به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «علیرضا مجیدی» کارشناس مسائل غرب آسیا در ویدئویی تحلیلی به تشریح دلایل عجله  بیش از حد سیاست خارجی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا برای پیشبرد شتابان روند عادی‌سازی روابط کشورهای عربی و اسلامی منطقه غرب آسیا با رژیم صهیونیستی پرداخته است.

.

در دوره ریاست‌جمهوری جو بایدن، سیاست ایالات متحده در قبال منطقه غرب آسیا مبتنی بر پیشبرد همزمان چندین پرونده راهبردی بود، بدون آنکه این پرونده‌ها را به‌صورت مستقیم به یکدیگر گره بزند.

بر همین اساس رویکرد ایالات متحده در این دوره، بر اتخاذ سیاست‌های تدریجی و بلندمدت متمرکز بود؛ به طور مثال، واشنگتن در مواجهه با تنگناهای ژئوپلیتیکی رژیم صهیونیستی، تلاش کرد با ایجاد و تحکیم شراکت‌های اقتصادی میان اسرائیل و کشورهای عربی، زمینه را برای تماس‌های امنیتی و در نهایت عادی‌سازی روابط فراهم آورد.

این شراکت اقتصادی و تعاملات، به عنوان یک راهبرد بلندمدت (در بازه زمانی 5 تا 10 ساله)، مقدمات عادی‌سازی سیاسی و سپس اجتماعی را فراهم می‌کرد تا روندی متفاوت از تجربه‌های ناکام اردن و مصر رقم بخورد و عادی‌سازی سیاسی محدود و بی‌اثر باقی نماند.

در مقابل، دولت ترامپ رویکرد متفاوتی در پیش گرفته و به گفته نزدیکان وی، بویژه «تام‌باراک»، ترامپ در تلاش است با شتاب‌بخشی به روند تحولات، منطقه غرب آسیا را به سمت دوره‌ای جدید سوق دهد، دوره‌ای که در آن مفاهیمی چون جنگ و مقاومت کم‌رنگ شده و تمامی کشورهای منطقه، بر مبنای پیمان ابراهیم، ناگزیر به برقراری روابط نزدیک با اسرائیل باشند.

این سیاست با عنایت به برتری و تفوق اسرائیل دنبال می‌شود، به ویژه با توجه به جمعیت قابل مقایسه منطقه با اتحادیه اروپا، وجود منابع عظیم طبیعی و برخورداری از ظرفیت بالای رشد و شکوفایی اقتصادی، ایالات متحده به‌دنبال اداره غیرمستقیم منطقه و واگذاری نقش‌های انتظامی و امنیتی به خود بازیگران بومی است.

در دولت ترامپ، همگرایی و درهم تنیدگی پرونده‌های منطقه‌ای به همدیگر برجسته شده و حتی موضوعاتی همچون نبرد 12 روزه ایران و رژیم صهیونیستی نیز در همین چهارچوب قابل تحلیل و بررسی است. بر همین اساس تسریع در عملیاتی شدن پیمان ابراهیم و پیوند زدن پرونده‌ها یکدیگر با هدف تغییر ماهیت و هویت ضد غربی و ضد صهیونیستی منطقه، از شاخصه‌های اصلی سیاست ترامپ در این برهه قلمداد می‌شود.

انتهای پیام/