برترین‌ها: طی ساعات اخیر ویدیویی از گفت‌وگوی شهرام شب‌پره با بهمن بابازاده منتشر شده که در دل خود جمله‌ای تکان‌دهنده دارد. او در بخشی از این گفت‌وگو می‌گوید که دیگر وقتی ندارد و چه خوب که حالا با اتمام جنگ و ایجاد فضایی همدلانه در کشور راه ورود برای حداقل آن‌هایی که طی تمام این سال‌ها مواضعی درباره تمامیت ارضی و حاکمیتی ایران نداشتند گشوده شود.

اما درباره خود او باید گفت به مرور از یک خواننده موفق و مولف، به یک «سبک» تبدیل شد. شش و هشت با او معرفی و ماندگار شد. به انتخاب اول ایرانی ها در همه مراسم ها تبدیل و «شهرام شب پره» بیش از شصت سال در قله موفقیت ماند. دلواپسی‌های چند نسل و سردرگمی هایش، در صدا و شلوغ بازی‌های او گُم می‌شد و غصه‌ها، چال.  حالا در چنین شرایط حساسی در ایران، ویدئوی خوش انرژی او برای ایرانی‌ها در روزهای اوج جنگ، دوباره نام‌اش را به صدر اخبار آورد. 

به هر حال شهرام شب‌پره جزو آن دسته خواننده‌هایی‌ست که طی این چند دهه شنونده داشته و کاش تدبیری اندیشیده شود. در ادامه به سراغ چند برش از این گفت‌وگو می‌رویم. با ما همراه باشید.

دلتنگی برای شمال

دلتنگی برای ایران گفتمان مشترک تمام آنهایی‌ست که ترک وطن گفته‌اند. شهرام شب‌پره هم مستثنی نیست، او  علنا اسم متل قو را به زبان می‌آورد و در چهره و کلامش سراسر یاد ایران جاری‌ست. او حتی جایی می‌گوید بهشت را در ایران دیده و اصلا همین برهانی به شدت کافی‌ست که اگر یک انسان بخواهد دوباره به تماشای بهشت بنشیند. شهرام شب‌پره انگار آهنگ بازگشت دارد. می‌گوید هنوز امید دارم تا ایران را ببینم.  مثل معین که چندی پیش حرف‌هایی درباره بازگشتش بود. منتظر خبرهای خوب می‌مانیم.

علاقه به رضا بهرام

از اظهارات اخیر شب‌پره بنظر می‌رسد که او مخاطب جدی آثاری‌ست که در ایران تولید می‌شود. از رضا بهرام می‌گوید که فواصل بالا را با کیفیت اجرا می‌کند و حتی به سریالی که این ترانه در آن پخش شده اشاره می‌کند. این نشان از آن دارد که افرادی نظیر شهرام شب‌پره با وجود نزدیک به پنج دهه دوری هنوز دل در گروی آن چیزهایی دارند که از دل ایران به جهان تراوش می‌شود.  او حتی جایی به پرواز همای و آن استایل مخصوص به خودش در اجرا هم اشاره می‌کند و انگار از مخاطبان حرفه‌ای موسیقی داخل ایران است.

وقتی ندارم ...

اما بخش تکان‌دهنده  ماجرا آنجایی بود که مرد انرژیک پاپ فارسی از باقی مسیر گفت. او ناامیدانه از باقی عمر می‌گوید و کاش البته از این فضا دور شود و صرفا به آن قسمت که مبنی بر آهنگسازی برای جوانان ایرانی‌ست معطوف شود. او می‌خواهد سبک خاص خود را زنده نگه دارد تا "شب‌پره‌خوانی" از میان نرود. به هر حال او هنرمندی مولف در موسیقی ایرانی بوده؛ با همان سبک خاص خود از وطن خوانده و عاشقانه‌ها را روی شش و هشت سوار کرده  و البته صدها خاطره‌ای که برای ایران و ایرانی به جا گذاشته است.