«یحیی الحدید» فعال بین‌المللی حقوق بشر، در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم معتقد است که رژیم صهیونیستی به دنبال نابودی هرگونه تهدید بالقوه علیه خود است و به همین دلیل با وحشی‌گری به کشتار غیرنظامیان، کودکان و زنان می‌پردازد. 

وی همچنین سکوت جامعه جهانی در برابر جنایات این رژیم و عدم وجود بازدارندگی واقعی از سوی نهادهای بین‌المللی را مورد انتقاد قرار داد. 

رئیس مؤسسه دموکراسی و حقوق بشر خلیج فارس در استرالیا در این گفت‌وگو تأکید کرد که کشورهای غربی به خوبی می‌دانند که تجاوز رژیم صهیونیستی و آمریکا به جمهوری اسلامی ایران، نقض آشکار قوانین بین‌المللی است، زیرا این یک حمله به کشوری مستقل و دارای حاکمیت است. با این حال، جامعه جهانی ترجیح داده است سکوت کند و این جنگ ناعادلانه را محکوم نکند. 

متن کامل این مصاحبه را در ادامه بخوانید:

چند روز پیش، جهان شاهد تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به ایران و مردم آن بود. به نظر شما، چرا این رژیم مرتکب چنین جنایاتی علیه غیرنظامیان بی‌دفاع در غزه، لبنان و ایران می‌شود؟ چه عاملی آن‌ها را به ادامه این حملات، از جمله ترورها، وادار می‌کند؟

الحدید: دکترین رژیم صهیونیستی اساساً حول محور «اولویت با امنیت» می‌چرخد. این رژیم به عنوان یک موجودیت اشغالگر که هیچ تعلق و ریشه‌ای در منطقه ندارد، همواره احساس تهدید وجودی می‌کند. این رژیم تروریستی بر سیاست زورگویی متکی است و می‌کوشد هرگونه تهدید بالقوه را نابود کند. از همین رو، شاهد اصرار آن بر کشتار غیرنظامیان و قتل بی‌رحمانه کودکان و زنان هستیم. رژیم صهیونیستی هیچ قانون یا حقوق بین‌المللی را به رسمیت نمی‌شناسد و تنها منطق آن قدرت و حمایت غرب و آمریکا است. این امر منجر به جنایاتی شده که در فلسطین، به ویژه در غزه، لبنان، یمن و اخیراً ایران شاهد آن بوده‌ایم. در غیاب هرگونه بازدارندگی واقعی از سوی جامعه جهانی، این جنایات وحشتناک علیه بی‌گناهان ادامه می‌یابد. 

رژیم صهیونیستی ادعا کرده که اهدافی مانند توقف برنامه هسته‌ای و موشکی ایران را دنبال می‌کند، اما به وضوح بیمارستان‌ها، زیرساخت‌ها و مؤسسات رسانه‌ای را هدف قرار داده که در آن‌ها کودکان و زنان درصد بالایی از شهدا را تشکیل می‌دهند. چگونه می‌توان این تناقض را توضیح داد؟ یا به عبارت دیگر، هدف واقعی از این اقدامات تجاوزکارانه و غیرانسانی چیست؟

الحدید: اولاً، رژیم اشغالگر حق ندارد درباره برنامه هسته‌ای و موشکی ایران صحبت کند، زیرا خودش دارای یک برنامه هسته‌ای مخفی با بیش از 200 کلاهک هسته‌ای است و تحت نظارت بین‌المللی قرار ندارد. ثانیاً، رژیم اشغالگر سیاست ویرانی و نسل‌کشی را در پیش گرفته است. این رژیم عمدتاً مؤسسات مدنی تحت حمایت قوانین بین‌المللی، مانند مراکز آموزشی و درمانی (بیمارستان‌ها)، اماکن مذهبی و سایر زیرساخت‌های شهری را هدف قرار می‌دهد. همچنین کادرهای پزشکی و غیرنظامیان را به طور مستقیم مورد حمله قرار می‌دهد. 

در تمام جنگ‌ها، رژیم صهیونیستی این قوانین را نادیده می‌گیرد و عمداً مراکز درمانی را هدف می‌گیرد تا بیشترین تلفات غیرنظامی را وارد کند. این اقدامات جنایت جنگی محسوب می‌شوند و طبق قوانین بین‌المللی قابل پیگرد هستند. در غزه، بسیاری از کادرهای درمانی و امدادگران در حال انجام وظیفه کشته شدند و تمام بیمارستان‌ها نابود شدند. این سناریو در مناطق دیگر نیز تکرار شده است، جایی که بیمارستان‌ها، امدادگران و سازمان‌های امدادی مورد حمله قرار گرفته‌اند. 

حملات به سازمان صداوسیما در ایران که منجر به شهادت خبرنگاران و اصحاب رسانه شد، یک جنایت بزرگ بود که به صورت زنده در معرض دید جهانیان قرار گرفت. رژیم صهیونیستی عمداً غیرنظامیان و کارکنان بخش‌های انسانی و درمانی را هدف قرار می‌دهد، عملی که در ماده 19 و 24 کنوانسیون ژنو به صراحت جنایت محسوب می‌شود. 

سازمان ملل و بسیاری از نهادهای حقوق بشری جنایات جنگی رژیم صهیونیستی را مستند کرده‌اند، اما دولت‌های غربی همچنان از آن حمایت نظامی و سیاسی می‌کنند. به نظر شما، چرا کشورهای غربی عموماً در برابر این جنایات سکوت می‌کنند؟

الحدید: متأسفانه، کشورهای غربی در قبال جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی معیارهای دوگانه کاملاً مشخصی دارند. با وجود اینکه نهادهای بین‌المللی جنایات علیه غیرنظامیان را ثبت می‌کنند، کشورهای غربی هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند. حتی بدتر از آن، این کشورها در مجامع بین‌المللی از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کنند و هرگونه محکومیت در شورای امنیت را وتو می‌کنند. 

این کشورهای غربی، که تحت نفوذ آمریکا هستند، حمایت کامل نظامی و سیاسی از اسرائیل ارائه می‌دهند. به همین دلیل، شاهد سکوت مطلق غرب در برابر نسل‌کشی فلسطینیان هستیم که تاکنون منجر به شهادت و زخمی شدن بیش از 130 هزار نفر شده است. 

کشورهای غربی به خوبی می‌دانند که تجاوز رژیم صهیونیستی و آمریکا به جمهوری اسلامی ایران، نقض قوانین بین‌المللی است، زیرا این یک حمله به یک کشور مستقل و دارای حاکمیت است. با این حال، جامعه جهانی ترجیح داده سکوت کند و این جنگ ناعادلانه را محکوم نکند. 

آمریکا به طور مداوم قطعنامه‌های سازمان ملل را که جنایات رژیم صهیونیستی را محکوم می‌کند، وتو می‌کند. جهان شاهد بوده که آمریکا چگونه به دیپلماسی و مذاکرات پشت پا زد و وارد جنگ شد. چگونه می‌توان این وضعیت را توصیف کرد؟

الحدید: حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی در محافل بین‌المللی صرفاً به عنوان یک کمک تلقی نمی‌شود، بلکه نشان‌دهنده منافع استراتژیک آمریکا در منطقه است. از این منظر، اسرائیل به عنوان پایگاه پیشرفته و متحد اصلی آمریکا در خاورمیانه عمل می‌کند، و همین موضوع حجم و ماهیت حمایت بی‌وقفه آمریکا را توضیح می‌دهد. 

توسعه‌های اخیر، به ویژه تجاوز به ایران، نشان‌دهنده یک تغییر بنیادین در صحنه ژئوپلیتیک است. دیپلماسی آمریکا دیگر آن اعتبار سابق را ندارد، خصوصاً پس از آنچه فریبکاری علیه تهران توصیف شده است. این تحول بر تصمیمات سازمان ملل نیز تأثیر گذاشته، جایی که به نظر می‌رسد آمریکا و متحدانش—که به عنوان شرکای مستقیم یا غیرمستقیم در این عملیات‌ها دیده می‌شوند—دیگر به این قطعنامه‌ها پایبند نیستند. 

تناقض بین دعوت به گفت‌وگو درباره پرونده هسته‌ای ایران و در عین حال آماده‌سازی برای عملیات نظامی غافلگیرانه، اعتبار آمریکا را در صحنه بین‌المللی به شدت تضعیف می‌کند. این سیاست نه‌تنها اعتماد دشمنان را از بین می‌برد، بلکه متحدان و دوستان را نیز نگران می‌کند و آن‌ها را به این فکر می‌اندازد که آیا واشنگتن شریک قابل اعتمادی است یا خیر. برخی این رویکرد را نشانه یک دولت قانون‌شکن می‌دانند که به هنجارهای دیپلماتیک پایبند نیست. در واقع، می‌توان گفت فریب سیاسی و دروغ‌گویی دیپلماتیک ویژگی ثابت بسیاری از دولت‌های آمریکا در تعاملات منطقه‌ای و بین‌المللی بوده است. 

به نظر شما، هدف نهایی رژیم صهیونیستی از سیاست‌های جنگ‌طلبانه و توسعه‌طلبانه‌اش چیست؟ و چه خطری همسایگان این رژیم در خاورمیانه را در برابر سیاست‌های توسعه‌طلبانه و خشونت‌آمیز آن تهدید می‌کند؟

الحدید: استراتژی رژیم اشغالگر اساساً بر سه محور استوار است: 

1. توسعه قلمرویی

2. تحمیل هژمونی

3. اخاذی مستمر از کشورهای غربی برای تضمین حمایت بی‌قیدوشرط آن‌ها

پس از حوادث 7 اکتبر، رهبری رژیم صهیونیستی تحت زعامت نتانیاهو تصمیمی استراتژیک گرفت که هدف آن بازطراحی نقشه خاورمیانه از طریق محورهای زیر بود: 

-نابودی کامل غزه و کوچ اجباری ساکنان آن: هدف اول، تخریب کامل غزه و انتقال اجباری ساکنان آن به مصر و اردن برای تسلط کامل بر این منطقه است. 

- جنگ در کرانه باختری و اخراج فلسطینیان: این محور به دنبال اخراج فلسطینیان از کرانه باختری به سمت اردن است، که عملاً به معنای تخلیه فلسطین از ساکنان اصلی و تبدیل آن به یک موجودیت تماماً یهودی خواهد بود. 

- جنگ با لبنان و مقابله با حزب‌الله: رژیم صهیونیستی قصد داشت جنوب لبنان را ضمیمه خاک خود کند و لبنان را تحت سلطه درآورد، اما مقاومت حزب‌الله مانع تحقق این هدف شد. 

- پروژه رژیم صهیونیستی در سوریه: این رژیم طرحی برای سرنگونی دولت سوریه و رساندن ابومحمد الجولانی (رهبر گروه تروریستی) به قدرت داشت. پس از آن، شاهد گسترش حضور نظامی این رژیم در سوریه بودیم، از جمله اشغال بخش‌هایی از ریف دمشق، جبل‌الشیخ و درعا. 

رژیم صهیونیستی برنامه‌ای گسترده‌تر برای تسلط بر سوریه و تحمیل هژمونی خود از طریق عادی‌سازی روابط دارد. همچنین قصد دارد یک دولت درزی تحت مدیریت صهیونیستی و یک دولت کردی ایجاد کند که نقطه ضعفی برای عراق و ترکیه باشد تا کنترل کامل آمریکا و صهیونیست‌ها بر تمام اهرم‌های قدرت در خاورمیانه تضمین شود. 

انتهای پیام/