به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام حسینی قمی در داستانی زیبا از کتاب «مکارم اخلاق النبی و الأئمة» نوشته قطب راوندی، به ارزش اشک بر مصائب ائمه علیهم‌السلام اشاره می‌کند.

ویدئو و متن این روایت را در ادامه مشاهده می‌کنید.

.

وَدَخَلَ عَلَى الْبَاقِرِ ﷺ قَوْمٌ مَاتَ لَهُمْ مَیِّتٌ، فَقَالُوا: نُحِبُّ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِ، فَأَطْرَقَ مَلِیًّا ثُمَّ قَالَ: اِنْطَلِقُوا فَوَارُوا صَاحِبَكُمْ، فَخَرَجُوا كَأَنَّمَا یُسْفَى فِی وُجُوهِهِمُ الْمَوْتُ.
فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ: إِنَّهُ كَانَ مُسْرِفًا عَلَى نَفْسِهِ وَلَكِنْ قَدْ كَانَتْ فِیهِ خَصْلَةٌ: مَا ذُكِرْتُمْ عِنْدَهُ إِلَّا فَاضَتْ عَیْنَاهُ، فَقَالَ: اَللَّهُ أَكْبَرُ، زَلَّتْ لَهُ قَدَمٌ وَثَبَتَتْ لَهُ أُخْرَى، ثُمَّ قَامَ فَصَلَّى عَلَیْهِ وَقَامَ عَلَى قَبْرِهِ حَتَّى دُفِنَ.

گروهی به حضور امام باقر علیه‌السلام آمدند که یکی از بستگان‌شان فوت کرده بود. به حضرت عرض کردند: دوست داریم که شما بر او نماز بخوانید (نماز میت را اقامه کنید). امام مدتی سر به زیر انداختند (درنگ کردند)، سپس فرمودند: بروید و دوست‌تان را دفن کنید (و خودتان او را به خاک بسپارید). آن گروه بیرون رفتند، در حالی که گویا آثار مرگ بر چهره‌هایشان سایه افکنده بود.

در این لحظه مردی به امام عرض کرد: او (آن متوفی) در حق خود زیاده‌روی و اسراف می‌کرد (اهل گناه بود)، اما یک ویژگی داشت: هر وقت از شما (اهل‌بیت) نزد او صحبت می‌شد، چشم‌هایش پر از اشک می‌گردید (گریه می‌کرد). امام فرمودند: الله اکبر! پایش (در مسیر زندگی) لغزید، اما پای دیگرش استوار ماند (یعنی گناه کرد، اما محبت اهل‌بیت نجاتش داد). سپس امام برخاستند، بر او نماز گزاردند و تا هنگامی که او را دفن کردند بر سر قبرش ایستادند.

انتهای‌پیام/