خبرگزاری تسنیم، سعید شیری: در فراز و فرود تاریخ، گاهی صفحات زمان با جوهر خون و داغ نوشته می‌شوند؛ روزهایی که سرزمین‌ها زیر نعل دشمنان حقیقت به آتش کشیده می‌شود و گاه حقیقت، زیر غبار رسانه‌ها و زخم جنگ نرم پنهان می‌ماند. در این فصل‌های دشوار، دل‌ها بیش از همیشه در جست‌وجوی معنایی عمیق‌تر از مقاومت و امید، سرگردان و بی‌قرار است. گویی انسان معاصر، میان خبرهای تلخ شهادت و فراموشی تدریجی ارزش‌ها، به تمنای طلوع فردایی روشن و بازگشت آرامش حقیقی، نیازمند تکیه‌گاهی معنوی و نویدبخش است.

در چنین فضایی، آوای زیبای دعا و نیایشی کهن از دل تاریخ، زنده‌تر از همیشه شنیده می‌شود. وقتی لبیک‌گویان با چشمانی اشکبار و دل‌هایی امیدوار زیر لب زمزمه می‌کنند: «مَتَى تَرَانَا وَ نَرَاكَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ»، این دعا نه فقط راز دل انسان منتظر، که پژواک عطش جهانی برای ظهور حق و پیروزی نهایی بر ظلم و جهل است؛ آغاز راهی که از امید و ایستادگی آغاز می‌شود و تا درخشش پرچم عدالت ادامه دارد. در این فراز از دعای ندبه، انسان مؤمن با قلبی دل‌تنگ و چشمانی چشم‌انتظار، از خداوند می‌پرسد که کی روزی خواهد رسید که ما تو (حضرت ولی‌عصر عجل‌الله تعالی فرجه) را ببینیم و پرچم پیروزی و عزت تو را برافراشته بنگریم؟ این دعا، تمنای حضور منجی و فصل غلبه مؤمنان بر دشمنان حقیقت است؛ فصلی که بشرِ خسته، با نگاه به افق روشن آن، در برابر بحران‌ها و فتنه‌ها شکیبایی پیشه می‌کند.

امروز منطقه ما صحنه التهابات بی‌سابقه است. رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا، مسلمان‌کشی و شیعه‌کشی به راه انداخته‌اند؛ از فلسطین و غزه تا لبنان، سوریه و عراق. این سیاستِ ددمنشانه فقط به کشتار بسنده نمی‌کند، بلکه فرماندهان مقاومت در ایران را نیز هدف قرار می‌دهد تا روح مقاومت را تضعیف کنند.

در کنار حملات فیزیکی و میدانی، دشمنان اسلام در جبهه‌ای دیگر مشغولند؛ جنگ نرم و تخریب ارزش‌ها. رسانه‌ها و ابزارهای فرهنگی غرب، تردید و بی‌اعتمادی را در باورهای دینی و تاریخی مسلمانان می‌دمند، تا نسل جوان هویت خود را گم کند و زمینه تحقق نقشه‌های شوم «ناتوی فرهنگی» فراهم شود.

واقعیت تلخ امروز این است که بسیاری از ارزش‌ها چون ایثار، شهادت، غیرت دینی و حتی همبستگی ملی، در سیطره جنگ روانی دشمنان کم‌رنگ شده‌اند. هجمه به خانواده، زیر سؤال بردن دفاع مقدس، القای ناکارآمدی جبهه مقاومت و ترویج ناامیدی، آسیب‌هایی را رقم زده است که نیاز به بازخوانی و احیای جدی دارند.

این فراز از دعای ندبه دقیقاً انعکاس وضعیت امروز ماست: در آتش فتنه و اندوه، از اعماق جان فریاد می‌زنیم: «کی می‌شود تو را ببینیم و پرچم پیروزی را با دستانت برافراشته؟» این دعا بیانگر نیاز عمیق بشر به حضور مقتدای حق و تحقق عدالت است، و زبانی برای تداوم امید و پایداری در مقابل تاریکی‌ها.

در دوران غیبت و اضطراب اجتماعی، فرهنگ انتظار یعنی زنده نگاه داشتن شعله امید، ایستادگی در خط مقدم جهاد فکری و عملی، و تلاش برای ماندگاری ارزش‌ها. انتظار سازنده یعنی اصلاح درون، احیای غیرت دینی و اجتماعی، و تقویت روحیه مقاومت مقابل تشویش‌ها و بحران‌ها، تا بستر ظهور امید فراهم شود.

در مواجهه با جنگ ترکیبی دشمن، امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند صبر راهبردی، حفظ همبستگی ملی، ترویج فرهنگ حقیقت‌مداری، و احیای ارزش‌هایی هستیم که سرمایه معنوی ملت‌های مسلمان‌اند. دعای ندبه، نقشه راه ما برای بیداری و آماده‌سازی زمینه‌های ظهور منجی است؛ امیدی پایدار در دل فتنه‌ها و دریچه‌ای به سوی نصرت الهی.

انتهای‌پیام/