به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گفت‌وگو با شبکه "سی‌بی‌اس" در خصوص ذخایر اورانیوم ایران گفت: نمی‌دانیم اورانیوم غنی‌شده ایرانی اکنون کجا می‌تواند باشد. ممکن است بخشی از اورانیوم غنی‌شده ایران از بین رفته باشد اما احتمالاً بخشی از آن جابه‌جا شده است.

وی بدون اشاره به بدعهدی طرف‌های غربی در قضیه برجام و همچنین عدم محکومیت تجاوز آشکار و غیرقانونی آمریکا و رژیم صهیونیستی به تاسیسات صلح آمیز هسته‌ای ایران مدعی شد: ایران برنامه هسته‌ای وسیع و بلندپروازانه داشته و ممکن است بخشی از آن هنوز هم برقرار باشد.

گروسی در ادامه اظهار داشت: ایران کشور پیشرفته‌ای در فناوری هسته‌ای است و این پیشرفت را نمی‌توان با عملیات نظامی یا بدون آن محو کرد و از بین برد. 

وی همچنین بدون توجه به خیانت آمریکا به روند دیپلماتیک و اجازه به رژیم صهیونیستی برای حمله به ایران گفت: پرونده هسته‌ای ایران به‌طور نهایی با اقدامات نظامی حل نخواهد شد و ما باید به توافقی دست یابیم.

این اظهارات مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حالی است که سکوت مذبوحانه و حقارت آمیز رافائل گروسی در قبال هدف قرار گرفتن تأسیسات هسته‌ای ایران توسط رژیم متوحش و اشغالگر صهیونیستی کماکان ادامه دارد.

 این نخستین بار در تاریخ آژانس است که یک هجمه نظامی به تأسیسات هسته‌ای یک کشور عضو آژانس و ان پی تی از سوی مدیرکل این مجموعه نادیده انگاشته می‌شود.

بر اساس قطعنامه‌ها و مصوبات کنفرانس عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، هرگونه تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته‌ای منجر به نقض حقوق بین‌الملل، منشور ملل متحد و اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌شود. در این ارتباط، قطعنامه 444 اجلاس نوزدهم کنفرانس عمومی آژانس اذعان می‌دارد: «هرگونه حمله مسلحانه و تهدید علیه تأسیسات هسته‌ای اختصاص‌یافته برای مقاصد صلح‌آمیز، به مثابه نقض اصول منشور ملل متحد، حقوق بین‌الملل و اساسنامه آژانس محسوب می‌شود.» قطعنامه 475 اجلاس سی‌و‌یکم کنفرانس عمومی آژانس نیز عنوان می‌نماید: «یک حمله مسلحانه به تأسیسات هسته‌ای می‌تواند به انتشار رادیو اکتیو همراه با پیامدهای جدی در داخل مرزهای کشوری که مورد حمله قرار گرفته است و فراسوی مرزهای آن منجر شود.» قطعنامه 533 اجلاس سی‌و‌چهارم کنفرانس عمومی آژانس نیز تصدیق می‌نماید: «یک حمله مسلحانه یا تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان، در حال کار یا در دست احداث، شرایطی را ایجاد خواهد کرد که بر اساس آن شورای امنیت سازمان ملل متحد ناگزیر به اقدام فوری وفق مفاد منشور ملل متحد خواهد بود.» 

در سند مصوب کشورهای عضو معاهده عدم اشاعه در نشست بازنگری این معاهده در سال 2000 نیز تصریح شده است که «حمله یا تهدید به حمله به تأسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز، ایمنی هسته‌ای را به خطر انداخته و عواقب سیاسی، اقتصادی و محیط‌ زیستی خطرناکی به‌همراه داشته و نگرانی‌های جدی درخصوص اجرای حقوق بین‌الملل در مورد استفاده از زور در چنین مواردی ایجاد می‌نماید که خود موجب مشروع شدن اقدامات مناسب جبرانی بر اساس مفاد منشور ملل متحد خواهد بود.» 

حمله به تاسیسات هسته‌ای با محکومیت شدید شورای امنیت نیز مواجه شده است. شورا در قطعنامه 487 مورخ 19 ژوئن 1981 به هنگام بررسی حمله رژیم صهیونیستی به مرکز تحقیقات هسته ای عراق، این حمله را شدیدا محکوم کرد و آن را نقض آشکار منشور ملل متحد و هنجارهای حقوق بین‌الملل خواند و از این رژیم خواست تا از چنین اقدامات و تهدیداتی در آینده نیز خودداری نماید. شورا همچنین تصریح کرد که این حمله تهدید جدی علیه تمامیت رژیم پادمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است و از رژیم اسرائیل به عنوان یک غیر عضو معاهده عدم اشاعه خواست تا فورا تمامی تاسیسات هسته‌ای خود را تحت پادمان های آژانس قرار دهد.

انتهای پیام/