به گزارش خبرنگار مهر، در فوتبال حرفه‌ای، قراردادها سند رسمی تعهدات دو طرف میان باشگاه و بازیکن هستند که برای شفافیت و تعهد برقرار می‌شود. در سال‌های اخیر در فوتبال ایران روند عجیبی در تغییرات مفاد قرارداد تعدادی از بازیکنان شکل گرفته تا نشان دهد هر وقت یکی از طرفین دلش بخواهد می‌تواند مفاد رسمی قرارداد را تغییر دهد.

تعدادی از بازیکنان، به‌ویژه در باشگاه‌های بزرگ، با وجود داشتن قرارداد رسمی بلندمدت، از طریق فشارهای غیررسمی یا مذاکرات پشت‌پرده، موفق به اضافه‌کردن متمم‌هایی مالی به قرارداد خود می‌شوند.

بازیکنانی با قرارداد، اما بدون رضایت مالی

نمونه‌های متعددی از این دست در فصل جاری به چشم خورده است. در آخرین مورد محمد عمری یکی از این موارد بود که با وجود داشتن قرارداد رسمی با باشگاه پرسپولیس، در جریان مذاکرات اخیر خواستار اضافه‌شدن متمم مالی شد و در نهایت با مبلغی بیش از قرارداد اولیه به کار خود ادامه داد. این در حالی است که بر اساس عرف حرفه‌ای، بازیکنی که قرارداد معتبر دارد، باید تا پایان آن متعهد به مفاد اولیه باشد، مگر آنکه شرایط استثنایی یا عملکرد درخشان او باعث بازنگری در قالب مذاکرات رسمی شود.

متمم‌ها؛ پاداش یا باج‌خواهی؟

نکته قابل توجه این است که برخی باشگاه‌ها در تلاش برای حفظ بازیکنان یا در برخورد با فشار هواداری، بدون بررسی دقیق تبعات این اقدامات، به‌سرعت با درخواست‌های بازیکنان برای افزایش دریافتی موافقت می‌کنند. این اقدام در عمل باعث شکل‌گیری رویه‌ای خطرناک شده است: بازیکنان یاد می‌گیرند با فشار، تهدید به جدایی یا حتی اعتصاب تمرین، می‌توانند خواسته‌های مالی بیشتری تحمیل کنند.

آیا این رفتار حرفه‌ای است؟ آیا قرارداد رسمی ارزشی دارد وقتی بدون تغییر در عملکرد یا شرایط قانونی، بازیکن خواستار افزایش دریافتی می‌شود؟ و مهم‌تر اینکه، چه نهادی بر این مسیر ناهنجار نظارت می‌کند؟

سکوت مسئولان، غیبت نهاد ناظر

در حال حاضر سازمان لیگ و کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال، واکنش رسمی به این نوع اقدامات نداشته‌اند. سکوتی که باعث شده تا بازیکنانی که قرارداد دارند، عملاً خود را مجاز بدانند با هر عملکردی یا حتی بدون عملکرد خاص، نسبت به قرارداد خود مطالبه‌گری کنند و خواهان متمم شوند.

در کشوری که باشگاه‌ها به لحاظ مالی دچار مشکلات عدیده هستند، این رویه می‌تواند در بلندمدت منجر به بی‌ثباتی گسترده، افزایش نارضایتی سایر بازیکنان تیم و از بین رفتن روحیه حرفه‌ای در فوتبال شود.

قرارداد یا کاغذی برای دور زدن؟

به نظر می‌رسد فوتبال ایران نیاز فوری به یک سیستم نظارتی شفاف بر نحوه تنظیم و حتی به‌روزرسانی قراردادهای بازیکنان دارد. بازیکنی که قرارداد معتبر دارد، باید طبق آن عمل کند و تنها در صورت رضایت دو طرف و از مسیر شفاف، امکان بازنگری فراهم باشد در غیر اینصورت متمم‌های بی‌پایه و رویه‌هایی از جنس آنچه این روزها درباره برخی بازیکنان از جمله محمد عمری شنیده می‌شود، بیش از آنکه نشانی از پیشرفت فوتبال حرفه‌ای باشد، تصویرگر آشفتگی ساختاری است که هر روز بیشتر از روز قبل، باشگاه‌ها را از ثبات و اصول دور می‌کند.