خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: صبح ۳۱ خرداد، لرستان بار دیگر در سوگ نشست. در حمله پهپادی رژیم سفاک صهیونیستی به اهدافی در اطراف شهر خرم‌آباد، شهید سجاد مدهنی به شهادت رسید؛ مردی از تبار غیرت که خونش، بار دیگر شجره ایستادگی مردم این دیار را آبیاری کرد.

پسر ۱۱ ساله شهید مدهنی با لحنی محکم می‌گوید: «بابام در راه دفاع از وطن شهید شد. من از همین الان راه پدرم را ادامه می‌دهم.»

کودکی که هنوز قدش به تابوت نمی‌رسید، اما کلامش قامت یک مرد را داشت. جمله‌اش شبیه وصیت‌نامه‌ای است که نه روی کاغذ، که از دل یک نسل بر زبان جاری شد؛ نسلی که پدرانشان رفتند تا آنها بمانند، اما حالا خودشان هم می‌خواهند بروند؛ نه برای رفتن، برای ماندن.

برادر شهید: ما پنج برادریم و همه آماده‌ایم

صدای مردانه‌تر اما نه کم‌حرارت‌تر، از زبان برادر شهید شنیده شد. او می‌گوید: «اصلاً ناراحت نیستم که برادرم شهید شده. ما پنج برادریم. اگر لازم باشد، برای این انقلاب، نظام و کشورمان جانمان را فدا می‌کنیم؛ مثل برادرم.»

در جهانی که بسیاری از خانواده‌ها برای آرامش فرزندانشان می‌کوشند از خطر دورشان نگه دارند، در این خانه، پنج برادر آماده‌اند که در راه وطن و آرمان‌های برادر شهیدشان جان بدهند؛ و به راستی چنین است که «گر پدر مرد، تفنگ پدری هست هنوز…»

این کلام فقط از خانواده‌ای برمی‌آید که «شهادت» در شجره‌نامه‌اش ثبت شده باشد؛ و واقعاً هم همین‌طور است.

یک خانواده، چند شهید

برادر شهید مدهنی در ادامه می‌گوید: «سجاد اولین شهید ما نبود. پیش از او عمویم شهید شده، دو نفر از پسر دایی‌هایم هم شهید شده‌اند.»

یک خانواده، چند شهید. این نه شعار است، نه افسانه؛ بلکه حقیقتی است که نشان می‌دهد برخی خانه‌ها و خانواده‌ها، سال‌هاست در صف ایثار ایستاده‌اند.

سجاد مدهنی؛ مردی از متن مردم

اگرچه «سجاد مدهنی» به عنوان نیروی سپاه در میدان حضور داشت، اما روایت‌ها از او، بیشتر از یک نظامی، تصویری از یک مرد مردمی به دست می‌دهند؛ ساده‌زیست، بی‌ادعا، و آماده برای دفاع از خاکی که دوستش داشت.

شهادت او در خرم‌آباد، بخشی از یک نقشه بزرگ‌تر از سوی دشمنان ایران است؛ دشمنانی که سال‌هاست در تقابل با روح مقاومت ایرانی شکست خورده‌اند، و حالا برای زدن «امدادگر» و «فرمانده» تفاوتی قائل نمی‌شوند.

پدر رفت، پسر مانده است

حالا پدر رفته است. اما پسرش مانده، ایستاده و قول داده ادامه دهد. این پسر، فقط یک کودک نیست؛ او نماد یک نسل است. نسلی که در خانواده‌هایی مثل خانواده مدهنی، با واژه «شهادت» آشنا می‌شود پیش از آن‌که نوشتن را کامل بلد باشد.

شهید سجاد مدهنی در حمله‌ای ناجوانمردانه به شهادت رسید، اما نامش در تاریخ لرستان و ایران ثبت شد.