقاد کند به «یهودی ستیزی» متهم کنند؛ حتی ارشدترین مقام سازمان ملل را. رژیم صهیونیستی علاوه بر اتهام زنی به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، از تهدید کریم خان، دادستان دیوان کیفری بین المللی که پیشتر حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر و یوآو گالانت، وزیر جنگ سابق این رژیم را صادر کرده بود دریغ نکرده است.

این تهدیدات و اتهام زنی‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی به فرانچسکا آلبانیز، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در فلسطین هم رسید؛ جایی که مارکو روبیو وزیر خارجه آمریکا از اعلام تحریم علیه آلبانیز به دلیل افشای مشارکت شرکت‌های بین‌المللی در نسل کشی علیه مردم فلسطین خبر داد.

آلبانیز که پیشتر مستندات زیادی درباره جنایات نسل کشی صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین ارائه داده و از سوی رژیم اشغالگر مورد تهدید قرار گرفته بود، در گزارش جدید خود اعلام کرد که برخی از کشورها از اسرائیل در پروژه سلطه بر فلسطینیان و آوارگی آنها حمایت می‌کنند. همچنین تولید کنندگان جهانی سلاح 35000 تن مواد منفجره در اختیار اسرائیل قرار داده‌اند که روی نوار غزه ریخته شده و این مواد قدرت انفجاری معادل 6 برابر قدرت تخریب بمب هسته‌ای که روی شهر هیروشیما انداخته شد، داشته‌اند.

ذلت اعراب مقابل گستاخی صهیونیست‌ها

این رفتار گستاخانه رژیم صهیونیستی با سازمان ملل و نهادهای مختلف بین‌المللی، بی‌توجهی به همه قطعنامه‌ها، اصرار بر ادامه ارتکاب جنایت وحشیانه و شعله ور کردن آتش جنگ در مناطق مختلف، تحریک درگیری‌های فرقه‌ای در کشورهای عربی و دامن زن به اختلافات قومی و مذهبی در خاورمیانه و شمال آفریقا به معنای این است که اسرائیل تحت پوشش و حمایت کامل آمریکا و غرب می‌خواهد به فلسطینی‌ها و همه اعراب بگوید که هیچ خط قرمزی برای آن تعریف نشده و در هیچ چارچوب قانونی حرکت نمی‌کند.

در واقع رژیم صهیونیستی نه تنها به فلسطینیان، بلکه به کل اعراب می‌گوید که اسرائیل به هرجا بخواهد می‌تواند حمله کند و هیچکس نمی‌تواند آن را پاسخگو و محاکمه کند، قوانین بین‌المللی افسانه‌ای بیش نیست و اسرائیل به لطف حمایت‌های نامحدود آمریکا و غرب و همچنین به لطف سکوت و تسلیم کشورهای رسمی عربی، حق دارد هر کاری که می‌خواهد بکند؛ بدون اینکه هیچ عامل بازدارندگی مقابل آن وجود داشته باشد و هر کسی که به فکر ایستادن مقابل این رژیم بیفتد، به معنای آن است که می‌خواهد مقابل کل غرب آمریکا و حتی رژیم‌های عربی بایستد.

انتهای پیام/