به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، این روزها که دولت و حزب حاکم ترکیه، عملاً موضوع انحلال پ.ک.ک و خلع سلاح این گروه تروریستی را به عنوان یک دستاورد تاریخی به نمایش می‌گذارند، برخی از تحلیلگران به دیده تردید به این موضوع می‌نگرند و می‌پرسند: شمار کل نفرات شاخه نظامی پ.ک.ک در ترکیه و شمال عراق، حتی به 5 هزار نفر هم نمی‌رسد.

اما شمار گروه موسوم به «قسد» (نیروهای سوریه دموکراتیک) به عنوان یک گروه اقماری پ.ک.ک، حتی از یکصد هزار نفر هم بیشتر است. آیا آنها نیز خلع سلاح خواهند شد یا نه؟

طی هفته‌های گذشته، سران نهادهای اقماری پ.ک.ک در شمال سوریه از جمله مظلوم عبدی فرمانده قسد، بارها اعلام کرده که تصمیم اوجالان برای خلع سلاح، در مورد قسد صدق نمی‌کند.

ولی در همین حال، مقامات سیاسی و امنیتی آنکارا می‌گویند: قسد و ی.پ.گ در شمال سوریه، تنها دو راه در پیش رو دارند. یا باید سلاح‌های خود را بر زمین بگذارند و یا به ارتش واحد سوریه پیوسته و تحت فرمان دولت احمد الشرع خدمت کنند.

پیش‌تر مظلوم عبدی با وساطت تیم ترامپ، در دمشق سندی با احمد الشرع امضا کرده و تعهد داده بود که نیروهای تحت فرمان خود را به ارتش واحد سوریه پیوند دهد. اما حالا او می‌گوید: مقدماتی برای این کار لازم است و باید تکلیف میزان مشارکت سیاسی و اجرایی کردها در دولت و همچنین در نهادهای دفاعی و امنیتی روشن شود.

باراک، آب پاکی را بر دست مظلوم ریخت

همراهی کردهای سوری نزدیک به پ.ک با آمریکا، قدمتی به درازای بحران سوریه و فعالیت مداخله جویانه دولت‌های اوباما، ترامپ و جو بایدن در شمال سوریه دارد.

آمریکا به بهانه مشارکت در مبارزه با داعش با نهادهای اقماری پ.ک.ک در سوریه همکاری کرد و بارها در پاسخ به انتقادات اردوغان و سوالات او که می‌پرسید: چرا با یک گروه تروریستی دشمنِ عضو فعال ناتو همکاری می‌کنید، چنین پاسخی می‌شنید: گروه قسد، یک گروه مبارز علیه داعش است و ربطی به پ.ک.ک ندارد. اما حالا برای اولین بار، یک دیپلمات و مقام مسئول آمریکایی پیدا شده که این به جای تکرار ین عبارات قدیمی، گفته است: «قسد همان ی.پ.گ است و ی.پ.گ هم چیزی جز دنباله پ.ک.ک نیست». 

تام باراک سفیر آمریکا در ترکیه و فرستاده ویژه ترامپ در امور سوریه، در دو سخنرانی و مصاحبه متفاوت در واشنگتن و نیویورک، درباره کردهای سوریه اظهار نظر کرد.

باراک، در پاسخ به سوالات یونس پاکسوی، نماینده سی‌ان‌ان ترک در واشنگتن اعلام کرد: «کردها در مبارزه با داعش با ما همکاری کردند. ولی ما تاسیس یک دولت مستقل کُردی، به آنها بدهکار نیستیم و قرار نیست با چنین درخواستی موافقت کنیم. هیچ بازیگر غیردولتی در یک کشور مستقل، وجود ندارد».

باراک گفت: «ما چیزی را به کسی دیکته نمی‌کنیم. از نظر ما نیروهای دموکراتیک سوریه همان ی.پ.گ و پ.ک.ک هستند و حالا که سلاح‌ها بر زمین نهاده شده، نباید اوجالان را هم در آن جزیره منزوی نگه دارند. این یک مسئله بزرگ برای ترکیه است».

باراک همچنین در نیویورک گفت: «ما با یگان‌های مدافع خلق یا ی.پ.گ علیه داعش همکاری کردیم. بنابراین، این احساس در بین آمریکایی‌ها وجود دارد: ما با آنها شریک بودیم و به آنها مدیونیم. بله. ولی ما به آنها حق تشکیل یک کشور مستقل در درون یک کشور دیگر را نمی‌دهیم و فقط خواهان یک گذار معقول هستیم. باید شیوه و الگویی برای ادغام آنها در یک سوریه واحد در چارچوب رژیم جدید وجود داشته باشد. سوریه‌ نمی‌تواند با سیستم فدرال اداره شود. می دانید که توافق اصولی در ماه مارس بین طرفین حاصل شد اما به دلیل فقدان جزئیات روشن، شکست خورد. حالا وقت آن رسیده که جزئیات را نهایی کنیم و همه را در جریان امور قرار دهیم».

نماینده ویژه ترامپ، لحن خود را اندکی تندتر کرده و در ادامه گفته است: «انتظارات نیروهای دموکراتیک سوریه از ایالات متحده بیش از حد است. اگر آنها عاقلانه رفتار نکنند، گزینه‌های دیگر در نظر گرفته خواهد شد».

این سخنان باراک در حالی بیان شده که توافق 8 ماده‌ای امضا شده بین احمد الشرع و مظلوم عبدی تاکنون اجرایی نشده و این وضعیت باعث نارضایتی آنکارا شده است. 

روزنامه حریت چاپ آنکارا در گزارشی اعلام کرده که تعلل مظلوم عبدی به خاطر اقدامات تحریک گرانه رژیم صهیونیستی است اما از آنجایی که حمایت لازم را از آمریکا دریافت نکرده، نومید شده است.

آمریکا چنین پیامی به نهادهای اقماری پ.ک.ک در سوریه داده است: «مسیر حل مشکلات از مذاکرات دمشق می‌گذرد. هیچ شانسی برای فدرالیسم در سوریه وجود ندارد. ما از سوریه خارج می‌شویم. شما هم در دولت سوریه ادغام شوید.»

به گفته منابع امنیتی ترکیه، آمریکا، 18 پایگاه خود در سوریه را به 3 پایگاه کاهش داده و قصد دارد تعداد سربازان خود را به 250 نفر کاهش دهد.

مهمترین نقاط اختلاف کدامند؟

بدون شک، مهمترین نقطه اختلاف بین کردهای شمال سوریه و دولت جدید دمشق، این است که شبه نظامیان کُرد هوادار پ.ک.ک و اوجالان، می‌خواهند به عنوان یک لشکر مستقل در ارتش سوریه خدمت کنند و فرماندهی این نیرو نیز در اختیار کردها باشد. اما دمشق زیر بار قبول این پیشنهاد نرفته و آنکارا نیز با آن مخالف است.

دومین اختلاف، مربوط به ساختارهای سیاسی – اجرایی مناطق کردنشین است. اگر چه عفرین در غرب فرات کاملاً در اختیار الشرع و نیروهای ترکیه است؛ اما در دو منطقه کوبانی و قامیشلو، همه چیز از نهادهای نظامی و امنیتی گرفته تا ادارات، آموزش، خدمات عمومی، میادین نفتی و غیره، در اختیار کردهای نزدیک به پ.ک.ک است و این منطقه مانند یک نیمه خودگردانی مستقل اداره می‌شود.

کردها می‌خواهند تحت عنوان الفاظی همچون دولت غیرمتمرکز یا «لامرکزی» این ساختار را در دست خود حفظ کنند، اما دمشق و آنکارا با این درخواستِ آنها مخالفند.

حال باید دید، تداوم مذاکره بین ترکیه و پ.ک.ک تا چه اندازه بر این روند تاثیر خواهد گذاشت. در پایان باید گفت: همراهی و همسویی منافع آمریکا و ترکیه به ویژه در دوران دونالد ترامپ و نگرش عملگرایانه واشنگتن به مناسبات دولت احمد الشرع با کشورهای عربی و سکوت معنی دار دمشق در قبال اقدامات قلدرانه رژیم صهیونیستی، مجموعاً باعث شده که شرایط برای امتیازطلبی کردهای نزدیک به پ.ک.ک در شمال سوریه، دشوار و چه بسا ناممکن شود.

انتهای پیام/