خبرگزاری تسنیم؛ رضا رسولی عضو انجمن قلم ایران:

نبرد نویسی در یک نگاه عام و‌گسترده، به هر نوع نوشته‌ای گفته می‌شود که درباره جنگ‌های بشری باشد :

روایت‌های تاریخی،موضوعی،تخیلی و حتی روایت‌های آزاد از نبردهای کوچک و بزرگ جهان.

اما مفهوم نبرد‌نویسی به معنای خاص آن، شامل نوشته‌ها و گزارش‌هایی می‌شود که اختصاصا درباره یک جنگ یا یک عملیات خاص نوشته می‌شود و اساسا تمرکز نویسنده روی زمینه‌ها، اتفاق‌ها و ماجراهای مربوط به آن نبرد، تاریخچه آن، سرزمین و عوامل محیطی و اقوام و کشورهای درگیر در آن نبرد است.

از این دست تاکنون، کتاب‌ها،گزارش‌ها و حتی فیلم نامه‌های متعددی درباره نبردهای معروف جهان منتشر شده است.

آن چه این روزها در سرزمین ایران می‌گذرد، فرصت مهم و بزرگی برای نویسندگان فراهم کرده است تا درباره نبرد اسرائیل با ایران و چند و چون مقابله ایرانی‌ها با اسرائیلی‌ها، دست به قلم شوند.

برخی از اهالی تاریخ و قلم،پیشینه و تاریخچه جنگ بنی اسراییل با ایران به روزگاران دور نسبت می‌دهند و از مواردی مانند جشن ایرانی‌کشی پوریم به عنوان مصادیقی برای سابقه این جنگ ها یاد می‌کنند.

در حالی که در دوران معاصر و 5 دهه اخیر عملا رژیم اسرائیل به صورت مفصل، یک جنگ چند وجهی بر ضد ایران را به صورت ترکیبی اجرا کرده است.

این جنگ سال‌هاست که در حال اجرا و استمرار است و در دهه سوم خرداد ماه سال 1404 این جنگ به صورت کاملا حرفه‌ای و مستقیم از سوی اسراییل بر ضد ایران آغاز شد.

واقعیت این است که اسرائیل به اعتبار توان نظامی خودش و انواع حمایت‌های مالی، اطلاعاتی، تسلیحاتی امریکا و برخی از کشورهای اروپایی و آسیایی، این جنگ را آغاز کرده و ادامه داده اما آن چه از دلایل و شواهد و تحلیل های کارشناسان به دست می‌آید این است که ویترین این نبرد، حمله اسراییل به مراکز نظامی و صنعتی و مسکونی و رسانه‌ای ایران است، اما نقطه کانونی آن یعنی نقطه‌ای که اسرائیل برای شکست ایران، روی آن حساب کرده بود و نتوانست نتیجه بگیرد، الزاما شکست نظامی کشور ایران نبود.

بلکه اسرائیل روی جنگ روانی،جنگ اعتقادی،جنگ احساسی و حتی از منظر خودش، روی ضعف النفس ایرانی‌ها حساب کرده بود و احتمال می‌داد که این حملات، موجی از ترس و‌ نگرانی و اعتراض سراسری را برانگیزاند و عملا بتواند با پیروزی در جنگ انفسی، پیروز جنگ آفاقی نیز باشد.

به این ماجرا سابقه تلا‌ش‌های اسراییل و دست‌های پیدا و پنهان او را در ترویج اباحه‌گری و ایجاد فتنه‌های داخلی با محوریت بی‌بندوباری در کشور ایران را باید اضافه کرد.

اما صبر، متانت، هم‌دلی، شجاعت،گذشت و تدبیر به هنگام امور توسط محور حکمرانی ایران، باعث شد تا اسرائیل عملا با شکست در جنگ انفسی، آرزو به دل پیروزی در جنگ آفاقی نیز بماند.

و‌ همین جا، قطه عزیمت نویسندگان ادبیات و فرهنگ مقاومت است که می‌بایستی با یک نگاه متفاوت و فراتر از روایت دست برتر ایران در جنگ نظامی با رویکردی متمرکز بر نبرد نویسی از نوع روایت خویشتن‌داری و خویشتن بانی ایرانی‌ها در مقابل اسرائیل، راوی این پیروزی شکوهمند باشند.

انتخای پیام/