به گزارش خبرگزاری تسنیم، تیم ردبول در آستانه‌ یکی از بزرگترین تحولات تاریخ خود قرار گرفته است؛ تحولاتی که چه مکس فرستاپن تیم را ترک کند و چه نکند، سرنوشت ردبول را دگرگون خواهد کرد.

پایان عصر هورنر؛ شوک بزرگ دنیای فرمول یک
اخراج ناگهانی کریستین هورنر، یکی از بنیان‌گذاران ردبول و مدیر تیم طی بیست سال گذشته بدون شک مهمترین خبر فرمول یک در هفته‌های اخیر بوده است. هورنر که نقش کلیدی در موفقیت‌های پی‌درپی این تیم داشت، به‌ صورت رسمی همچنان کارمند ردبول محسوب می‌شود اما مشخص نیست چه زمانی و چگونه می‌تواند به عرصه مدیریت در فرمول یک بازگردد. جالب آن‌که مدیران ردبول حتی دلیلی رسمی برای قطع همکاری به او ارائه نکرده‌اند.

تیمی در بحران، خودرویی بدون قدرت
ردبول در شرایطی بحرانی قرار دارد. خودرویی که در سال‌های گذشته بی‌رقیب بر رقبا سلطه داشت، حالا حتی در رساندن مکس فرستاپن به سکو نیز ناتوان به‌ نظر می‌رسد. خروج آدریان نیوی، مغز متفکر طراحی خودرو ضربه‌ای سنگین به تیم وارد کرده است. پیر واچه، مدیر فنی تیم بیش از یک سال است که نتوانسته مشکلات شاسی را برطرف کند.

همزمان، شایعاتی جدی درباره‌ احتمال انتقال مکس فرستاپن به تیم مرسدس به گوش می‌رسد؛ برخی منابع حتی از امضای قرارداد نیز خبر داده‌اند.

آغاز نسل جدید خودروها و چالش موتور اختصاصی
تمام این تحولات در حالی رخ می‌دهد که ردبول در حال آماده‌سازی برای فصل آینده است؛ فصلی که در آن نسل کاملاً جدیدی از خودروها بدون دخالت نیوی برای نخستین بار معرفی خواهند شد. در کنار این موضوع، تیم وظیفه طراحی و توسعه یک موتور هیبریدی توربو را نیز به  تنهایی بر عهده گرفته، پروژه‌ای پرهزینه که با حمایت مالی فورد همراه است.

تجربه‌ هوندا در ساخت موتور فرمول یک نشان داد که چنین کاری به زمان، تخصص و ثبات نیاز دارد؛ موضوعی که اکنون در ردبول به‌ شدت کم‌رنگ شده است.

فصل جاری؛ یا همه چیز یا هیچ!
در فصل جاری، همه چیز برای ردبول در گرو عملکرد تک‌ راننده آن، مکس فرستاپن، است. با اختلاف 69 امتیازی نسبت به رقبا و ناکارآمدی ماشین دوم، ردبول حتی جایگاهی در میان سه تیم برتر جدول سازندگان ندارد و 40 امتیاز از مرسدس عقب افتاده است.

در چنین شرایطی، تیم صرفاً می‌تواند برای بردهای انفرادی تلاش کند؛ همان‌گونه که در اوایل دوران توربو هیبرید و اختلافات با رنو تجربه کرده بود. اما این‌بار تفاوت در آن است که ردبول اکنون در قعر گروه تیم‌های برتر قرار دارد و خودروی فعلی، حتی در دستان مکس، تنها چهارمین خودروی سریع در پیست به‌ شمار می‌رود.

آینده‌ای مبهم برای تیمی که روزی شکست‌ناپذیر بود
هیچ‌کس نمی‌داند ردبول در سال آینده چه وضعیتی خواهد داشت. آیا فرستاپن باقی خواهد ماند؟ حتی اگر ماشین به‌ اندازه‌ کافی رقابتی نباشد، او ممکن است بتواند از دل آن عملکردی درخشان بیرون بکشد؛ اما سایر رانندگان تیم؟ به‌ ویژه اگر طراحی شاسی مطابق با سبک رانندگی خاص فرستاپن باشد، نمی‌توان به عملکرد دیگران امید بست.

آغاز مدیریت لورن مکیس؛ آزمون زمان
اکنون هدایت تیم به لورن مکیس، مهندس با سابقه‌ی ایتالیایی سپرده شده است. بعید است نتایج کوتاه‌مدت بر سرنوشت او تأثیر بگذارد و به‌ نظر می‌رسد برای اثبات توانایی‌هایش زمان در اختیار خواهد داشت اما آینده‌ پیر واچه در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. گفته می‌شود که در گذشته، هورنر از او در برابر انتقادات فنی حمایت می‌کرد. با رفتن هورنر، اگر مشکلات فنی پا بر جا بمانند، احتمال زیادی وجود دارد که واچه نیز جایگاه خود را از دست بدهد.

بحران نیروی انسانی؛ کابوس جایگزینی مکس
ردبول با بحران احتمالی در خط رانندگان نیز مواجه است. اگر مکس تیم را ترک کند، آروید لیندبلاد شاید تنها گزینه‌ی آماده برای ارتقا باشد اما حتی او هم در اصل برای جایگزینی هاجر برنامه‌ریزی شده بود. یوکی تسونودا نیز ممکن است جدا شود و در این صورت، ردبول باید به‌دنبال رانندگانی خارج از آکادمی خود باشد.

در تئوری، پپه مارتی می‌تواند گزینه‌ای باشد اما برای دریافت مجوز سوپرحرفه‌ای باید فصل فرمول 2 را در میان 5 نفر برتر به پایان برساند، در حالی که فعلاً هشتم است.

یک ردبول کاملاً متفاوت در راه است
در مجموع، ردبول در آستانه یک بازسازی عمیق قرار دارد. شاید هلموت مارکو در ابتدای این فرایند نقش کلیدی ایفا کند اما با توجه به سن او، بعید است بتواند در تمام چرخه‌ آینده در کنار تیم بماند. با خروج او، ارتباط میان تیم اصلی و تیم‌های ماهواره‌ای نیز احتمالاً قطع خواهد شد.

ردبول جدیدی در حال شکل‌گیری است؛ تیمی که شباهتی به دوران طلایی خود نخواهد داشت. موفقیت این ردبول تازه، بیش از هر چیز، به لورن مکیس و توانایی او در بازگرداندن تیم به مسیر قهرمانی وابسته خواهد بود.

انتهای پیام/