مسعود فروغی، قائم مقام مدیر مسئول فرهیختگان نوشت: سال‌ها بعد وقتی کسانی تاریخ ایران را می‌خوانند درباره این مقطع زمانی چه می‌فهمند؟ آمریکا و اسرائیل در میانه مذاکرات دو طرفه تهران- واشنگتن به خاک ایران تجاوز کردند و رئیس‌جمهور وقت آمریکا رسماً و عملا آن را افتخار خودش معرفی کرد.

امید آنها چه بود؟ فروپاشی اجتماعی ایران و تبدیل آن به چند کشور دست‌ساز کوچک. تا آنجا که دستور تخلیه تهران و تهدید حملات سنگین به پایتخت تاریخی ایران از سوی همان فرد مطرح شد. 

نتیجه چه شد؟ جامعه ایران برخلاف تصور ترامپ اختلافات قبلی را فرصت ارتش دشمن نکرد و از تمامیت ارضی ایران دفاع کرد. حتی منتقدین و مخالفین تابلودار حاکمیت مدافع نیروی مسلح شدند و تهران به پشتوانه انسجام شکل گرفته مقابل متجاوز خارجی ایستاد حول محور همان حاکمیت.

دقیقا یک ماه بعد در جریان رقابت‌هایی تحت عنوان جام جهانی باشگاه‌ها، علیرضا فغانی داور ایرانی با ملیت استرالیا باری فینال را سوت زد. همان رئیس‌جمهور آمریکا پایان بازی هدایا را اهدا کرد. فغانی ایرانی با ژست فرمانده ارتش متجاوز به ایران عکس یادگاری گرفت و در صفحه شخصی‌اش ثبت کرد. کار خوبی کرد چون هم خودش و هم ما نباید فراموش کنیم چه اشتباه بزرگی کرد. فغانی در داوری فوتبال درجه یک است اما در قضاوت وجدان تاریخی و تفاوت گذاشتن میان متجاوز خارجی و اختلاف با حاکمان داخلی آماتور است. 

ما برای افتخار ورزشی او خوشحال بودیم اما برای عکس افتخارآمیز او با ترامپ نه. او می‌توانست با ظرافت پروتکل فینال را رعایت کند ولی نشان دهد وطن‌دوست است. ایران در تاریخش شبیه فغانی زیاد دیده اما همیشه آنها اقلیت بودند اندازه جمع شدن در حیاط یک سفارتخانه.