جعفر حسین‌زاده در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه آیا حذف کامل گیاه نیمه انگلی لورانتوس روی درختان بلوط از نظر اکولوژیکی درسته یا نه؟ پاسخ کوتاه این است، خیر. حذف کامل گیاه نیمه‌انگلی لورانتوس ممکن است در کوتاه‌مدت به بهبود وضعیت برخی درختان کمک کند، اما از دیدگاه اکولوژیکی به‌طور مطلق درست نیست بلکه نیازمند مدیریت مبتنی بر بوم شناسی است.

وی افزود: البته مبارزه با لورانتوس اهداف مثبتی هم ممکنه داشته باشه؛ مثلاً در مواقعی که آلودگی شدید است (درخت میزبان به‌شدت آسیب‌دیده باشد)، حذف موضعی این گیاه نیمه انگلی می‌تواند از مرگ درخت جلوگیری کند. یا در مناطق خاصی که درختان بلوط تحت فشار شدید تنش‌های دیگر (مثل خشکسالی، فرسایش خاک، آتش‌سوزی، چرا و…) هستند، کاهش بار استرس اضافی درخت می‌تواند موجه باشد و حتی ممکن است به بهبود جوانه‌زنی و برگ‌دهی درخت کمک کند.

وی ادامه دادذاما از دیدگاه اکولوژیکی، لورانتوس بخشی از زنجیره غذایی و اکوسیستم طبیعی جنگل‌های زاگرس است؛ میوه‌های آن منبع تغذیه برای پرندگان خاص منطقه است و اگر این پرندگان نباشند ممکن است شاهد طغیان یک سری آفات و امراض باشیم؛ لورانتوس هم جزوی از تنوع زیستی اکوسیستم است و برخی حشرات و حیات‌وحش به آن وابسته‌اند.

حسین زاده اضافه کرد: نکته دیگر این است، که وجود لورانتوس نشان‌دهنده وجود اختلال در اکوسیستم است، نه علت آن؛ و لذا گسترش آن معمولاً ناشی از ضعف عمومی درختان میزبان، به‌دلیل خشکسالی، چرای دام، آتش سوزی، فقر و تخریب خاک و ضعف مدیریت است.

دانشیار دانشگاه ایلام اظهار کرد: باید توجه داشت که در اکوسیستم‌های طبیعی، حتی ارگانیسم‌های به‌ظاهر مضر، نقش تنظیمی دارند و حذف کامل آن‌ها می‌تواند تعادل اکولوژیکی را برهم بزند.

وی گفت: راهکار پیشنهادی این است که مدیریت هدفمند و محدود صورت گیرد، بطوریکه حذف لورانتوس فقط در درختان به‌شدت آسیب‌دیده انجام شود نه در همه درختان؛ ضمن اینکه باید تراکم و تأثیر لورانتوس در سطوح منطقه مورد بررسی و پایش بلندمدت قرار بگیرد و همزمان برای بهبود کلی وضعیت اکوسیستم مانند کاهش فشار چرا، مدیریت صحیح منابع آب و خاک، کنترل آتش‌سوزی و آموزش جوامع محلی هم اقدام کرد.